Συναντάμε τους όρους maxterm και minterm στην άλγεβρα Boole (περισσότερα, στη wikipedia, εδώ). Στην ελληνική βιβλιογραφία, έχουν αποδοθεί ως μέγιστος όρος και ελάχιστος όρος (βλ. J. F. Wakerly, Ψηφιακή σχεδίαση) και ως μεγιστόρος και ελαχιστόρος (βλ. M.M.Mano & M. D. Ciletti, Ψηφιακή σχεδίαση).
Σε συζήτηση με συνάδελφο επιμελητή προέκυψε το θέμα αν θα μπορούσε ή θα ήταν ίσως και καλύτερο να χρησιμοποιηθούν οι ασυναίρετοι όροι, δηλαδή μεγιστοόρος και ελαχιστοόρος, αφού σήμερα πια δεν είναι κανόνας να χρησιμοποιούμε συναίρεση όπου συναντιούνται φωνήεντα στη σύνθεση.
Ο Νίκελ είχε την καλοσύνη να μου εντοπίσει στα γρήγορα μερικά παραδείγματα (και μάλιστα, λίγο-πολύ συναφή εννοιολογικά): πρόοδος, ροόγραμμα, δυφιοοκτάδα, υποομάδα. Από τη μεριά μου, σκέφτηκα όλα τα σύγχρονα ευρωσύνθετα, π.χ. ευρωομόλογο.
Επιστρέφοντας όμως στην αρχική ερώτηση, δεν μπορώ να αποφύγω την αίσθηση ότι προφέροντας μεγιστοόρος και ελαχιστοόρος είναι σαν να βλέπω νοερά μια ενωτική παύλα ανάμεσα στα συνθετικά. Ίσως οφείλεται στο ότι τονίζονται στο δεύτερο όμικρον —σε όλα τα πιο πάνω παραδείγματα, οι λέξεις δεν τονίζονται εκεί (με εξαίρεση το ροόγραμμα, όπου θα έλεγα όμως ότι η σύνθεση δεν είναι εξίσου διαφανής με τα άλλα παραδείγματα και, επιπλέον, υπάρχουν οι τύποι της γενικής που τονίζονται αλλού).
Υπάρχει κάποιος ειδικός κανόνας, άραγε; Ή είναι απλώς θέμα συνήθειας/αισθητηρίου —και ποια είναι, τότε, η γνώμη σας;
Edit: Να προσθέσω στον προβληματισμό ότι καθόλου δεν με ενοχλεί η προώθηση...
Σε συζήτηση με συνάδελφο επιμελητή προέκυψε το θέμα αν θα μπορούσε ή θα ήταν ίσως και καλύτερο να χρησιμοποιηθούν οι ασυναίρετοι όροι, δηλαδή μεγιστοόρος και ελαχιστοόρος, αφού σήμερα πια δεν είναι κανόνας να χρησιμοποιούμε συναίρεση όπου συναντιούνται φωνήεντα στη σύνθεση.
Ο Νίκελ είχε την καλοσύνη να μου εντοπίσει στα γρήγορα μερικά παραδείγματα (και μάλιστα, λίγο-πολύ συναφή εννοιολογικά): πρόοδος, ροόγραμμα, δυφιοοκτάδα, υποομάδα. Από τη μεριά μου, σκέφτηκα όλα τα σύγχρονα ευρωσύνθετα, π.χ. ευρωομόλογο.
Επιστρέφοντας όμως στην αρχική ερώτηση, δεν μπορώ να αποφύγω την αίσθηση ότι προφέροντας μεγιστοόρος και ελαχιστοόρος είναι σαν να βλέπω νοερά μια ενωτική παύλα ανάμεσα στα συνθετικά. Ίσως οφείλεται στο ότι τονίζονται στο δεύτερο όμικρον —σε όλα τα πιο πάνω παραδείγματα, οι λέξεις δεν τονίζονται εκεί (με εξαίρεση το ροόγραμμα, όπου θα έλεγα όμως ότι η σύνθεση δεν είναι εξίσου διαφανής με τα άλλα παραδείγματα και, επιπλέον, υπάρχουν οι τύποι της γενικής που τονίζονται αλλού).
Υπάρχει κάποιος ειδικός κανόνας, άραγε; Ή είναι απλώς θέμα συνήθειας/αισθητηρίου —και ποια είναι, τότε, η γνώμη σας;
Edit: Να προσθέσω στον προβληματισμό ότι καθόλου δεν με ενοχλεί η προώθηση...