As the revelation can be analyzed in terms of formal and material correlatives, respectively the Logos and the humanity of Christ, so the individual believer’s act of faith can be analyzed, in terms of formal and material object.
Κάποιος είδα ότι το είχε ουσιαστικοποιήσει, σε συσχετικό (!).
Αλλού το είδα συναπτόμενες έννοιες. Αλλά κάτι καλύτερο πρέπει να υπάρχει. Θα επιστρέψω αν δεν βρεθεί κάποιος να πάρει τη σκυτάλη.
Κοντινές έννοιες που μπορώ να σκεφτώ είναι "συνιστώσες" και "σύστοιχα". Το "σύστοιχος" δεν βλέπω να ταιριάζει.
"μπορεί να αναλυθεί σε μορφικές και υλικές συσχετικές συνιστώσες";
Ίσως κακώς ψάχνω στο συσχετικό. Αυτό που ξέρω και καταλαβαίνω ως τώρα είναι το συμπληρωματικές έννοιες. Ίσως και το αλληλένδετες έννοιες. Δες OED:
B.1 Each of two things having a reciprocal relation such that the one necessarily implies, or is complementary to, the other.
1545 Joye Exp. Dan. iii. 36 The signe & the thing signified be correlatyues. 1563–87 Foxe A. & M. (1596) 12/2 Where no inferior is, there can be no superior, for‥these togither are correlatiues. 1602 T. Fitzherbert Apol. 44 a, Priesthood and sacrifice are correlatiues, and cannot be the one without the other. 1794 G. Adams. Nat. & Exp. Philos. III. xxvi. 102 Action and re-action are correlatives; one cannot exist without the other. 1842 J. H. Newman Par. Serm. VI. xxiv. 373 The words used‥are what are called correlatives, one implies the other. 1879 S. B. Gould Germany II. 245 Every several right has as its correlative an obligation.
Αγγλική μετάφραση: All relatives have correlatives: by the term ‘slave’ we mean the slave of a master, by the term ‘master’, the master of a slave; by ‘double’, the double of its hall; by ‘half’, the half of its double; by ‘greater’, greater than that which is less; by ‘less,’ less than that which is greater.
Ξέρω ότι δεν βοηθάω και πολύ, απλώς για να υπάρχουν οι απαρχές (του μπλεξίματος)...
Υ.Γ. Να και κάτι πιο χρήσιμο, από μια μάλλον απροσδόκητη πηγή: Ο Αριστοτέλης εξηγεί στις Κατηγορίες ότι "όλες οι σχετικές ιδιότητες {πάντα τά πρός τί}, όταν φυσικά αποδίδονται ορθώς στα πράγματα, ορίζονται σε αντιστοιχία προς κάτι άλλο {πρός αντιστρέφοντα λέγεται}. (...) Για παράδειγμα, εάν ο δούλος οριστεί όχι ως προς έναν κύριο, αλλά ως προς έναν άνθρωπο ή ένα δίποδο ή οτιδήποτε ανάλογο, δεν έχει αποδοθεί ορθώς, διότι δεν υπάρχει αμοιβαία αντιστοιχία" (7a 22-30).