Μια και μας έστειλες εκεί, διάβασα κι αυτό:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_24/08/2010_412359
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_24/08/2010_412359
Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)
- Thread starter Alexandra
- Start date
Ambrose
¥
Από την Καθημερινή:
"Με τα πλέον μελανά χρώματα περιέγραψαν οι κοινοτικοί εκπρόσωποι την πορεία εκτέλεσης του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ), η απορροφητικότητα του οποίου υπολείπεται του μέσου κοινοτικού όρου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης των προέδρων των Επιτροπών Παρακολούθησης, η απορροφητικότητα στο τέλος Απριλίου διαμορφώθηκε στο 6% περίπου και στόχος είναι μέχρι το τέλος του χρόνου, να διαμορφωθεί στο 15%, προκειμένου να αποτραπεί η απώλεια χρημάτων. Οι κοινοτικοί εκπρόσωποι που πήραν τον λόγο προειδοποίησαν όχι μόνο για τον κίνδυνο να χαθούν πόροι, αλλά κυρίως για τον κίνδυνο να χαθεί η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα μας να βελτιώσει τις υποδομές της και να βοηθήσει την οικονομία σε μια περίοδο ύφεσης. Τον τόνο της έντονης κριτικής έδωσε ο γενικός διευθυντής Περιφερειακής Πολιτικής κ. Ζακ Πονσέ, ο οποίος χρησιμοποίησε βαρείς χαρακτηρισμούς, κάνοντας λόγο για «δεινή κατάσταση» και «απαράδεκτη καθυστέρηση», ενώ δεν παρέλειψε να προειδοποιήσει την Ελλάδα για «παραπομπή στη δικαιοσύνη για λόγους μη σεβασμού του κοινοτικού κεκτημένου».
Σε αντίστοιχο μήκος κύματος και ακόμη πιο οξείς τόνους ήταν η ομιλία του διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου κ. Αουρίλιο Σεσίλιο, ο οποίος εγκάλεσε την Ελλάδα, «μια χώρα με τόσα κοινωνικά προβλήματα και υψηλή ανεργία» όπως χαρακτηριστικά είπε, η οποία «δεν κάνει τίποτε για να βελτιώσει τη ζωή των ανέργων της». Παίρνοντας τη σκυτάλη από τον κ. Πονσέ ο οποίος λίγο πριν είχε αναρωτηθεί με τη σειρά του «πώς είναι δυνατόν μια χώρα με τόσα περιβαλλοντικά προβλήματα να μην αξιοποιεί τους πόρους από το αντίστοιχο πρόγραμμα», ο εκπρόσωπος του Κοινωνικού Ταμείου, προειδοποίησε για έκρηξη των πολιτών της χώρας και κάλεσε την κυβέρνηση να μεγιστοποιήσει την προσπάθειά της, με βάση και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο Μνημόνιο Συνεννόησης που υπεγράφη μεταξύ Ελλάδας, Ε.Ε. και ΔΝΤ. Είχε προηγηθεί από την υπουργό Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη η υπογραφή με τους 13 Γενικούς Γραμματείς των περιφερειών της χώρας, των Επιχειρησιακών Συμφωνιών Υλοποίησης του ΕΣΠΑ μέσα από τις οποίες αποκεντρώνονται πόροι 7,5 δισ. ευρώ και επιταχύνεται η πορεία υλοποίησης των προγραμμάτων. Ο υφυπουργός Οικονομίας, Σταύρος Αρναουτάκης, δεσμεύθηκε για την τήρηση των συμφωνηθέντων και προειδοποίησε για παραπομπή στη Δικαιοσύνη, όσων συμμετείχαν στη διασπάθιση δημόσιου χρήματος."
"Με τα πλέον μελανά χρώματα περιέγραψαν οι κοινοτικοί εκπρόσωποι την πορεία εκτέλεσης του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ), η απορροφητικότητα του οποίου υπολείπεται του μέσου κοινοτικού όρου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης των προέδρων των Επιτροπών Παρακολούθησης, η απορροφητικότητα στο τέλος Απριλίου διαμορφώθηκε στο 6% περίπου και στόχος είναι μέχρι το τέλος του χρόνου, να διαμορφωθεί στο 15%, προκειμένου να αποτραπεί η απώλεια χρημάτων. Οι κοινοτικοί εκπρόσωποι που πήραν τον λόγο προειδοποίησαν όχι μόνο για τον κίνδυνο να χαθούν πόροι, αλλά κυρίως για τον κίνδυνο να χαθεί η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα μας να βελτιώσει τις υποδομές της και να βοηθήσει την οικονομία σε μια περίοδο ύφεσης. Τον τόνο της έντονης κριτικής έδωσε ο γενικός διευθυντής Περιφερειακής Πολιτικής κ. Ζακ Πονσέ, ο οποίος χρησιμοποίησε βαρείς χαρακτηρισμούς, κάνοντας λόγο για «δεινή κατάσταση» και «απαράδεκτη καθυστέρηση», ενώ δεν παρέλειψε να προειδοποιήσει την Ελλάδα για «παραπομπή στη δικαιοσύνη για λόγους μη σεβασμού του κοινοτικού κεκτημένου».
Σε αντίστοιχο μήκος κύματος και ακόμη πιο οξείς τόνους ήταν η ομιλία του διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου κ. Αουρίλιο Σεσίλιο, ο οποίος εγκάλεσε την Ελλάδα, «μια χώρα με τόσα κοινωνικά προβλήματα και υψηλή ανεργία» όπως χαρακτηριστικά είπε, η οποία «δεν κάνει τίποτε για να βελτιώσει τη ζωή των ανέργων της». Παίρνοντας τη σκυτάλη από τον κ. Πονσέ ο οποίος λίγο πριν είχε αναρωτηθεί με τη σειρά του «πώς είναι δυνατόν μια χώρα με τόσα περιβαλλοντικά προβλήματα να μην αξιοποιεί τους πόρους από το αντίστοιχο πρόγραμμα», ο εκπρόσωπος του Κοινωνικού Ταμείου, προειδοποίησε για έκρηξη των πολιτών της χώρας και κάλεσε την κυβέρνηση να μεγιστοποιήσει την προσπάθειά της, με βάση και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο Μνημόνιο Συνεννόησης που υπεγράφη μεταξύ Ελλάδας, Ε.Ε. και ΔΝΤ. Είχε προηγηθεί από την υπουργό Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη η υπογραφή με τους 13 Γενικούς Γραμματείς των περιφερειών της χώρας, των Επιχειρησιακών Συμφωνιών Υλοποίησης του ΕΣΠΑ μέσα από τις οποίες αποκεντρώνονται πόροι 7,5 δισ. ευρώ και επιταχύνεται η πορεία υλοποίησης των προγραμμάτων. Ο υφυπουργός Οικονομίας, Σταύρος Αρναουτάκης, δεσμεύθηκε για την τήρηση των συμφωνηθέντων και προειδοποίησε για παραπομπή στη Δικαιοσύνη, όσων συμμετείχαν στη διασπάθιση δημόσιου χρήματος."
Costas
¥
Ούτε ο έρανος μας έσωσε
Από Το Βήμα:
Oλοι οι βουλευτές προσέφεραν τον οβολό τους στον «έρανο» που οργάνωσε ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φ.Πετσάλνικος σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος για τη μείωση του δημόσιου χρέους. Ως χθες συγκεντρώθηκαν 3.580.000 ευρώ, ποσόν που αναμένεται να αυξηθεί σήμερα κατά 64.500 ευρώ. Η Εκκλησία της Κρήτης θα προσφέρει το ποσόν αυτό, όπως ανακοινώθηκε, στον Πρόεδρο της Βουλής. Οι περισσότεροι που έχουν συνεισφέρει στην προσπάθεια της Βουλής των Ελλήνων για μείωση του δημόσιου χρέους είναι απλοί πολίτες (συνεισέφεραν από 5 έως και 200 ευρώ) και από τους πλέον εύπορους, όπως βεβαιώνει ο κ. Πετσάλνικος, μόνον ένας γνωστός εφοπλιστής προσέφερε 500.000 ευρώ. Τα χρήματα συγκεντρώνονται στην Τράπεζα της Ελλάδος και όχι στη Βουλή των Ελλήνων. Οπως αποκαλύπτεται σήμερα, ο Πρόεδρος της Βουλής είχε αποστείλει 2.500 επιστολές σε βιομηχάνους, σε εφοπλιστές, επιχειρηματίες, επιμελητήρια, συνδικαλιστικές οργανώσεις, τράπεζες, αλλά ελάχιστοι ήταν αυτοί που ανταποκρίθηκαν.
Από Το Βήμα:
Oλοι οι βουλευτές προσέφεραν τον οβολό τους στον «έρανο» που οργάνωσε ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φ.Πετσάλνικος σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος για τη μείωση του δημόσιου χρέους. Ως χθες συγκεντρώθηκαν 3.580.000 ευρώ, ποσόν που αναμένεται να αυξηθεί σήμερα κατά 64.500 ευρώ. Η Εκκλησία της Κρήτης θα προσφέρει το ποσόν αυτό, όπως ανακοινώθηκε, στον Πρόεδρο της Βουλής. Οι περισσότεροι που έχουν συνεισφέρει στην προσπάθεια της Βουλής των Ελλήνων για μείωση του δημόσιου χρέους είναι απλοί πολίτες (συνεισέφεραν από 5 έως και 200 ευρώ) και από τους πλέον εύπορους, όπως βεβαιώνει ο κ. Πετσάλνικος, μόνον ένας γνωστός εφοπλιστής προσέφερε 500.000 ευρώ. Τα χρήματα συγκεντρώνονται στην Τράπεζα της Ελλάδος και όχι στη Βουλή των Ελλήνων. Οπως αποκαλύπτεται σήμερα, ο Πρόεδρος της Βουλής είχε αποστείλει 2.500 επιστολές σε βιομηχάνους, σε εφοπλιστές, επιχειρηματίες, επιμελητήρια, συνδικαλιστικές οργανώσεις, τράπεζες, αλλά ελάχιστοι ήταν αυτοί που ανταποκρίθηκαν.
Costas
¥
Εκπομπή "Μια ελληνική χρεωκοπία", στα γαλλικά (france 2, βίντεο, Envoye' Spe'cial). Για μαύρη εργασία, μη έκδοση αποδείξεων, αλλά κυρίως για τα αυθαίρετα και τα συναφή κυκλώματα.
Costas
¥
Ελπίζω να μην είμαι εκτός θέματος με το παρακάτω (από το άρθρο Bretton Woods Conference [1944] της Wikipedia):
International Clearing Union
John Maynard Keynes proposed the ICU as a way to regulate the balance of trade. His concern was that countries with a trade deficit would be unable to climb out of it, paying ever more interest to service their ever greater debt, and therefore stifling global growth. The ICU would effectively be a bank with its own currency (the "bancor"), exchangeable with national currencies at a fixed rate. Nations [Σ.Σ. The bancor] would be the unit for accounting between nations, so their trade deficits or surpluses could be measured by it.
On top of that, each country would have an overdraft facility in its "bancor" account with the ICU. Keynes proposed having a maximum overdraft of half the average trade size over five years. If a country went over that, it would be charged interest, obliging a country to reduce its currency value and prevent capital exports. But countries with trade surpluses would also be charged interest at 10% if their surplus was more than half the size of their permitted overdraft, obliging them to increase their currency values and export more capital. If, at the year's end, their credit exceeded the maximum (half the size of the overdraft in surplus) the surplus would be confiscated.
Lionel Robbins reported that "it would be difficult to exaggerate the electrifying effect on thought throughout the whole relevant apparatus of government ... nothing so imaginative and so ambitious had ever been discussed". However, Harry Dexter White, representing America which was the world's biggest creditor said "We have been perfectly adamant on that point. We have taken the position of absolutely no."
Instead he proposed an International Stabilisation Fund (now the IMF), which would place the burden of maintaining the balance of trade on the deficit nations, and imposing no limit on the surplus that rich countries could accumulate. White also proposed creation of the IBRD (now part of the World Bank) which would provide capital for economic reconstruction after the war.
White managed to ensure that the US had special veto powers over any major decision made by the IMF or the World Bank, meaning effectively that their "conditionalities" in the way of strict institutional reforms are never imposed. Furthermore, the IMF insists that the foreign exchange reserves maintained by other nations are held in the form of dollars, so no matter how much debt the US accumulates, its economy will not collapse.
International Clearing Union
John Maynard Keynes proposed the ICU as a way to regulate the balance of trade. His concern was that countries with a trade deficit would be unable to climb out of it, paying ever more interest to service their ever greater debt, and therefore stifling global growth. The ICU would effectively be a bank with its own currency (the "bancor"), exchangeable with national currencies at a fixed rate. Nations [Σ.Σ. The bancor] would be the unit for accounting between nations, so their trade deficits or surpluses could be measured by it.
On top of that, each country would have an overdraft facility in its "bancor" account with the ICU. Keynes proposed having a maximum overdraft of half the average trade size over five years. If a country went over that, it would be charged interest, obliging a country to reduce its currency value and prevent capital exports. But countries with trade surpluses would also be charged interest at 10% if their surplus was more than half the size of their permitted overdraft, obliging them to increase their currency values and export more capital. If, at the year's end, their credit exceeded the maximum (half the size of the overdraft in surplus) the surplus would be confiscated.
Lionel Robbins reported that "it would be difficult to exaggerate the electrifying effect on thought throughout the whole relevant apparatus of government ... nothing so imaginative and so ambitious had ever been discussed". However, Harry Dexter White, representing America which was the world's biggest creditor said "We have been perfectly adamant on that point. We have taken the position of absolutely no."
Instead he proposed an International Stabilisation Fund (now the IMF), which would place the burden of maintaining the balance of trade on the deficit nations, and imposing no limit on the surplus that rich countries could accumulate. White also proposed creation of the IBRD (now part of the World Bank) which would provide capital for economic reconstruction after the war.
White managed to ensure that the US had special veto powers over any major decision made by the IMF or the World Bank, meaning effectively that their "conditionalities" in the way of strict institutional reforms are never imposed. Furthermore, the IMF insists that the foreign exchange reserves maintained by other nations are held in the form of dollars, so no matter how much debt the US accumulates, its economy will not collapse.
psifio
¥
Beware of the Greeks Bearing Bonds
Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω, αλλά αξίζει τον κόπο η ανάγνωση. :)
Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω, αλλά αξίζει τον κόπο η ανάγνωση. :)
Κλασική αγγλοσαξονική δημοσιογραφία, με τα καλά και τα κακά της. Αν δεν είσαι γκρινιάρης, μπορείς να την απολαύσεις, έστω κι αν η έμφαση σε κάποια σημεία και οι αναπόφευκτες γενικεύσεις και τα στερεότυπα δίνουν στρεβλή εικόνα στον άσχετο. Αντιθέτως, εγώ έμαθα κάποια πράγματα (εκτός του ότι θυμήθηκα και το thurible για το θυμιατήρι). Γέλασα με κάποιες διατυπώσεις. Βρήκα αριστουργηματικές κάποιες λεπτομέρειες (σαν τον καλό κινηματογράφο, η καλή δημοσιογραφία πρέπει να παίρνει κάποιες φωτογραφίες με τον ευρυγώνιο, αλλά να μην ξεχνάει και τα ζουμαρίσματα — σε ένα κείμενο με αρκετές οικονομικές πτυχές ο Καρλ Μαρξ αναφέρεται στην περιγραφή των γενειάδων των μοναχών!). Δυστυχώς, δεν πρόλαβε την πληροφορία για τις 200.000 μαϊμού συντάξεις.
Ο όρος Τρίτος Κόσμος ανήκει στον Γάλλο Αλφρέντ Σοβί. Υπήρχε κάποτε ο Πρώτος Κόσμος, ο Δεύτερος Κόσμος (οι κομουνιστικές χώρες) και ο Τρίτος Κόσμος. Διαβάζω τις δηλώσεις του αξιωματούχου του ΔΝΤ:
“Our people went in and couldn’t believe what they found,” a senior I.M.F. official told me, not long after he’d returned from the I.M.F.’s first Greek mission. “The way they were keeping track of their finances—they knew how much they had agreed to spend, but no one was keeping track of what he had actually spent. It wasn’t even what you would call an emerging economy. It was a Third World country.”
Δεν ξέρω αν πρέπει να το θεωρήσουμε προσβολή ή φιλοφρόνηση. Εγώ πάντως νομίζω ότι ο κόσμος χωρίζεται πια σε Πρώτο Κόσμο, Τρίτο Κόσμο και την Ελλάδα. ;)
Ο όρος Τρίτος Κόσμος ανήκει στον Γάλλο Αλφρέντ Σοβί. Υπήρχε κάποτε ο Πρώτος Κόσμος, ο Δεύτερος Κόσμος (οι κομουνιστικές χώρες) και ο Τρίτος Κόσμος. Διαβάζω τις δηλώσεις του αξιωματούχου του ΔΝΤ:
“Our people went in and couldn’t believe what they found,” a senior I.M.F. official told me, not long after he’d returned from the I.M.F.’s first Greek mission. “The way they were keeping track of their finances—they knew how much they had agreed to spend, but no one was keeping track of what he had actually spent. It wasn’t even what you would call an emerging economy. It was a Third World country.”
Δεν ξέρω αν πρέπει να το θεωρήσουμε προσβολή ή φιλοφρόνηση. Εγώ πάντως νομίζω ότι ο κόσμος χωρίζεται πια σε Πρώτο Κόσμο, Τρίτο Κόσμο και την Ελλάδα. ;)
Μα καλά, μόνον εγώ σε τούτονε τον κόσμο έχω συνδέσει το αρκτικόλεξο IMF με τις Επικίνδυνες Αποστολές (Impossible Missions Force (IMF));
Κάθε φορά που βλέπω IMF, δεν μπορώ να αντισταθώ σ' ένα σατανικό γελάκι την ώρα που σκέφτομαι τον Φελπς να ακούει: «As usual, Jim, this country [ΣτΖ: Greece] will self-destruct in five seconds»! 
Ναι, την είδα και στα βικιφθέγματα, αλλά μου κάνει εντύπωση που δεν την είχα ξανακούσει (παραδέχομαι το λάθος μου...:)). Ξέρει κανείς και την προέλευσή της; Είναι λαϊκή παροιμία ή κατασκευασμένη φράση, άραγε;
(Και btw, στη συνέχεια του άρθρου εμφανίζεται αγγλιστί πλέον και το περίφημο αποδιδόμενο στον Ισοκράτη με την κακοποίηση της δημοκρατίας -- sarant κάνε κάτι!).
(Και btw, στη συνέχεια του άρθρου εμφανίζεται αγγλιστί πλέον και το περίφημο αποδιδόμενο στον Ισοκράτη με την κακοποίηση της δημοκρατίας -- sarant κάνε κάτι!).
http://sarantakos.wordpress.com/2010/05/13/isocrates2-2/
Λέτε να πρέπει να το μεταφράσουμε στα αγγλικά; Δεν θα είναι κακή ιδέα (το ζουμί, έτσι;).
Να μεταφράσουμε και την παροιμία. Κάπου την είδα για κινέζικη. Πρέπει να είναι από αυτές που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο (εκεί τις μαθαίνουν και οι καλόγεροι), αλλά τρέχα γύρευε πώς είναι στα αγγλικά. Στα ελληνικά έχει και «ο ηλίθιος επιμένει» και «ο βλάκας επιμένει» και «ο χαζός επιμένει». Ε, να μην επιμένω κι εγώ.
Νηφάλια:
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=12&ct=8&artID=4594746
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=12&ct=8&artID=4594746
[...] Νομίζω λοιπόν ότι είναι φανερό πως η κριτική Στρος-Καν οδηγεί στην αναγνώριση της ανάγκης για μια αναδιαπραγμάτευση, αναθεώρηση ή επικαιροποίηση του Μνημονίου. Προς μια μετατόπιση δηλαδή του κέντρου βάρους από τις περικοπές των εισοδημάτων των αδυνάτων στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, τον εξορθολογισμό του τρύπιου λαγηνιού, που είναι το ελληνικό Δημόσιο, και τη μάχη με την τεράστια διαφθορά στα νοσοκομεία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που όπως συχνά το Ταμείο επαναλαμβάνει θα προσδώσει και ένα αίσθημα δικαιοσύνης στο όλο εγχείρημα. Και, δεύτερον, επιβάλλει μια μεγάλη μάχη, στο ευρωπαϊκό πεδίο, για την εξασφάλιση πόρων για επενδύσεις και την κατάστρωση σχεδίων (τόσο αναλυτικών και δεσμευτικών, όσο το Μνημόνιο) με αναπτυξιακό πρόσημο.
Πες τα, Ρίκα!
Από το Έθνος, σήμερα.
Δεν περαιώνω - δεν περαιώνω
ΓΡΑΦΕΙ Η ΡΙΚΑ ΒΑΓΙΑΝΗ
Δεν χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για να αντιληφθεί κανείς πώς αισθάνονται οι φορολογικά ειλικρινείς Ελληνες κάθε φορά που ανακοινώνεται «περαίωση». Κοροΐδα αισθάνονται. Για να μη γράψω και τίποτα πιο... γαλλικό, σαββατιάτικα.
Εγώ, πάντως, είχα βρει μια μικρή ικανοποίηση: Το σκίσιμο. Την πρώτη φορά θυμάμαι ότι ψάρωσα και πλήρωσα, γιατί νόμιζα ότι ήταν υποχρεωτικό. Μετά όμως, κάθε φορά που μου ερχόταν χαρτί περαίωσης, το έσκιζα. Δεν είχα τίποτα να περαιώσω, γιατί να πληρώσω; Χριτς χρατς και δώσ’ του στα σκουπίδια.
Τα «περαιωτικά» μάλιστα που λαμβάνω τα τελευταία χρόνια δεν τα σκίζω: Τα βάζω, μαζί με τους φακέλους, στον πράσινο κάδο, μπας και ανακυκλωθεί το κρατικό χαρτί και μετατραπεί σε... χρεωστικό, για κανέναν κανονικό φοροφυγά! Κάνω αυτό που λέμε «πράσινη περαίωση».
Χριτς χρατς, χριτς χρατς: Αυτή ήταν η εκδικησούλα μου: Κάτι σαν το «άι χάσου, μυρμηγκάκι» του Λαζόπουλου.
Αλλά όχι. Τώρα πάνε να μου το στερήσουν. Εκτός από την αδικία, έρχεται και η... ασύμμετρη απειλή: Οσοι δεν συμμορφωθούν με την περαίωση, θα ελεγχθούν. Ενας ένας. «Δεν μπορεί, μου έλεγε γνωστός λογιστής, κάτι θα σου βρουν, άμα θέλουν». « Τι να μου βρουν, βρε άνθρωπε; Αφού δεν κρύβω τίποτα!», επέμενα. «Ε, πώς, μπορεί να έχει γίνει κάποιο λάθος, κάποια παρατυπία. Ελεύθερο επάγγελμα κάνεις, γιατί να βάλεις μπελάδες; Πλήρωσέ τους να ησυχάσεις!».
Τώρα εγώ είμαι ξεροκέφαλη. Δεν έχω πρόβλημα να καταβάλλω φόρους, αλλά έχω μεγάλο πρόβλημα να πληρώνω «προστασία», του στυλ «δώσε κάτι, να μη σε βρουν τα χειρότερα». Ανοιξα και τους περιμένω. Αν έγινε κάποια παρατυπία, και φταίω, να με βρουν και να τα βρούμε. Ελεγχο; Μετά χαράς, θα τους κεράσω και τσάι.
Αν και μεταξύ μας, λέω καλού-κακού να κρύψω το ασημένιο σερβίτσιο, τα σκαλιστά κουταλάκια-αντίκες και τα κρύσταλλα της γιαγιάς Μαρίκας. Διότι αυτοί, μέσα στη σύγχυση, μπορεί να μου «περαιώσουν» και τα κουταλοπίρουνα!
ΓΡΑΦΕΙ Η ΡΙΚΑ ΒΑΓΙΑΝΗ
Δεν χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για να αντιληφθεί κανείς πώς αισθάνονται οι φορολογικά ειλικρινείς Ελληνες κάθε φορά που ανακοινώνεται «περαίωση». Κοροΐδα αισθάνονται. Για να μη γράψω και τίποτα πιο... γαλλικό, σαββατιάτικα.
Εγώ, πάντως, είχα βρει μια μικρή ικανοποίηση: Το σκίσιμο. Την πρώτη φορά θυμάμαι ότι ψάρωσα και πλήρωσα, γιατί νόμιζα ότι ήταν υποχρεωτικό. Μετά όμως, κάθε φορά που μου ερχόταν χαρτί περαίωσης, το έσκιζα. Δεν είχα τίποτα να περαιώσω, γιατί να πληρώσω; Χριτς χρατς και δώσ’ του στα σκουπίδια.
Τα «περαιωτικά» μάλιστα που λαμβάνω τα τελευταία χρόνια δεν τα σκίζω: Τα βάζω, μαζί με τους φακέλους, στον πράσινο κάδο, μπας και ανακυκλωθεί το κρατικό χαρτί και μετατραπεί σε... χρεωστικό, για κανέναν κανονικό φοροφυγά! Κάνω αυτό που λέμε «πράσινη περαίωση».
Χριτς χρατς, χριτς χρατς: Αυτή ήταν η εκδικησούλα μου: Κάτι σαν το «άι χάσου, μυρμηγκάκι» του Λαζόπουλου.
Αλλά όχι. Τώρα πάνε να μου το στερήσουν. Εκτός από την αδικία, έρχεται και η... ασύμμετρη απειλή: Οσοι δεν συμμορφωθούν με την περαίωση, θα ελεγχθούν. Ενας ένας. «Δεν μπορεί, μου έλεγε γνωστός λογιστής, κάτι θα σου βρουν, άμα θέλουν». « Τι να μου βρουν, βρε άνθρωπε; Αφού δεν κρύβω τίποτα!», επέμενα. «Ε, πώς, μπορεί να έχει γίνει κάποιο λάθος, κάποια παρατυπία. Ελεύθερο επάγγελμα κάνεις, γιατί να βάλεις μπελάδες; Πλήρωσέ τους να ησυχάσεις!».
Τώρα εγώ είμαι ξεροκέφαλη. Δεν έχω πρόβλημα να καταβάλλω φόρους, αλλά έχω μεγάλο πρόβλημα να πληρώνω «προστασία», του στυλ «δώσε κάτι, να μη σε βρουν τα χειρότερα». Ανοιξα και τους περιμένω. Αν έγινε κάποια παρατυπία, και φταίω, να με βρουν και να τα βρούμε. Ελεγχο; Μετά χαράς, θα τους κεράσω και τσάι.
Αν και μεταξύ μας, λέω καλού-κακού να κρύψω το ασημένιο σερβίτσιο, τα σκαλιστά κουταλάκια-αντίκες και τα κρύσταλλα της γιαγιάς Μαρίκας. Διότι αυτοί, μέσα στη σύγχυση, μπορεί να μου «περαιώσουν» και τα κουταλοπίρουνα!
Από το Έθνος, σήμερα.
Μωρέ, καλά τα λέει η Ρίκα, μόνο που όσο και να σκεφτώ, στα δάχτυλα του ενός χεριού μετράω τους γνωστούς μου ελεύθερους επαγγελματίες που "τα δηλώνουν όλα" όπως ισχυρίζεται ότι κάνει η Ρίκα. Βέβαια, όταν μιλάμε για τον κλάδο των μεταφραστών, οι αμοιβές είναι τόσο χαμηλές που το συνολικό ποσό των κρυφών εισοδημάτων για τον καθένα μπορεί να είναι αστείο, αλλά όταν κάποιοι δουλεύουν με πελάτες του εξωτερικού και κάνουν τεχνικο-οικονομικο-ιατρικές μεταφράσεις, μπορεί και να μην είναι και τόσο αστείο.
Έχουν αυτά τα ποσά καμιά σύγκριση με την τεράστια φοροδιαφυγή που κάνει ο αθλητικός μάνατζερ με τα εκατομμύρια που μπαινοβγαίνουν στον λογαριασμό του; Όχι, φυσικά, ούτε το ισχυρίστηκα αυτό. Αλλά επειδή όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, φοροδιαφυγή θα βρεις από κάτω, έχω πάψει προ πολλού να είμαι οπαδός της θεωρίας ότι φοροδιαφυγή κάνουν μόνο οι μεγαλοκαρχαρίες.
Έχουν αυτά τα ποσά καμιά σύγκριση με την τεράστια φοροδιαφυγή που κάνει ο αθλητικός μάνατζερ με τα εκατομμύρια που μπαινοβγαίνουν στον λογαριασμό του; Όχι, φυσικά, ούτε το ισχυρίστηκα αυτό. Αλλά επειδή όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, φοροδιαφυγή θα βρεις από κάτω, έχω πάψει προ πολλού να είμαι οπαδός της θεωρίας ότι φοροδιαφυγή κάνουν μόνο οι μεγαλοκαρχαρίες.
Δύο σχετικά άρθρα από το you pay your crisis:
Οικονομική εξάρτηση και παραγωγική αποσύνθεση, του Δ. Καζάκη
Ρήξη με την ΕΕ, του Σ. Κουβελάκη
Στο πρώτο δίνεται, ανάμεσα στα άλλα, και μια απάντηση για τη φύση των επενδύσεων και της ανάπτυξης που υποστηρίζει και ο Τσίμας στα Νέα, στο άρθρο που παραθέτει ο nickel στο #736 (μια νηφάλια γνώμη μπορεί ταυτόχρονα να είναι και πολύ συντηρητική, δυστυχώς).
Το δεύτερο, για το ρόλο της ΕΕ αλλά και της αριστεράς.
Οικονομική εξάρτηση και παραγωγική αποσύνθεση, του Δ. Καζάκη
Ρήξη με την ΕΕ, του Σ. Κουβελάκη
Στο πρώτο δίνεται, ανάμεσα στα άλλα, και μια απάντηση για τη φύση των επενδύσεων και της ανάπτυξης που υποστηρίζει και ο Τσίμας στα Νέα, στο άρθρο που παραθέτει ο nickel στο #736 (μια νηφάλια γνώμη μπορεί ταυτόχρονα να είναι και πολύ συντηρητική, δυστυχώς).
Το δεύτερο, για το ρόλο της ΕΕ αλλά και της αριστεράς.
SBE
¥
Με αφορμή αυτό εδώ το άρθρο, που μας το έστειλε στο νήμα περί Κούβας ο Rogne, βλέπω ότι η απάντηση στο παλιότερο ερώτημα μου "δεν ξέρει το δημόσιο πόσους πληρώνει" είναι ναι, και βέβαια ξέρει, και φαίνεται από τον προϋπολογισμό για τις μισθοδοσίες. Δεν ξέρω αν όσοι θεώρησαν την ερώτησή μου τότε αφελή έχουν αναθεωρήσει, αλλά εγώ εξακολουθώ να αρνούμαι να δεχτώ ότι είμαστε τόσο ανοργάνωτοι όσο νομίζουμε ότι είμαστε. Μένει τώρα να δούμε και τους συνταξιούχους. Όσο για τα μεγάλα ποσοστά αναπηρικών συντάξεων που έχει η Ελλάδα, δε νομίζω ότι υπάρχει καμιά κομπίνα, απλά υπάρχει μεγάλη ελαστικότητα στο τι θεωρείται ανικανότητα να εργαστεί κανείς. Συνήθης περίπτωση: χαρακτηρίζεται κάποιος ανάπηρος μετά από καρδιακές προσβολές και μπαϊπάς και παίρνει αναπηρική σύνταξη. Μετά από λίγο καιρό επιστρέφει στη δουλειά- παράνομα. Πολύ βολικό για τον ίδιο, αφού έχει και σύνταξη και μισθό (μαύρο), αλλά γιατί χαρακτηρίστηκε ανάπηρος αφού είναι ικανός να εργαστεί, απλά δεν μπορεί να κάνει ορισμένες εργασίες;
Πίστεψέ με, υπάρχουν και κομπίνες. Γνωρίζω προσωπικά άτομο που κατάφερε να πάρει αναπηρική σύνταξη στη δεκαετία του '70 χρησιμοποιώντας γνωριμίες και πιέσεις προς τις ειδικές επιτροπές. Και το γεγονός ότι σε συγκεκριμένους νομούς υπάρχει τόσο αφύσικα μεγάλο ποσοστό "αναπήρων" αποδεικνύει ότι λειτουργεί κάποια κομπίνα.