Τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα... και άλλες αξιομνημόνευτες μεταφράσεις τίτλων

[Ambrose]

Ορμώμενος από το νεκρό πτώμα στο οποίο αναφέρεται η Παλάβρα, σκέφτηκα ν' ανοίξω ένα θέμα για διάφορους αγαπημένους και μη τίτλους ταινιών, βιβλίων κλπ και τυχόν αξιομνημόνευτες -για τον άλφα ή βήτα λόγο- μεταφράσεις τους στα Ελληνικά.

Το λέω γιατί δεν θα μπορέσω ποτέ να ξεχάσω τον μεγαλοφυή τίτλο "Τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα" (The Return of the Living Dead), ο οποίος έχει πλέον cult status.

Αν έχετε ιδέες, ρίξτε τις...

 

[jglenis]

Λοιπόν, σχετικά με τους τίτλους, πρόσφατα είδα κάπου μια πολύ πετυχημένη κατά τη γνώμη μου απόδοση: η ταινία που προβλήθηκε πριν αρκετά χρόνια στην Αμερική με τίτλο «Wrongfully Accused», στην Ελλάδα μεταφράστηκε ως «Κινούμενος Στόκος».

 

[sarant]

Μα, θαρρώ ότι και το Τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές είναι τίτλος που έχει γράψει ιστορία, ενώ το αγγλικό είναι απλώς High Noon -δωρικός ίσως, βαρετός ίσως.

Βέβαια, καμιά φορά η πρωτοτυπία του ελληνικού τίτλου είναι οπτική απάτη, αφού απλώς οι δικοί μας έχουν μεταφράσει τον γαλλικό τίτλο (κάτι τέτοιο θαρρώ είχε γίνει με τα Φτερά του έρωτα του Βέντερς)

 

[Ambrose]

Και με τη Μελωδία της Ευτυχίας. The sound of music - La melodie du bonheur.

 

[danae]

"La strada" του Φελίνι = "πουλημένη από τη μάνα της".

 

[Tipoukeitos]

Οι ελληνικές μεταφράσεις τίτλων από ταινίες έχουν καμιά φορά και δική τους τυπολογία. Δύο πολύ κοινόχρηστες φόρμουλες στις οποίες καταφεύγουν οι έλληνες διανομείς άμα τα βρίσκουνε σκούρα είναι οι «ένας Χ μα τι Χ» (π.χ. Ένας μπαμπάς μα τι μπαμπάς < Jingle All the Way) και η «Χ για κλάματα» (π.χ. Σπαρτιάτες για κλάματα < Meet the Spartans)

 

[Count Baltar]

Μα, θαρρώ ότι και το Τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές είναι τίτλος που έχει γράψει ιστορία, ενώ το αγγλικό είναι απλώς High Noon -δωρικός ίσως, βαρετός ίσως.

Ναι, θυμάμαι πως είχα κανει τουλάχιστον μία φορά αυτή την παρατήρηση για τον συγκεκριμένο τίτλο στο παλιό μαγαζί.

 

[Katerina_A]

Εμένα μου ήρθε αυτομάτως στο μυαλό η πολύ ωραία ταινία Gegen die Wand (διεθνής τίτλος: Head on) του Φατίχ Ακίν, η οποία στα ελληνικά έχει τον τίτλο "Μαζί ποτέ". Δηλαδή σου μαρτυράει τι θα συμβεί... Τόση έλλειψη έμπνευσης ο διανομέας στην Ελλάδα; Στις περισσότερες χώρες μεταφράσανε τον γερμανικό τίτλο (εκτός από τους Ιταλούς που το είπαν La sposa turca -Η τουρκάλα σύζυγος)...

 

[Ambrose]

Εμένα μου ήρθε αυτομάτως στο μυαλό η πολύ ωραία ταινία Gegen die Wand (διεθνής τίτλος: Head on) του Φατίχ Ακίν, η οποία στα ελληνικά έχει τον τίτλο "Μαζί ποτέ". Δηλαδή σου μαρτυράει τι θα συμβεί... Τόση έλλειψη έμπνευσης ο διανομέας στην Ελλάδα; Στις περισσότερες χώρες μεταφράσανε τον γερμανικό τίτλο (εκτός από τους Ιταλούς που το είπαν La sposa turca -Η τουρκάλα σύζυγος)...

Είναι καλή αυτή η ταινία; Όλο την γυροφέρνω, αλλά...

 

[Katerina_A]

Είναι πολύ ωραία! Να τη δεις!

 

[Ambrose]

Will do! Thanks.

 

[Elsa]

Κι άμα δεις αυτή την εξαιρετική ταινία, δες και την πιο πρόσφατη του ίδιου, την «Άκρη του ουρανού» (Τhe edge of heaven). Για να μην σου πέσουν πολύ βαριά, ανάμεσα μπορείς να δεις το μουσικό "Crossing the Bridge: The Sound of Istanbul", πάλι του ίδιου πολυτάλαντου και πολύ νέου σκηνοθέτη. ;)

Για να μην είμαι εντελώς εκτός θέματος:
-η Δανέζικη ταινία Βrodre (brothers) μεταφράστηκε, «Ουκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου». Βάζοντας μαζί τους δύο τίτλους, δεν χρειάζεται να διαβάσεις την υπόθεση...
-η κλασσική «Κυρία και ο ναύτης» σαν -πετυχημένη- μετάφραση του ιταλικού "Τravolti da un insolito destino nell'azzurro mare d'agosto"

 

[curry]

Δεν είναι και πολύ κραυγαλέο το παράδειγμά μου, αλλά πάντα αναρωτιόμουν "μα γιατί"; Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια πρωταγωνιστεί σε μια ταινία με τίτλο "Kindergarten Cop". Στα ελληνικά μάς ήρθε ως "Ο μπάτσος του Θηριοτροφείου". Φαίνεται το Νηπιαγωγείο δεν ήταν αρκούντως ανατριχιαστικό...
Πάντως, ρε παιδιά, τείνουν να αποτελούν είδος προς εξαφάνιση οι πραγματικά ευρηματικοί (λέμε τώρα) τίτλοι-αποδόσεις των ταινιών. Θα αρχίσω να τις νοσταλγώ στο τέλος!

 

[curry]

Σκέφτομαι ότι αυτές οι εκπληκτικές αποδόσεις (άκου το La Strada, "Πουλημένη από τη Μάνα της"!!!!!) πρέπει να κρατάνε από τις εξίσου συγκλονιστικές εμπνεύσεις για τίτλους ελληνικών ταινιών του '60 - κυρίως μελό και ακόμα πιο κυρίως (sic), της φιλμογραφίας του Νίκου Ξανθόπουλου (απ' όπου και τα παραδείγματα, έχετε κι άλλα; Ψοφάω!).
πχ:
- Δεν γνώρισα Μητέρα
- Κατρακύλισμα στο Βούρκο
- Για την Αγάπη του Παιδιού μου
- Είμαι μια Δυστυχισμένη
- Ο Ζητιάνος μιας Αγάπης
- Καρδιά μου πάψε να πονάς
- Περιφρόνα με Γλυκιά μου
- Ο Άνθρωπος που γύρισε από τον Πόνο (!!!!)
- Κάποτε κλαίνε και οι Δυνατοί
- Τα Ψίχουλα του Κόσμου
- Η Καρδιά ενός Αλήτη
- Ταπεινός και Καταφρονεμένος
- Γιακουμής, μια Ρωμεΐκη Καρδιά (!!!!)

 

[curry]

Βρήκα και Μάρθα Βούρτση και σταματάω γιατί σας το έκανα το νήμα, άσ' τα βράσ' τα...
-Ορφανή σε ξένα χέρια
-Αστεφάνωτη
-Η δική σου μοίρα με σέρνει
-Φεύγω με πίκρα στα ξένα
-Απόκληρη της κοινωνίας
-Τα ξένα χέρια είναι πικρά
-Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα

 

[nickel]

η κλασσική «Κυρία και ο ναύτης» σαν -πετυχημένη- μετάφραση του ιταλικού "Τravolti da un insolito destino nell'azzurro mare d'agosto"

Λειτουργική ίσως, όπως και η αμερικάνικη (Swept away). Αν ήταν τίτλος βιβλίου, δεν θα θέλαμε τέτοιο κουτσούρεμα. Παρασυρμένοι από μια ασυνήθιστη μοίρα στη γαλάζια θάλασσα του Αυγούστου. Αυτός είναι τίτλος! Σαν εκείνους των παλιών βιβλίων, που μόνο ότι ο δολοφόνος είναι ο μπάτλερ δεν σου έλεγαν. Π.χ. τα Ταξίδια του Γκάλιβερ ήταν Travels into Several Remote Nations of the World, in Four Parts. By Lemuel Gulliver, First a Surgeon, and then a Captain of several Ships.

 

[kabuki]

Σκέφτομαι ότι αυτές οι εκπληκτικές αποδόσεις (άκου το La Strada, "Πουλημένη από τη Μάνα της"!!!!!) πρέπει να κρατάνε από τις εξίσου συγκλονιστικές εμπνεύσεις για τίτλους ελληνικών ταινιών του '60 - κυρίως μελό και ακόμα πιο κυρίως (sic), της φιλμογραφίας του Νίκου Ξανθόπουλου (απ' όπου και τα παραδείγματα, έχετε κι άλλα; Ψοφάω!)

Την αγαπημένη μου ξέχασες... Την Οδύσσεια ενός Ξεριζωμένου!

 

[kapa18]

Και η δική μου αγαπημένη: Αγνή κι Ατιμασμένη!

 

[Ambrose]

Βρήκα και Μάρθα Βούρτση και σταματάω γιατί σας το έκανα το νήμα, άσ' τα βράσ' τα...

Α, μην ανησυχείς, τέτοια θέλουμε ν' ακούμε.

Τώρα, θυμήθηκα το Blues Brothers που στα Ελληνικά έγινε οι Ατσίδες με τα Μπλε, ενώ μια πολύ πετυχημένη για μένα απόδοση είναι το Ruthless people που έγινε "Σας παρακαλώ σκοτώστε τη γυναίκα μου!" (ποιος ξεχνάει αυτόν τον τίτλο).

Και φυσικά το Moonlighting που έγινε "Αυτός, αυτή και τα μυστήρια".


Νοστάλγησα τα 80s.

 

[panadeli]

Λοιπόν έβλεπα πρόσφατα το "10" του Μπλέηκ Έντουαρντς.
Όταν στην αρχή της ταινίας εμφανίζεται ο τίτλος, σκάει από κάτω και ο υπότιτλος: Δέκα
Για όσους δυσκολεύονται με τους αραβικούς αριθμούς φαντάζομαι.