SBE
¥
Έτσι όπως το διάβασα μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από το υπαλληλίκι.
Θα το διαβάσω πιο καλά κάποια άλλη στιγμή, αλλά από την πρώτη ματιά βλέπω ότι αυτοί που πιστεύουν ότι είναι φτωχοί (υποκειμενικά δηλαδή) είναι το 45% των Ελλήνων και σε κάποιες ερωτήσεις μέχρι το 70%, που επιβεβαιώνει το ότι είμαστε παραπονιάρικος λαός.
Επίσης, τα κριτήρια της Eurostat, οδηγούν σε παραπλανητικές διαπιστώσεις πολλές φορές, γιατί δε μετράνε την πραγματική αδυναμία κάλυψης αναγκών αλλά τη σχετική οικονομική θέση, που δεν είναι το ίδιο. Το οποίο αναφέρει κι η έρευνα: ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού που βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας δεν είναι αποστερημένο από βασικά αγαθά ή ανάγκες (σελ. 23). Πιστεύω όμως ότι με τα κριτήρια της Eurostat δεν πρόκειται να δούμε διαφορά μεγάλη στο μέλλον, γιατί όλοι ο μισθωτοί είχαν τις ίδιες ποσοστιαίες περικοπές, άρα η κατάταξη δεν αλλάζει. Με τα πολλαπλά κριτήρια της έρευνας το ποσοστό των φτωχών πέφτει γύρω στο 9%, και κοιτάζοντας την ανάλυση στο τέλος, λέει ότι είναι τόσο πολύμορφο αυτό το ποσοστό που δεν μπορεί να γίνουν συγκεκριμένες προτάσεις για τη μείωσή της φτώχειας- το οποίο εμένα μου λέει ότι οι αυξομειώσεις των μισθών δεν θα αλλάξουν τα ποσοστά.
Ενδιαφέρων μου φαίνεται ο πίνακας που δείχνει ότι από τους "αντικειμενικά" πλούσιους το 2.6% πιστεύουν ότι είναι φτωχοί
, ενώ ελπιδοφόρο είναι το ότι από τους αντικειμενικά και με πολλαπλά κριτήρια φτωχούς μόνο το 15% πιστεύει ότι είναι φτωχοί. Επισης ενδιαφέρον:
τμήμα των νοικοκυριών που κατατάσσονται ως φτωχά ή αποστερημένα σύμφωνα με την «υποκειμενική» και την «αντικειμενική- πολυδιάστατη» προσέγγιση ανήκουν στα κορυφαία δεκατημόρια της κατανομής του διαθέσιμου εισοδήματος.
Αυτούς τους λέμε πως; Φτωχοπλούσιους;
Όμως εγώ δεν αναφέρθηκα σε φτωχούς αλλά σε κατώτερα κοινωνικά στρώματα, τα οποία είναι σημείο αναφοράς για όλα τα κόμματα, αλλά το ποσοστό τους είναι λάστιχο.
