Από την burka / burqa (μπούρκα) και το bikini (μπικίνι).
Τον Ιούλιο του 2007 το Μαρικλέρ είχε παρουσιάσει τη νέα μόδα για μουσουλμάνες κολυμβήτριες:
Τώρα μια πισίνα στη Γαλλία απαγόρεψε σε μέλος της να κάνει μπάνιο με μπουρκίνι. Έτσι οι άντρες δεν θα έχουν την ευκαιρία να τη γδύνουν με τα μάτια.
Είχα γράψει παλιά για το μπικίνι:
Το 1945 ο γάλλος Λουί Ρεάρ (Louis Reard) είχε σχεδιάσει ένα προκλητικό ντεπιές μαγιό και έψαχνε να βρει το κατάλληλο όνομα με το οποίο θα το λάνσαρε. Τέσσερις μέρες πριν από την επίδειξη, η έμπνευση ήρθε από τη δοκιμή αμερικάνικης ατομικής βόμβας στην ατόλη Μπικίνι τού Ειρηνικού. Η ονομασία «μπικίνι» δεν παρέπεμπε μόνο στο εκρηκτικό του πράγματος αλλά περιείχε και εκείνο το αρχικό bi-, δηλαδή «δύο» (η πραγματική σημασία του «μπικίνι» στη γλώσσα των ιθαγενών είναι «γη των κοκκοφοινίκων»). Ο Ρεάρ στάθηκε αδύνατο να βρει μοντέλο διατεθειμένο να κάνει την επίδειξη και τελικά χρησιμοποίησε μια στριπτιζέζ του Καζινό ντε Παρί (η οποία στη συνέχεια δέχτηκε 50.000 επιστολές θαυμαστών). Ήδη από τα χρόνια του πολέμου, είχαν εμφανιστεί στην Αμερική τα πρώτα ντεπιές στα πλαίσια της οικονομίας που ζήτησε η κυβέρνηση να γίνεται στα υφάσματα. Το μπικίνι όμως ήταν, λόγω μεγέθους, πολύ πιο τολμηρό — ο Ρεάρ είχε πει ότι «ένα ντεπιές δεν αξίζει να λέγεται μπικίνι αν δεν μπορεί να περάσει μέσα από μια βέρα». Και βέβαια η καλύτερη διαφήμιση για το μπικίνι έγινε το 1957, όταν το φόρεσε η Μπριζίτ Μπαρντό στην ταινία Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα. Όταν η Ράκελ Γουέλτς το έκανε μόδα στην Αμερική δέκα χρόνια αργότερα, οι Ευρωπαίοι ήδη ασχολούνταν με το μονοκίνι.
Αμφιβάλλω αν στις πισίνες όπου συχνάζουν οι πλούσιοι μουσουλμάνοι θα εμποδιστούν οι κυρίες να κάνουν μπάνιο όπως θέλουν. Εκεί δεν μετράνε ούτε τα μπικίνια, ούτε τα μπουρκίνια — μόνο τα μπικικίνια.
Τον Ιούλιο του 2007 το Μαρικλέρ είχε παρουσιάσει τη νέα μόδα για μουσουλμάνες κολυμβήτριες:
Τώρα μια πισίνα στη Γαλλία απαγόρεψε σε μέλος της να κάνει μπάνιο με μπουρκίνι. Έτσι οι άντρες δεν θα έχουν την ευκαιρία να τη γδύνουν με τα μάτια.
Είχα γράψει παλιά για το μπικίνι:
Το 1945 ο γάλλος Λουί Ρεάρ (Louis Reard) είχε σχεδιάσει ένα προκλητικό ντεπιές μαγιό και έψαχνε να βρει το κατάλληλο όνομα με το οποίο θα το λάνσαρε. Τέσσερις μέρες πριν από την επίδειξη, η έμπνευση ήρθε από τη δοκιμή αμερικάνικης ατομικής βόμβας στην ατόλη Μπικίνι τού Ειρηνικού. Η ονομασία «μπικίνι» δεν παρέπεμπε μόνο στο εκρηκτικό του πράγματος αλλά περιείχε και εκείνο το αρχικό bi-, δηλαδή «δύο» (η πραγματική σημασία του «μπικίνι» στη γλώσσα των ιθαγενών είναι «γη των κοκκοφοινίκων»). Ο Ρεάρ στάθηκε αδύνατο να βρει μοντέλο διατεθειμένο να κάνει την επίδειξη και τελικά χρησιμοποίησε μια στριπτιζέζ του Καζινό ντε Παρί (η οποία στη συνέχεια δέχτηκε 50.000 επιστολές θαυμαστών). Ήδη από τα χρόνια του πολέμου, είχαν εμφανιστεί στην Αμερική τα πρώτα ντεπιές στα πλαίσια της οικονομίας που ζήτησε η κυβέρνηση να γίνεται στα υφάσματα. Το μπικίνι όμως ήταν, λόγω μεγέθους, πολύ πιο τολμηρό — ο Ρεάρ είχε πει ότι «ένα ντεπιές δεν αξίζει να λέγεται μπικίνι αν δεν μπορεί να περάσει μέσα από μια βέρα». Και βέβαια η καλύτερη διαφήμιση για το μπικίνι έγινε το 1957, όταν το φόρεσε η Μπριζίτ Μπαρντό στην ταινία Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα. Όταν η Ράκελ Γουέλτς το έκανε μόδα στην Αμερική δέκα χρόνια αργότερα, οι Ευρωπαίοι ήδη ασχολούνταν με το μονοκίνι.
Αμφιβάλλω αν στις πισίνες όπου συχνάζουν οι πλούσιοι μουσουλμάνοι θα εμποδιστούν οι κυρίες να κάνουν μπάνιο όπως θέλουν. Εκεί δεν μετράνε ούτε τα μπικίνια, ούτε τα μπουρκίνια — μόνο τα μπικικίνια.
