Η Λώρη Κέζα πρέπει να έκανε πολύ κόσμο να τρέχει στα λεξικά του πρωί πρωί. Ο τίτλος προχτεσινού της άρθρου στο Βήμα, που μόλις πήρα χαμπάρι, ήταν «Ανάνευσις δασκάλων» — με την ανάνευση έτσι, αρχαιόληκτη και αρχαιόκλιτη.
Το ρήμα ανανεύω (κουνάω το κεφάλι προς τα πάνω ή σηκώνω τα φρύδια για να δείξω άρνηση, δηλαδή νεύω αρνητικά) δεν είχε την τύχη του αντιθέτου του, του κατανεύω, που φιλοξενείται στα λεξικά και μας έδωσε και το ακόμα πιο γνωστό συγκατανεύω και συγκατάνευση. Το ανανεύω δεν φιλοξενείται στα λεξικά της Νεοελληνικής.
Ο τίτλος θα απέδιδε ακόμα καλύτερα το ύφος αν ήταν «Δασκάλων ανάνευσις».
(Όχι, το «ΚΡΑΣΑΚΙ ΤΟΥ ΤΣΟΥ» να μη γίνει «το κρασάκι της ανάνευσης». Άλλος «Τσου» είναι αυτός.)
Το ρήμα ανανεύω (κουνάω το κεφάλι προς τα πάνω ή σηκώνω τα φρύδια για να δείξω άρνηση, δηλαδή νεύω αρνητικά) δεν είχε την τύχη του αντιθέτου του, του κατανεύω, που φιλοξενείται στα λεξικά και μας έδωσε και το ακόμα πιο γνωστό συγκατανεύω και συγκατάνευση. Το ανανεύω δεν φιλοξενείται στα λεξικά της Νεοελληνικής.
Ο τίτλος θα απέδιδε ακόμα καλύτερα το ύφος αν ήταν «Δασκάλων ανάνευσις».
(Όχι, το «ΚΡΑΣΑΚΙ ΤΟΥ ΤΣΟΥ» να μη γίνει «το κρασάκι της ανάνευσης». Άλλος «Τσου» είναι αυτός.)