rationalism = ορθολογισμός. religious rationalism = θρησκευτικός ορθολογισμός
- Thread starter unique
- Start date
Είναι οπωσδήποτε θρησκευτικός ορθολογισμός και υπάγεται στο κεφάλαιο του ορθολογισμού.
Nickel ο λόγος που δεν μου αρέσει το «ορθολογισμός» είναι ότι υπάρχει αντίφαση μεταξύ αυτού που υπονοεί ο συγγραφέας και του «ορισμού» που παραπέμπεις.
Η παραπάνω πρόταση συνεχίζεται ως εξής:
«But the essential characteristic of such rationalism is that it is based not on God as the absolutely transcendent efficient Cause but rather on his revelation as formal cause of man’s spiritual and cultural life».
Η παραπομπή σου λέει ακριβώς το αντίθετο: «η αποκάλυψη έπαιζε δευτερεύοντα ρόλο».
Ως γνωστόν, ο θρησκευτικός ορθολογισμός απορρίπτει τα θαύματα, και την ανάσταση και κατά συνέπεια υποβαθμίζει την αποκάλυψη μέσω προφητών και θεανθρώπων.
Η παραπάνω πρόταση συνεχίζεται ως εξής:
«But the essential characteristic of such rationalism is that it is based not on God as the absolutely transcendent efficient Cause but rather on his revelation as formal cause of man’s spiritual and cultural life».
Η παραπομπή σου λέει ακριβώς το αντίθετο: «η αποκάλυψη έπαιζε δευτερεύοντα ρόλο».
Ως γνωστόν, ο θρησκευτικός ορθολογισμός απορρίπτει τα θαύματα, και την ανάσταση και κατά συνέπεια υποβαθμίζει την αποκάλυψη μέσω προφητών και θεανθρώπων.
Τρελά πράματα. Οφείλεις να αποδώσεις τον όρο σωστά και σύμφωνα με κάθε κανόνα της μετάφρασης και της ορολογίας. Εδώ έχουμε μονοκούκι, μονοδιάστατες αποδόσεις. Αν κάνει λάθος ο συγγραφέας, να επιφορτιστεί αυτός την ευθύνη. Και αν ζει, να τον ρωτήσεις γιατί αποφάσισε να μας μπερδέψει. (Και δες τα πιμί σου.)
Τελικά, με τη βοήθεια του Νίκελ, κατέληξα ότι με το «θρησκευτικό ορθολογισμό» δεν εννοεί το «θεολογικό ορθολογισμό» όπως το εκλάμβανα μέχρι τώρα παρασυρμένος από τον καθιερωμένο ορισμό του όρου. Εννοεί, ότι επειδή ο άνθρωπος δεν έχει τη δυνατότητα να σκεφτεί μόνος του ορθά, αποκτά τον ορθό λόγο μέσω της θεϊκής αποκάλυψης ως παθητικός δέκτης. Αυτός είναι κατά τον συγγραφέα ο «θρησκευτικός ορθολογισμός του ανθρώπου», (η απόκτηση του ορθού λόγου) και όχι η απόρριψη των θαυμάτων κλπ. Με λίγα λόγια ο συγγραφέας στέκεται ακριβώς απέναντι από τους οπαδούς του θεολογικού ορθολογισμού που προσπαθούσαν να δώσουν λύσεις σε θεολογικά προβλήματα μέσω της ανθρώπινης λογικής και ορθού λόγου.