Οι μέρες του είναι μετρημένες και τα ψωμιά του λίγα. Οπότε ο δικός σου δανείζεται μέρες και ψωμιά και ζει περισσότερο απ' όσο θα περίμενε κανείς, με χρόνο δανεικό. Όταν ο ισμός (αγγλισμός, γαλλισμός) δίνει όμορφο, σχεδόν ποιητικό, μετάφρασμα, γιατί να το φοβηθούμε; Για να γυρνάμε συνέχεια γύρω από τα δεδομένα χωρίς να εμπλουτίζουμε τη γλώσσα;
(Προσωπικά, προτιμώ να ξεκλέβω χρόνο, που δεν θα μου ζητήσουν και να τον επιστρέψω. :) Εκτός αν συλληφθώ κλέβων οπώρας...)