Στα ελληνικά χρησιμοποιήσαμε τη λέξη τράγος («αυτός που τραγανίζει»· από το ίδιο θέμα και ο τραγανός) για να περιγράψουμε το αρσενικό της κατσίκας. Η λέξη εκτόπισε τη λέξη κάπρος για τον τράγο παρότι η σημασία της ινδοευρωπαϊκής kapro ήταν τράγος. Στα ελληνικά η λέξη κάπρος χρησιμοποιήθηκε για το αρσενικό γουρούνι και το αγριογούρουνο, ενώ στα λατινικά caper είναι ο τράγος (και capra η γίδα). Και από εκεί βγήκαν διάφορες λέξεις των δυτικών γλωσσών. Για να πιάσουμε τις αγγλικές:
Capricorn = αιγόκερος
capric acid = καπρικό οξύ
capriccio = καπρίτσιο (κατά μία άποψη, κάτι ξαφνικό, σαν το αναπήδημα του κατσικιού)
Το καπρικό οξύ ονομάστηκε έτσι λόγω της δυσάρεστης οσμής του (κάτι σαν τραγίλα, υποθέτω).
Εγώ θέλω όμως να καταλήξω στο ελληνικό, και για την ακρίβεια στο κρητικό, καπρικό. Που είναι το ψημένο κρέας του κάπρου.
Βρίσκουμε διάφορες συνταγές στο διαδίκτυο για τον τρόπο της παρασκευής του. Παίρνω την παρακάτω πιο παραδοσιακή περιγραφή:
Όσο για το γδαρτό κρέας του κάπρου γίνονταν μια άλλη επεξεργασία, που έδιδε ένα εξαίρετο έδεσμα, το περίφημο καπρικό, το οποίο πουλιούνταν στο ευρύ κοινό του χωριού. Για να γίνει το καπρικό τεμάχιζαν το κρέας του κάπρου σε μικρές, μεσαίες και μεγαλύτερες μερίδες, τις ζύγιζαν μια-μια και αφού σημείωναν με κόκες (τριγωνικές εγκοπές) το βάρος της καθεμιάς πάνω σε καλαμένιες τσίτες –τις τσέτολες– τις κάρφωναν στο ωμό κρέας της αντίστοιχης μερίδας. Τις μερίδες με τις τσέτολες έριχναν κατόπιν μέσα σε σκάφη που είχε δυνατή σαλαμούρα (άλμη) από αλάτι, νερό και ξίδι, ενώ στο μεταξύ είχαν ανάψει το φούρνο και τον πύρωναν και όταν ήταν έτοιμος φούρνιζαν το κρέας, αφού το είχαν τοποθετήσει προηγούμενα πάνω σε μικρά κλαδιά, που έβαζαν μέσα σε πήλινα αμολύβωτα ταψιά ή λεκανίδια, που στον πάτο τους είχαν ρίξει πρωτύτερα μια ποσότητα σκέτου νερού. Με το φούρνισμα χριζόταν ο φούρνος, που δεν έπρεπε να ανοίξει, παρά μόνο όταν θα ήταν ψημένο το κρέας. Αυτό το ψημένο κρέας του κάπρου ήταν το αληθινό καπρικό, όνομα που χρησιμοποιείται και σήμερα στα κάθε είδους χοιρινά κρέατα που παρασκευάζονται με παρόμοιο περίπου τρόπο.
http://www.slh.gr/html/viewer.php?product_id=14&
Υποθέτω ότι θα είναι καλό να το κάνουμε (wild) boar meat στα αγγλικά, μια και οτιδήποτε με capr μπορεί να κάνει τους ξένους να σκεφτούν κατσίκια.
Capricorn = αιγόκερος
capric acid = καπρικό οξύ
capriccio = καπρίτσιο (κατά μία άποψη, κάτι ξαφνικό, σαν το αναπήδημα του κατσικιού)
Το καπρικό οξύ ονομάστηκε έτσι λόγω της δυσάρεστης οσμής του (κάτι σαν τραγίλα, υποθέτω).
Εγώ θέλω όμως να καταλήξω στο ελληνικό, και για την ακρίβεια στο κρητικό, καπρικό. Που είναι το ψημένο κρέας του κάπρου.
Βρίσκουμε διάφορες συνταγές στο διαδίκτυο για τον τρόπο της παρασκευής του. Παίρνω την παρακάτω πιο παραδοσιακή περιγραφή:
Όσο για το γδαρτό κρέας του κάπρου γίνονταν μια άλλη επεξεργασία, που έδιδε ένα εξαίρετο έδεσμα, το περίφημο καπρικό, το οποίο πουλιούνταν στο ευρύ κοινό του χωριού. Για να γίνει το καπρικό τεμάχιζαν το κρέας του κάπρου σε μικρές, μεσαίες και μεγαλύτερες μερίδες, τις ζύγιζαν μια-μια και αφού σημείωναν με κόκες (τριγωνικές εγκοπές) το βάρος της καθεμιάς πάνω σε καλαμένιες τσίτες –τις τσέτολες– τις κάρφωναν στο ωμό κρέας της αντίστοιχης μερίδας. Τις μερίδες με τις τσέτολες έριχναν κατόπιν μέσα σε σκάφη που είχε δυνατή σαλαμούρα (άλμη) από αλάτι, νερό και ξίδι, ενώ στο μεταξύ είχαν ανάψει το φούρνο και τον πύρωναν και όταν ήταν έτοιμος φούρνιζαν το κρέας, αφού το είχαν τοποθετήσει προηγούμενα πάνω σε μικρά κλαδιά, που έβαζαν μέσα σε πήλινα αμολύβωτα ταψιά ή λεκανίδια, που στον πάτο τους είχαν ρίξει πρωτύτερα μια ποσότητα σκέτου νερού. Με το φούρνισμα χριζόταν ο φούρνος, που δεν έπρεπε να ανοίξει, παρά μόνο όταν θα ήταν ψημένο το κρέας. Αυτό το ψημένο κρέας του κάπρου ήταν το αληθινό καπρικό, όνομα που χρησιμοποιείται και σήμερα στα κάθε είδους χοιρινά κρέατα που παρασκευάζονται με παρόμοιο περίπου τρόπο.
http://www.slh.gr/html/viewer.php?product_id=14&
Υποθέτω ότι θα είναι καλό να το κάνουμε (wild) boar meat στα αγγλικά, μια και οτιδήποτε με capr μπορεί να κάνει τους ξένους να σκεφτούν κατσίκια.