κλίση

Καλημέρα. Αυτό το ρίχνω προχείρως, για να το δούμε κάποια στιγμή με την ησυχία μας. Με ρώτησε κάποιος φίλος προ ημερών και δεν είχα πρόχειρη απάντηση. Το ερώτημα αφορά τους χρόνους των συνθέτων του βαίνω, ιδίως τον αόριστο. Έχει ενδιαφέρον πώς π.χ. για το παρεμβαίνω προτιμάμε τον λόγιο αόριστο...

Στα λεξικά μας έχουμε μια ποικιλία με απ' όλα. Μείζον, ΝΕΛ Κριαρά, ΛΝΕΓ, Σχολικό: ο φυγάς, του φυγάδος. Όλα πλην του ΝΕΛ έχουν και λήμμα ο φυγάδας, το οποίο στη γενική μάς δίνει του φυγάδα, οπότε δέχονται κι αυτή τη γενική. Το θηλυκό όμως μένει στο λόγιο: της φυγάδος. Πάμε παρακάτω: Στο Μείζον...

Με τα εις -ύς (οξύτονα) έχουμε καταπιαστεί στο ψαρωτικό νήμα των ποντικαράδων (ιχθύς, μυς, δρυς, οσφύς, ισχύς, δρυς, ιλύς). Ώρα τώρα να αφιερώσουμε λίγο χρόνο και στα εις -υς (παροξύτονα / προπαροξύτονα), όπου συμβαίνει κάτι ενοχλητικά λανθασμένο. Τον χορό ανοίγει ο πήχυς. Μπορεί να έγινε...