... Και πηγαίνοντας ακόμα πιο μακρυά, το ιρλανδέζικο Ο' γιατί να μην το ενώνουμε στα ελληνικά, Ονήλ, Οχάρα κλπ; Ωχ, βιάστηκα να μιλήσω, βλέπω τον συγγραφέα Ευγένιο Ονήλ στο Γκουγκλ, δίπλα στον συγγραφέα οΝηλ (σαν άρθρο που ξέχασαν να του βάλουν κενό: να ο Νηλ) αλλά και την Μωρήν ΟΧάρα (με δύο κεφαλαία), κάποιον ποδοσφαιριστή Οχάρα, Ο Χάρα ή Ο'Χάρα. Εντωμεταξύ οι ίδιοι ο Ιρλανδοί όταν βάζουν ονόματα αλφαβητικά το αγνοούν τελείως το Ο και βάζουν τον Οχάρα δίπλα στον Χάουαρντ, ενώ οι Σκωτσέζοι δεν κάνουν το ίδιο με το Μακ, στο Μ ο Μαγκέγκορ, στο Γκ ο Γκέργκορ.
Βγήκα εκτός θέματος, σταματάω...
...Σχετικό: Δεδομένου ότι στα ελληνικά η απόστροφος ακολουθείται από κενό (βλ. και εδώ), με τον O'Toole και τους υπόλοιπους Ιρλανδούς από Ο', που αναφέρει και η SBE, υπάρχει κάποιος κανόνας; ο Ο'Τουλ ή ο Ο' Τουλ; (ή ο Ο Τουλ O'My!). Το ενωμένο με ξενίζει πολύ· το Οχάρα ειδικά μου θυμίζει περισσότερο καμικάζι παρά πατατοφάγο.
Τότε, δεν την κλείσαμε νομίζω αυτή τη συζήτηση (σκαλίζαμε τους ΜακΤάδε). Μήπως να το προσπαθούσαμε τώρα ή δεν έχει νόημα; (Ναι, πέρασα και στο απέναντι νησί).
Σκάρλετ Ο' Χάρα;
Σκάρλετ Ο Χάρα (χωρίς απόστροφο);
Σκάρλετ Οχάρα; (η ιρλανδογιαπωνέζα καμικάζι του αποπάνω κυρίου)
κάτι άλλο πιο φαντεζί; (ΟΧάρα, Ο-Χάρα, Ωχάρα);