Η «Ευρώπη» είναι μια προσπάθεια που ξεκίνησε με σκοπό να μην ξαναγίνει πόλεμος (για εθνικούς ή/και οικονομικούς) λόγους στην περιοχή που ορίζεται (ασαφώς) ως «Ευρώπη». Το πλαίσιο λειτουργίας της σχεδιάστηκε να είναι οικονομικά φιλελεύθερη και πολιτικά δημοκρατική. Ξεκίνησε σε έναν πολιτικά, οικονομικά και πληθυσμιακά εντελώς διαφορετικό κόσμο, από ανθρώπους με άλλα βιώματα, οράματα κ.λπ. Στην πορεία άλλαξαν πολλά, αλλά πολύ περισσότερο άλλαξε ο κόσμος, στην άμεση γειτονιά και συνολικά.
Για εμένα, οι διακρίσεις είναι δύο: Ή συμφωνείς με την προσπάθεια να προχωρήσει αυτό το σχεδόν ουτοπιστικό επιχείρημα και να ενοποιήσεις οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά αυτόν τον χώρο με τις ιδιαιτερότητές του ή τον θεωρείς κάτι εξ ορισμού κακό (π.χ. ένα ισχυρότερο προπύργιο του καπιταλισμού από τα επιμέρους κράτη) και είσαι εναντίον. Άρα, οι στάσεις είναι, καταρχήν, ευρωπαϊστής-αντιευρωπαϊστής.
Στην Αγγλία, που προσήλθε με καθυστέρηση στο εγχείρημα, αφού δεν συμμετείχε εξαρχής (προσανατολισμένη σε μια βορειοατλαντική συνεργασία της), ήρθε πριν καλά καλά ζυμωθεί σε αυτά τα ευρωπαϊκά ιδεώδη (με ή χωρίς εισαγωγικά) η θατσερική διακυβέρνηση και η οπτική της Ευρώπης ως μιας ανοιχτής αγοράς. Αρχικά, λοιπόν, ο ευρωσκεπτικισμός ήταν μια σειρά από επιφυλάξεις που σύντομα έγιναν επίσημη βρετανική πολιτική. Σήμερα πια, οι ευρωενοποιητικές διαδικασίες (με τα πάρα πολλά προβλήματά τους) έχουν προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο ευρωσκεπτικισμός να μοιάζει με ξεκάθαρο εθνικισμό (καλύτερα: επανεθνικοποίηση της Ευρώπης) και, ουσιαστικά, συγκαλυμμένο αντιευρωπαϊσμό.
Από εκεί και πέρα, στα πλαίσια του ευρωπαϊσμού υπάρχουν πια εμφανή προβλήματα σχεδιασμού από λάθη και παραλείψεις (όπως το περίφημο και εμφανές, ιδίως σήμερα, «δημοκρατικό έλλειμμα» αλλά και η αρχιτεκτονική του ευρώ), τα οποία οι «ευρωπαϊστές» αντιμετωπίζουν, όπως σωστά είπε η SBE, στα πλαίσια της πολιτικής ιδεολογίας τους. Με άλλα λόγια, υπάρχει χριστιανοδημοκρατικός ευρωπαϊσμός, φιλελεύθερος ευρωπαϊσμός, σοσιλαδημοκρατικός ευρωπαϊσμός, οικολογικός ευρωπαϊσμός. Δεν υπάρχει --και δεν μπορεί να υπάρχει, λόγω ασυμβατότητας, εθνικ(ιστικ)ός ευρωπαϊσμός, κομμουνιστικός ευρωπαϊσμός κ.λπ.