Οι ζωές των άλλων
Πριν από ένα χρόνο ακριβώς, μετά την περσινή απονομή των Όσκαρ, είχα δημόσια εκφράσει τη χαρά μου που δεν πήρε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας ο Λαβύρινθος του Πανός. Τη θεώρησα χοντροκομμένη και αφελή ταινία για την καταδίκη του φασισμού. Τώρα που είδα τις Ζωές των άλλων, χάρηκα διπλά. Η μέρα με τη νύχτα, για τα δικά μου μέτρα. Γιατί φασισμός δεν είναι η άρρωστη βαρβαρότητα που ξεριζώνει νύχια. Φασισμός είναι το σύστημα που ύπουλα σε κάνει όχι τέρας αλλά ανθρωπάκι.
Πριν από ένα χρόνο ακριβώς, μετά την περσινή απονομή των Όσκαρ, είχα δημόσια εκφράσει τη χαρά μου που δεν πήρε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας ο Λαβύρινθος του Πανός. Τη θεώρησα χοντροκομμένη και αφελή ταινία για την καταδίκη του φασισμού. Τώρα που είδα τις Ζωές των άλλων, χάρηκα διπλά. Η μέρα με τη νύχτα, για τα δικά μου μέτρα. Γιατί φασισμός δεν είναι η άρρωστη βαρβαρότητα που ξεριζώνει νύχια. Φασισμός είναι το σύστημα που ύπουλα σε κάνει όχι τέρας αλλά ανθρωπάκι.