bernardina
Moderator
The Bow Street Runners. Μια πρώιμη μορφή οργανωμένης αστυνόμευσης: 1748-1829
Στη Βρετανία, το σύστημα πρόληψης και καταστολής του εγκλήματος είχε αλλάξει ελάχιστα από την εποχή του μεσαίωνα ως τις αρχές του 1800. Οι JP –Justices of Peace- διορίζονταν από το Στέμμα –συνήθεια που κρατούσε από το 1361. Οι Ειρηνοδίκες (ή μήπως Πταισματοδίκες; ) αυτοί είχαν για βοηθούς τους στην επιβολή του Νόμου τους Constables, οι οποίοι εργάζονταν ελάχιστες ώρες, ήταν κακοπληρωμένοι και μάλλον αναξιόπιστοι, και τους Watchmen που είχαν το παρατσούκλι Charleys επειδή είχε εισαγάγει τον θεσμό τους ο βασιλιάς Κάρολος ο Β’.
Οι Charleys περισσότερο δημιουργούσαν παρά έλυναν προβλήματα. Λέγεται ότι ο λόρδος δήμαρχος του Λονδίνου, Μάθιου Γουντ, υποστήριζε ότι ελάχιστα ασχολούνταν με τις περιπολίες τους και τις περισσότερες ώρες έμεναν στα φυλάκιά τους και έπαιζαν χαρτιά ή μεθοκοπούσαν στις παμπ με πόρνες ή απλώς κοιμούνταν! Δεν ήταν δε σπάνιες οι φορές που τους δωροδοκούσαν οι κακοποιοί και οι εγκληματίες για να κάνουν τα στραβά μάτια.
Το Λονδίνο αναπτυσσόταν ραγδαία και μαζί του φούντωνε και το έγκλημα. Η κατάσταση κάπως έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Το 1748, ο Χένρι Φίλντινγκ, ο ξακουστός συγγραφέας του Τομ Τζόουνς, ανέλαβε τη θέση του προϊσταμένου στα δικαστήρια της Μπόου Στριτ και το 1751 συνέταξε μια έκθεση σχετικά με την αύξηση της εγκληματικότητας στο Λονδίνο.
Η έκθεση αυτή, με τίτλο Inquiry into the Causes of the Late Increase of Robbers απέδιδε τις αιτίες του προβλήματος στα εξής:
- στην ραγδαία και συνεχιζόμενη αύξηση του πληθυσμού της πρωτεύουσας και την αναζήτηση εύκολης ζωής από τους νεοφερμένους.
- στη διαφθορά της δημόσιας διοίκησης.
- στο ότι οι άνθρωποι προτιμούσαν να καταφύγουν στο έγκλημα παρά στην κοπιαστική εργασία.
- στο ότι οι αστυνόμοι (Constables) ήταν ως επί το πλείστον άχρηστοι• μόνο έξι στους ογδόντα ανταποκρίνονταν ικανοποιητικά στα καθήκοντά τους.
Έτσι ο Φίλντινγκ δημιούργησε ένα σώμα αστυνομικών που δεν περιορίζονταν στα όρια του Λονδίνου, αλλά ταξίδευαν σε όλη τη χώρα και επέδιδαν εντάλματα ή συλλάμβαναν κακοποιούς που καταζητούνταν. Ονομάστηκαν Bow Street Runners, όμως αυτός ήταν ένας όρος που χρησιμοποιούσαν οι πολίτες, καθώς οι ίδιοι θεωρούσαν τη λέξη runner υποτιμητική.
Επίσης ο Φίλντινγκ δημιούργησε και μια περιοδική έκδοση με τίτλο The Covent Garden Journal που παρείχε στον κόσμο πληροφορίες γύρω από τα εγκλήματα και τους εγκληματίες.
Ενδιαφέρον στοιχείο: το 1754 διαδέχθηκε τον Χένρι ο ετεροθαλής αδελφός του, ο Τζον, ο οποίος ήταν τυφλός από την ηλικία των 19 ετών. Παρέμεινε στη θέση του Chief Magistrate για είκοσι έξι χρόνια, μέχρι το 1780. Αλλά το σπουδαίο ήταν ότι μπορούσε να αναγνωρίσει πάνω από τρεις χιλιάδες εγκληματίες… από τον ήχο της φωνής τους! Του έδωσαν το προσωνύμιο The Blind Beak of Bow Street.
Αργότερα, ο Ρίτσαρντ Φορντ, διάδοχος του σερ Τζον, δημιούργησε και ένα έφιππο σώμα, τη Bow Street Horse Patrol, τα μέλη του οποίου είχαν το προσωνύμιο Robin Redbreasts επειδή μέσα από το μπλε σακάκι τους φορούσαν κόκκινο γιλέκο.
Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Bow_Street_Runners
http://www.learnhistory.org.uk/cpp/bow.htm
και άλλες ;)
Και ακολουθεί η μεγάλη ερώτηση (γιατί μη μου πείτε πως δεν το μυριστήκατε ως τώρα. Τι, τζάμπα σας τα είπα όλ’ αυτά; Όοοχι :laugh:)
Drumroll…
Πώς θα αποδώσουμε καλύτερα αυτό το runner; Το έχω χρησιμοποιήσει ήδη με δική μου μετάφραση –δεν θα πω ποια- αρκετές φορές, αλλά πάντα υπάρχει δυνατότητα για κάτι καλύτερο, σωστά;
Σημειωτέον ότι στα δικά μου κείμενα, αυτά που μεταφράζω, δηλαδή, οι runners παρουσιάζονται περισσότερο ως κάτι αντίστοιχο με τους σύγχρονους detectives παρά με τους ένστολους αστυνομικούς περιπολίας.
‘Στω! – :)
Στη Βρετανία, το σύστημα πρόληψης και καταστολής του εγκλήματος είχε αλλάξει ελάχιστα από την εποχή του μεσαίωνα ως τις αρχές του 1800. Οι JP –Justices of Peace- διορίζονταν από το Στέμμα –συνήθεια που κρατούσε από το 1361. Οι Ειρηνοδίκες (ή μήπως Πταισματοδίκες; ) αυτοί είχαν για βοηθούς τους στην επιβολή του Νόμου τους Constables, οι οποίοι εργάζονταν ελάχιστες ώρες, ήταν κακοπληρωμένοι και μάλλον αναξιόπιστοι, και τους Watchmen που είχαν το παρατσούκλι Charleys επειδή είχε εισαγάγει τον θεσμό τους ο βασιλιάς Κάρολος ο Β’.
Οι Charleys περισσότερο δημιουργούσαν παρά έλυναν προβλήματα. Λέγεται ότι ο λόρδος δήμαρχος του Λονδίνου, Μάθιου Γουντ, υποστήριζε ότι ελάχιστα ασχολούνταν με τις περιπολίες τους και τις περισσότερες ώρες έμεναν στα φυλάκιά τους και έπαιζαν χαρτιά ή μεθοκοπούσαν στις παμπ με πόρνες ή απλώς κοιμούνταν! Δεν ήταν δε σπάνιες οι φορές που τους δωροδοκούσαν οι κακοποιοί και οι εγκληματίες για να κάνουν τα στραβά μάτια.
Το Λονδίνο αναπτυσσόταν ραγδαία και μαζί του φούντωνε και το έγκλημα. Η κατάσταση κάπως έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Το 1748, ο Χένρι Φίλντινγκ, ο ξακουστός συγγραφέας του Τομ Τζόουνς, ανέλαβε τη θέση του προϊσταμένου στα δικαστήρια της Μπόου Στριτ και το 1751 συνέταξε μια έκθεση σχετικά με την αύξηση της εγκληματικότητας στο Λονδίνο.
Η έκθεση αυτή, με τίτλο Inquiry into the Causes of the Late Increase of Robbers απέδιδε τις αιτίες του προβλήματος στα εξής:
- στην ραγδαία και συνεχιζόμενη αύξηση του πληθυσμού της πρωτεύουσας και την αναζήτηση εύκολης ζωής από τους νεοφερμένους.
- στη διαφθορά της δημόσιας διοίκησης.
- στο ότι οι άνθρωποι προτιμούσαν να καταφύγουν στο έγκλημα παρά στην κοπιαστική εργασία.
- στο ότι οι αστυνόμοι (Constables) ήταν ως επί το πλείστον άχρηστοι• μόνο έξι στους ογδόντα ανταποκρίνονταν ικανοποιητικά στα καθήκοντά τους.
Έτσι ο Φίλντινγκ δημιούργησε ένα σώμα αστυνομικών που δεν περιορίζονταν στα όρια του Λονδίνου, αλλά ταξίδευαν σε όλη τη χώρα και επέδιδαν εντάλματα ή συλλάμβαναν κακοποιούς που καταζητούνταν. Ονομάστηκαν Bow Street Runners, όμως αυτός ήταν ένας όρος που χρησιμοποιούσαν οι πολίτες, καθώς οι ίδιοι θεωρούσαν τη λέξη runner υποτιμητική.
Επίσης ο Φίλντινγκ δημιούργησε και μια περιοδική έκδοση με τίτλο The Covent Garden Journal που παρείχε στον κόσμο πληροφορίες γύρω από τα εγκλήματα και τους εγκληματίες.
Ενδιαφέρον στοιχείο: το 1754 διαδέχθηκε τον Χένρι ο ετεροθαλής αδελφός του, ο Τζον, ο οποίος ήταν τυφλός από την ηλικία των 19 ετών. Παρέμεινε στη θέση του Chief Magistrate για είκοσι έξι χρόνια, μέχρι το 1780. Αλλά το σπουδαίο ήταν ότι μπορούσε να αναγνωρίσει πάνω από τρεις χιλιάδες εγκληματίες… από τον ήχο της φωνής τους! Του έδωσαν το προσωνύμιο The Blind Beak of Bow Street.
Αργότερα, ο Ρίτσαρντ Φορντ, διάδοχος του σερ Τζον, δημιούργησε και ένα έφιππο σώμα, τη Bow Street Horse Patrol, τα μέλη του οποίου είχαν το προσωνύμιο Robin Redbreasts επειδή μέσα από το μπλε σακάκι τους φορούσαν κόκκινο γιλέκο.
Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Bow_Street_Runners
http://www.learnhistory.org.uk/cpp/bow.htm
και άλλες ;)
Και ακολουθεί η μεγάλη ερώτηση (γιατί μη μου πείτε πως δεν το μυριστήκατε ως τώρα. Τι, τζάμπα σας τα είπα όλ’ αυτά; Όοοχι :laugh:)
Drumroll…
Πώς θα αποδώσουμε καλύτερα αυτό το runner; Το έχω χρησιμοποιήσει ήδη με δική μου μετάφραση –δεν θα πω ποια- αρκετές φορές, αλλά πάντα υπάρχει δυνατότητα για κάτι καλύτερο, σωστά;
Σημειωτέον ότι στα δικά μου κείμενα, αυτά που μεταφράζω, δηλαδή, οι runners παρουσιάζονται περισσότερο ως κάτι αντίστοιχο με τους σύγχρονους detectives παρά με τους ένστολους αστυνομικούς περιπολίας.
‘Στω! – :)
