πλέον τόκων - συν τους τόκους, προσαυξημένο με τόκους

[nickel]

Έχω διαπιστώσει ότι στο χώρο της οικονομίας χρησιμοποιείται συχνά το πλέον σε θέση πρόθεσης που ακολουθείται από γενική πτώση για να μεταφράσει το αγγλικό plus (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε μετάφραση παντού όπου το βλέπουμε). Π.χ.
...να της επιδικάσει αποζημίωση, πλέον τόκων υπερημερίας,...
...η ονομαστική αξία των εκδιδομένων καλυμμένων ομολογιών πλέον των δεδουλευμένων τόκων...

Η μοναδική παρόμοια χρήση τού πλέον που ξέρω και καταλαβαίνω είναι π.χ.
Χορηγίες πλέον των 25 εκατομμυρίων ευρώ στη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ
δηλαδή αυτό που στα αγγλικά θα λέγαμε over ή more than.

Αντιστοίχως, το πλέον τόκων με κάνει να σκεφτώ on top of interest, και οπωσδήποτε δεν με κάνει να σκεφτώ αυτό που εγώ θα το έλεγα:
...να της επιδικάσει αποζημίωση, συν τους τόκους υπερημερίας,...

Υπάρχει, υποψιάζομαι, κάποιο μπέρδεμα τού πλέον με το επιπλέον (μόνο που και πάλι θα έλεγα «...να της επιδικάσει αποζημίωση και, επιπλέον, τόκους υπερημερίας...»). Θα μου πείτε ότι είναι καθιερωμένο στη ζαργκόν της οικονομίας («Put it in your pipe and smoke it»);

 

[Themis†]

Να αγιάσει το στόμα σου! Ούτε εγώ το κατάλαβα ποτέ μου. Νομίζω πάντως ότι έχει διαδοθεί αρκετά και συνεχίζει να διαδίδεται και η σύνταξη με αιτιατική (πλέον τόκους, πρβλ. πλέον προσαυξήσεις).

 

[nickel]

Το υποψιαζόμουν ότι θα ήσουν ο πρώτος που θα 'ρχόταν να το ξορκίσει.

 

[Hellegennes]

Μπλιαχ, το σιχαίνομαι. Το έβρισκα πάντα ηλίθιο.

 

[Zazula]

Εντελώς ξεκάθαρο, χωρίς γενική ή αιτιατική (αφού πρόκειται για αρκτικόλεξο): πλέον ΦΠΑ = συν τον αναλογούντα ΦΠΑ.

 

[Rogerios]

Εναλλακτικά: "[αποζημίωση] προσαυξημένη/ [ποσό] προσαυξημένο με τόκους υπερημερίας...".

 

[oliver_twisted]

Α γειά σας! Μεταφράζω ένα κείμενο ενδοομιλικής τιμολόγησης, και ενώ η παλαιότερη ΥΑ Α2- 8092/31.12.2008 έκανε λόγο για μέθοδο του κόστους συν κέρδος (CPM) η νεότερη ΠΟΛ.1179/18.7.2013 μιλάει για μέθοδο του κόστους πλέον περιθώριο κέρδους. Το περιθώριο στην αιτιατική. Βέβαια σε άλλα κείμενα κυριαρχεί η γενική στην απόδοση αυτή. Κι εμένα με ξένισε το πλέον και δεν μπορούσα να αποφασίσω και με τι πτώση συντάσσεται. Οπότε με γενική πάει, σωστά;

 

[Rogerios]

Φυσιολογικά, ναι. [αλλά άγνωστες οι βουλές των συντακτών του κειμένου σου :) ]

 

[Themis†]

Φυσιολογικά, ναι.

Κι εγώ έτσι ήξερα πως είχε καθιερωθεί: πλέον + γενική. Απομένουν όμως κάποιες πτυχές προς διερεύνηση ως προς το φυσιολογικό εντός της ανωμαλίας. Όπως αναφέρει ο Νίκελ στο #1, αυτό είχε καθιερωθεί στα οικονομικά και εν γένει για προσαυξήσεις βασικών ποσών (με τόκους, φόρους, πρόστιμα). Η "φυσιολογική" όμως κατανόηση θα ήθελε βασικό ποσό εκείνο που προσδιορίζεται από το πλέον: ότι π.χ. εκτός από τους τόκους υπάρχει, ξέρετε, μια που το 'φερε η κουβέντα, και η βασική οφειλή. Γενικά, νομίζω ότι η χρήση πλέον+γενική με την έννοια της προσαύξησης γινόταν δεκτή σαν τζάργκον.

Η διαδεδομένη σύνταξη πλέον+αιτιατική φαίνεται να μιμείται το συν, ενώ η διαδιδόμενη σύνταξη πλέον+ονομαστική φαίνεται να καθορίζεται κυρίως από την πτώση στην οποία βρίσκεται το βασικό ποσόν που προηγείται. Πιάσε τ' αυγό (ή αβγό) και κούρεφτο (ή κούρευτο ή κούρευ' το)

 

[daeman]

... Πιάσε τ' αυγό (ή αβγό) και κούρεφτο (ή κούρευτο ή κούρευ' το)

Κλάφτα, Χάραλντ, παρών κι ακούρευτος.