Δον Κιχώτης

[AoratiMelani]

Μεταφράζω μια διασκευή του δον Κιχώτη για παιδιά και θα ήθελα γνώμες για την απόδοση των ονομάτων. Δεν χρειάζεται να ξέρετε ισπανικά για να απαντήσετε.

Έχω σχεδόν αποφασίσει να κρατήσω τα καθιερωμένα ονόματα των κεντρικών ηρώων:
δον Κιχώτης ντε λα Μάντσα, Δουλτσινέα ντελ Τοβόσο, Σάντσο Πάντσα, Ροσινάντης.
Θα μπορούσα να τα "διορθώσω" σε Δουλσινέα και Πάνσα (το c, z σε πολλά μέρη της Ανδαλουσίας προφέρεται Σ και όχι Θ όπως αλλού) που δεν διαφέρουν και πολύ από τα καθιερωμένα, ούτε οπτικά ούτε ηχητικά, αλλά παρόλα αυτά μου χτυπάνε παράξενα, έχω συνηθίσει τα άλλα. Επίσης θα μπορούσα να βάλω Ροσινάντε, αλλά προτιμώ τον εξελληνισμό.

Τη Δουλτσινέα την προτιμώ κλιτή και τον Σάντσο άκλιτο. Αυτό είναι ασυνεπές βέβαια, αλλά τι τα θέτε, μου χτυπάει άσχημα ο Σάντσος Πάντσας, τον έχω συνηθίσει άκλιτο, ενώ η γενική της κυράς Δουλτσινέας μου αρέσει και την θέλω.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι τέτοιοι: προτιμώ Σαμψών Καρράσκο και Καμάτσο, παρά Σαμψών Καρράσκος και Καμάτσος. Από την άλλη, θέλω τον Ντουραντάρτη εξελληνισμένο και κλιτό, όπως τον Ροσινάντη, και όχι άκλιτο Ντουραντάρτε, και προτιμώ τον μαστρο-Πέτρο από τον μαστρο-Πέδρο.

Έπειτα είναι οι δυο μάγοι, Φρεστόν και Μέρλιν. Τον πρώτο θα μου άρεσε να τον κάνω Φρέστωνα (ή Φρεστόνο) όπως έχουν κάνει και άλλοι. Αλλά ο δεύτερος παραείναι γνωστός με το όνομά του στην Ελλάδα, και το Μερλίνος θα χτυπήσει παράξενα.

Τι γνώμη έχετε για τα παραπάνω; Θα μπορούσα να κάνω άλλα έτσι και άλλα αλλιώς, ή θα χτυπούσε άσχημα η ασυνέπεια; Αν είστε της γνώμης να ακολουθήσω μια γραμμή ίδια παντού, θα λέγατε να τα εξελληνίσω όλα και να τα κάνω κλιτά, ή να προτιμήσω την μεταγραφή;

Εμένα ο εξελληνισμός μου αρέσει, κρατάει και κάτι από το κλίμα εποχής, δίνει μια αύρα παλαιότητας. Έλα όμως που μερικές φορές δεν μου κάθεται! (όπως στον Πάντσα και στον Μερλιν).

Οι διάφορες μεταφράσεις που έχουν γίνει τα έχουν δοκιμάσει όλα, από το ένα άκρο στο άλλο, άλλοτε με συνέπεια και άλλοτε όχι. Αν μετέφραζα χωρίς να υπάρχουν προηγούμενα, θα εξελληνιζα και θα μετέφραζα τα πάντα, και τον ιπποκόμο θα τον έκανα Σάντσο Μπάκα ή Σάντσο Κοιλαρά. Αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω τα καθιερωμένα σε τόσο κλασικό βιβλίο.

Τέλος, μετέφρασα τα ονόματα-λογοπαίγνια, condesa Trifaldi, gigante Malambruno, caballo Clavileño σε κόμησα Μακροσουσάνα, γίγαντας Πειναλέων, άλογο Ξυλοκούρδιστος. Με την ίδια λογική θέλω να μεταφράσω το νησί του Σάντσο Πάντσα. Λέγεται Barataria, από το barato που θα πει φτηνό. Αλλά δεν έχω έμπνευση. Το πιο καλό που σκέφτηκα ήτανε "Νήσος Κοχοψρονία".

Πείτε ιδέες πλιζ!

 

[sarant]

Το "κοχοψρονία" εσκεμμένο ή τόγραψες λάθος εδώ; Κάτι πιο παιδικό χρειάζεται πάντως, ίσως και να ταφήσεις έτσι.

Μια άλλη λύση είναι να πάρεις μια από τις κλασικές μεταφράσεις και να κρατήσεις όλην της την ονοματολογία, με εξαιρέσεις μετρημένες στα δάχτυλα (τα δικά μου, όχι του εκατόγχειρα)

 

[nickel]

Μερικές σκόρπιες σκέψεις:

Όταν δουλεύουμε παιδική έκδοση κλασικού μυθιστορήματος, θα είναι καλό να προλειαίνουμε το έδαφος για τα ανθρωπωνύμια και τα τοπωνύμια που θα συναντήσει το παιδί αν αργότερα διαβάσει μετάφραση του πρωτοτύπου ή, κυρίως, όταν θα συναντήσει τα ονόματα αυτά σε σκόρπιες αναφορές. Οπότε τουλάχιστον τα πιο γνωστά μένουν όπως έχουν καθιερωθεί. Για τα υπόλοιπα, μια ιδέα είναι του συνονόματου, εφόσον έχεις αποφασίσει ποια κλασική μετάφραση θα μπορούσε να είναι ο μπούσουλας.

Δεν χρειάζονται βεβιασμένοι εξελληνισμοί ή κλίση ονομάτων. Νομίζω ότι συμφώνησα με όλες τις επιλογές σου καθώς διάβαζα. Μπορεί να λέμε «του Μεξικού» (όχι όλοι) αλλά κανένας δεν έχει πει «του Σάντσου» και «του Πάντσου» [του Βίλα] (για να μη σου πω ότι μας αποπήρε ο Γιάννης Χάρης όταν τολμήσαμε να προτείνουμε τον εξελληνισμό του παπαράτσου). Αλλά, βεβαίως, της Δουλτσινέας — δεν είναι ασυνέπειες αυτά. Ή, για την ακρίβεια, η ασυνέπεια είναι συνέπεια σε κάποια αισθητική. Και ο μαστρο-Πέτρος μού αρέσει λόγω ήχου, λόγω των δύο «τρ».

Μην πειράξεις τον Μέρλιν, ούτε στο δρόμο δεν τολμήσαμε να τον πειράξουμε :) Είμαι βέβαιος ότι εννοείς «Νήσος Κοψοχρονία». Θα τα σκεφτούμε αυτά, έχουμε χρόνο.

Και, για να επιστρέψω στην πρώτη παράγραφο, Κιχώτης προφανώς, όπως κατάλαβα. Άρα δονκιχωτικός και δονκιχωτισμός (όπως τα γράφει το ΛΝΕΓ). Οπότε άκυρα τα δονκιχοτικός και δονκιχοτισμός που έχουν όλα τα άλλα λεξικά. Ρε πονοκέφαλος!

Καλά κουράγια. Και φέρνε τέτοια ωραία σε κάθε ευκαιρία. Μας αρέσουν οι ανεμόμυλοι!

 

[AoratiMelani]

Ναι, Κιχώτης, ας μην θίγουμε τα ιερά και τα όσια! Καλή η απλοποίηση για τους σύγχρονους, αλλά για τους κλασικούς δεν θα αντέξω! Έτσι τα βρήκαμε, έτσι τα αφήσαμε! (σκέψου ότι είναι εξελληνισμένο, δεν είναι απλή μεταγραφή, θα σου περνούσε από το μυαλό να γράψεις Μελάγχθον ή Λινέος; Άλλο αν θες να τον κάνεις Ντον Κιχότε, εκεί θα σου πω οκέι).

Ναι, νήσος Κοψοχρονία εννοούσα, επίτηδες ανέβασα τον τόνο, για να μοιάζει με όνομα χώρας. Αλλά είναι σωστή η παρατήρηση του Σαράντου (χεχε), μάλλον χρειάζεται κάτι πιο παιδικό. Μπορεί να μείνω στη μεταγραφή/εξελληνισμό, όπως έκαναν και άλλοι (Μπαρατάρια ή Βαραταρία, προτιμώ το δεύτερο).

Πάντως, αρκετοί έχουνε πει ο Σάντσος του Σάντσου - ξενίζει στην αρχή, το συνηθίζεις όμως κι έχει πλάκα - αλλά για κάποιο λόγο όχι ο Πάντσας του Πάντσα (είναι πώς θα του καθήσει του καθενός...). Αυτό που λες για την προλείανση του εδάφους έχει κάποιο ζουμί. Όμως υπάρχουν πολλές μεταφράσεις του Κιχώτη, καθεμιά με άλλες επιλογές (όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη). Η πιο κλασική φυσικά θεωρείται του Καρθαίου.

Δεν έχω στα χέρια μου τη μετάφραση του Καρθαίου, έχω δανειστεί κάποιες άλλες. Λέω να πάω τη Δευτέρα στη βιβλιοθήκη να κάτσω να διαβάσω λιγάκι εκεί. Υπάρχει και του Ξενόπουλου μία, και του Ηλία Ματθαίου λένε ότι είναι καλή.

Σκέφτηκα πολύ αν θα τις διάβαζα πριν ξεκινήσω τη δουλειά ή μετά, και προτίμησα το μετά. Ήθελα να δω πώς θα μου έβγαινε εμένα σχετικά ανεπηρέαστα (πάνε χρόνια που τον διάβασα στα ελληνικά, οπότε ό,τι μνήμη υπάρχει είναι στο ασυνείδητο).

Ομολογώ ότι θέλω να συμβιβάσω τα ασυμβίβαστα. Να κρατήσω τις κλασικές ονομασίες των κεντρικών ηρώων αλλά να παρέμβω στα δευτερεύοντα πρόσωπα και να δώσω το δικό μου προσωπικό στίγμα.

Θα λέγατε ότι μπορώ να κρατήσω Δουλτσινέα, Κασιλδέα, Ροσινάντης, Ντουραντάρτης κλιτά και Σάντσο, Καρράσκο, Καμάτσο άκλιτα;

Και αν δεν πειράξω τον Μέρλιν, τι να κάνω με τον Φρεστόν; Να τον αφήσω ως έχει ή να τον κάνω Φρέστωνα; (κατά το Platón - Πλάτωνας)

 

[sarant]

Υπόψη ότι το ισπ. barato είναι, αν θυμάμαι καλά, δάνειο με απώτερη αρχή το ελληνικό πράττειν και ότι στα μεσαιωνικά κρητικά "μπαρατούρης" είναι ο απατεώνας. Μπορείς να το πείς λοιπόν (λέω, δηλαδή, μεταξύ σοβαρού και αστείου) "Μπαρατουρία" το νησί. Πάντως παροξύτονο, όχι ΜπαρατΑρια.

 

[Liarak]

Άσχετος εγώ από μεταφραστικά αλλά θα την πω την Μπατηραρία μου:)

 

[sarant]

Καλό αυτό :)

 

[AoratiMelani]

Μ' αρέσει η Μπατηραρία! Την υιοθέτησα κιόλας!

Μα δε μου λέτε, το μπατίρης με γιώτα δεν γράφεται;

 

[AoratiMelani]

Να παρατηρήσω (εκτός θέματος) ότι το Μεξικό κατ' εμέ καλά κάνει και κλίνεται, διότι είναι εξελληνισμένο, όπως και η Βενεζουέλα, όπως και η Κολομβία, όπως και η Αργεντινή κουλουπού. Αν το λέγαμε Μέχικο όπως το λένε οι ντόπιοι (το x είναι παλιά ισπανική γραφή για τον φθόγγο χι, σήμερα θα γραφόταν με j, αλλά έχει καθιερωθεί η παλιά γραφή στο όνομα της χώρας) τότε δεν θα το κλίναμε. Αλλά εμ πήραμε το Χι και το κάναμε Ξι, εμ του κατεβάσαμε τον τόνο, στην κλίση θα κολλήσουμε τώρα; (αντίστοιχα άκλιτες θα ήταν οι Μπενεσουέλα, Κολόμπια, Αρχεντίνα).

Δεν νομίζω ότι έχει σύγκριση ο παπαράτσος (σύγχρονη λέξη, και σήμερα πλέον δεν είθισται να εξελληνίζουμε, γι' αυτό μας ξενίζει) με τον Σάντσο (την εποχή που γράφτηκε ο Κιχώτης ο εξελληνισμός στη μετάφραση ήταν επιβεβλημένος, επομένως τον βλέπουμε σαν διατήρηση του κλίματος της εποχής).

Το οποίο δεν σημαίνει ότι πρέπει ντε και σώνει να τον κλίνουμε, απλά ότι δεν είναι και τόσο αδιανόητο και αποφευκταίο όσο μοιάζει (ο Βάρναλης, μεταξύ άλλων, επέλεξε πλήρη εξελληνισμό στη διασκευή του, και τον έχει κλιτό τον Σάντσο).

Εγώ τείνω παρόλα αυτά να τον κρατήσω άκλιτο.

 

[nickel]

Μπατιραρία, βεβαίως. Άλλωστε, τώρα και η μπιραρία γράφεται με γιώτα.

 

[AoratiMelani]

Αφού διάβασα 5 μεταφράσεις (Κώστας Καρθαίος - Ιουλία Ιατρίδη, Ηλίας Ματθαίου, Όθων Αργυρόπουλος, Δημήτρης Ρήσος, Αθανασίου & Μιχαλάς - Κώστας Κουλουφάκος) και 2 διασκευές (Κώστας Βάρναλης, Γρηγόριος Ξενόπουλος) του Κιχώτη, έχω να πω ότι καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει.

Σας φαινότανε εξωφρενικός ο Μερλίνος; Να δούμε πώς σας φαίνεται ο Μερλέν, ο φραντζέζος (sic) μάγος, που πάει πακέτο με τον Νουραντάρ και την Μπελέρμ. Βλέπετε ο Όθων Αργυρόπουλος έκρινε ότι μια που τα δρώμενα τοποθετούνται στην Γαλλία, πρέπει να είναι όλα γαλλιστί. Μόνο που πήρε η μπάλα και τον γίγαντα Μαλαμπρούνο και τον έκανε Μαλαμπρέν, κι ας μην ήταν στην Γαλλία αυτός.

Και ενώ εγώ προβληματίζομαι για το Ροσινάντης ή Ροσινάντε, ο Ηλίας Ματθαίου παίρνει την άδεια του αιώνα και τον βαφτίζει Οκνομπροστάρη, επιλογή που με βρίσκει πέρα για πέρα ασύμφωνη. Αφήνω κατά μέρος που τον χαρακτηρίζει οκνό, ενώ το κείμενο τον λέει απλώς καχεκτικό (κατσιασμένο, λειψαβάνατο, αχαμνό, όπως προτιμάτε). Αναρωτιέται κανείς, γιατί τα έβαλε μόνο με το άλογο και δεν έπιασε και τον Σάντσο Κοιλαρά και την Γλυκερία του Τοβόσου? (ή Σάντσο Μπάκα και Γλυκυτάτη του Τοβόσου, ιδέες όσες θες).

Σε μια παλαιότερη μετάφραση ο Ροσινάντης είχε γίνει Αχαμνόων (δεν το βρίσκω κακό!).

Όσο για τον φίλο μας τον Σάντσο έχει γίνει Σάντσος (του Σάντσου κλπ), όχι μόνον στον Βάρναλης που είπαμε πιο πριν αλλά και στην κλασσική μετάφραση του Καρθαίου, που αποτελεί σημείο αναφοράς.

Από εκεί και πέρα παίζουν όλα: Πάντσα, Πάνσα, Πάνθα, Δουλτσινέα, Δουλσινέα, Δουλθινέα, Ντουλτσινέα (!) και ούτω καθ' εξής.

Στον Ματθαίου βρήκα μια εξαιρετική ιδέα, την μετάφραση της πριγκήπισσας Μικομικόνα σε πριγκίπισσα Μηλομιλιά.

Δυστυχώς δεν είδα την διασκευή της Γεωργίας Δεληγιάννη-Αναστασιάδη (εκδόσεις Μίνωας).

Από όλες όσες είδα, η καλύτερη θα έλεγα ότι ήταν του Δημήτρη Ρήσου και από διασκευές του Ξενόπουλου. Η υπερβολικά μαλλιαρή δημοτική του Καρθαίου και του Βάρναλη ξενίζουν και θεωρώ ότι δεν ταιριάζουν στο πνεύμα του έργου.

Μάλλον θα πρέπει να κάνω καμμιά ανάρτηση στο μπλογκ μου, είναι μεγάλο το θέμα.

Προς το παρόν έχω κάνει κάτι άλλο: έδωσα έναν κατάλογο των ονομάτων σε τρία δεκάχρονα παιδιά και περιμένω σχόλια. Στο κάτω-κάτω ο πελάτης έχει πάντα δίκιο!

 

[sarant]

Προς το παρόν έχω κάνει κάτι άλλο: έδωσα έναν κατάλογο των ονομάτων σε τρία δεκάχρονα παιδιά και περιμένω σχόλια. Στο κάτω-κάτω ο πελάτης έχει πάντα δίκιο!

Πολύ καλή ιδέα!

 

[nickel]

Μάλλον θα πρέπει να κάνω καμμιά ανάρτηση στο μπλογκ μου, είναι μεγάλο το θέμα.

Αν θεωρείς ότι το θέμα θα μπορούσε να ενδιαφέρει και άλλους μεταφραστές ή/και ότι οι άλλοι μεταφραστές θα μπορούσαν να βοηθήσουν, θα ήταν ίσως πιο λειτουργικό να συνεχιστεί εδώ η συζήτηση. Εμένα τουλάχιστον (αλλά και πολλούς άλλους, είμαι βέβαιος) με θέλγει.

Εμμένω στην άποψή μου, να μην πειράξεις τα γνωστά και καθιερωμένα, π.χ. τον Ροσινάντη μην μπεις στον πειρασμό να τον «μεταφράσεις». Είπα ότι δεν λέμε «του Πάντσου» και «του Σάντσου». Βρήκα τώρα κι εγώ έναν Ψαθά που γράφει για «την ιστορία του Δον Κιχώτη και του Σάντσου», αλλά ξέρουμε ότι σε γενικές γράμμες δεν τα εξελληνίζουμε αυτά (αλλιώς: ο Ρόκκος και τα αδέλφια του, ο Ντίνος ντε Λαουρέντις, ο Τζόρτζος Αρμάνης και, για τα παιδιά, ο Σεραφίνος). Δεν ενοχλεί αν είναι μισά εξελληνισμένα, μισά ξενικά — σε τέτοιο περιβάλλον ονομάτων μεγαλώνουν τώρα τα παιδιά, αρκεί να βλέπουν μπάλα.

Σε κάποια λιγότερο γνωστά ονόματα μπορείς να δείξεις τις προθέσεις του δημιουργού. Μπορεί να μην κάνεις Γλυκερία τη Δουλτσινέα, αλλά να αλλάξεις τη Micomicón (αν και αδυνατώ να καταλάβω κάποιες επιλογές που έχουν γίνει). Σημασία έχει στο τέλος να κάτσουν όλα μέσα σου σε ένα καλό σύνολο που θα υπακούει σε δύο-τρεις το πολύ λογικές, όχι σαράντα δύο.

 

[AoratiMelani]

ο Ρόκκος και τα αδέλφια του, ο Ντίνος ντε Λαουρέντις, ο Τζόρτζος Αρμάνης

μην ξεχνάς και τον Τζίμη τον Μπελούση, και τον αδελφό του τον Τζώνη, αρβανίτες αμφότεροι και οι δύο.

Όλο λέω να επανέλθω στο θέμα, να γράψω τι επιλογές έκανα τελικά, και όλο το αμελώ. Με αφορμή την παρουσίαση στο LEA όπου θα χρησιμοποιήσω παραδείγματα από τις διάφορες μεταφράσεις του Κιχώτη, ανασκάλεψα κι αυτό το θέμα. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

don Quijote de la Mancha | Δον Κιχώτης ντε λα Μάντσα
Rocinante | Ροσινάντε
Dulcinea del Toboso | Δουλτσινέα ντελ Τοβόσο
Aldonza Lorenzo | Αλδόντσα Λορέντσο
Sancho Panza | Σάντσο Πάντσα
....|....
Teresa |Τερέζα
Frestón | Φρεστόν
frailes de San Benito | καλόγεροι αγίου Βενεδικτίνου Βενέδικτου (έμειναν σκέτοι καλόγεροι)
Vizcaya, vizcaino | (Βισκάγια, Βάσκος) τα παρέλειψα, τον άφησα σκέτο "παλικαρά"
yelmo de Mambrino | περικεφαλαία του Μαμπρίνο
princesa Micomicona | Μικομικόνα
....|....
Sansón Carrasco, bachiller | Σαμψών Καρράσκο, σπουδαστής
Caballero del Bosque | Ιππότης του Δάσους
Casildea de Vandalia | Κασιλδέα ντε Βανδάλια
Camacho | πλούσιος Καμάτσο
Basilio | φτωχός Μπασίλιο
Quiteria | πεντάμορφη Κιτέρια
la cueva de Montesinos | σπηλιά του Μοντεσίνος
Durandarte | Ντουραντάρτε
Belerma | Μπελέρμα
Merlín | Μέρλιν
maese Pedro | Μαστρο-Πέτρος
Melisendra | Μελισένδρα
don Gaiferos | Δον Γαϊφέρος
Marsilio | Μαρσίλιο
....|....
condesa Trifaldi | κόμισσα Τριφάλντι
dueña Dolorida | κυρά Πονεμένη
gigante Malambruno | γίγαντας Πειναλέων
caballo Clavileño | Ξυλόκλειδος
ínsula Barataria | Μπατιραρία (ευχαριστώ για την ιδέα, Liarak!)
don Antonio Moreno | Αντόνιο Μορένο
caballero de la Blanca Luna | Ιππότης της Λευκής Σελήνης

Θα έβαζα και τους πίνακες με όλα τα ονόματα και τις επιλογές των άλλων μεταφραστών, αλλά δεν ξέρω πώς να βάζω πίνακες εδώ (κάποια στιγμή θα το παλέψω, ίσως).
Ενδιαφέρον έχει ας πουμε η επιλογή "Μικωμικόνα" για το Micomicona, που κάνει παιχνίδι με το "κωμικό" (κάτι που ίσως επιθυμούσε και ο Θερβάντες), και "βακαλάριος" για το bachiller, από τη μετάφραση της Μελίνας Παναγιωτίδου αμφότερα.

 

[Rogerios]

"frailes de San Benito = καλόγεροι αγίου Βενεδικτίνου"

Χμ..., ο άγιος είναι Βενέδικτος, Βενεδικτίνοι είναι οι μοναχοί που ανήκουν στο τάγμα που ακολουθεί τον Κανόνα του αγίου αυτού.

 

[azimuthios]

Αναμένοντας με αγωνία την απάντηση των δεκάχρονων... θα πω κι εγώ τη γνώμη μου.

Τα παιδιά σήμερα είναι πολύ εξοικειωμένα με τα ξένα ονόματα κι επομένως εκείνα δεν θα έκλιναν κανένα από αυτά και θα τα έλεγαν σωστά.

Φανταστείτε καλή ώρα σήμερα που παίζει η Μπαρτσελόνα (Μπαρσελόνα κλπ) ο σχολιαστής να έλεγε ο Δαυίδ Βίγιας, ο Τσάβης και ο Κάρολος Πουγιόλης;

Έτσι λοιπόν θεωρώ ότι δεν πρέπει με τίποτα να πειράξεις τον Σάντσο, τον Καμάτσο, τον Φρεστόν και τους υπόλοιπους.
Η Δουλτσινέα επειδή μοιάζει με ελληνικό όνομα (π.χ. Αριστέα) μπορεί να κλιθεί και ακούγεται και ωραία. Ο Δον Κιχώτης είναι με Ω από δω ώς τους ανεμόμυλους!

Για την Μπατιραρία μπορώ εναλλακτικά να σου προτείνω και Νήσος Πενία, αλλά πιθανόν να μην ξέρουν τη λέξη τα μικρά. Τη λέξη Μπατίρης θα την ξέρουν; ...αναρωτιέμαι ειλικρινά...

 

[AoratiMelani]

Χμ..., ο άγιος είναι Βενέδικτος, Βενεδικτίνοι είναι οι μοναχοί που ανήκουν στο τάγμα που ακολουθεί τον Κανόνα του αγίου αυτού.

Να πάρει, έχεις απόλυτο δίκιο. Αγίου Βενέδικτου ήθελα να πω (ο δαίμων ξαναχτύπησε). Ευχαριστώ. Ας διορθωθεί αν γίνεται και στον πίνακα, και ας μπει μέσα σε παρένθεση ότι το παρέλειψα τελικά στο κείμενο, τους άφησα σκέτους καλόγερους.

Όσο για τα δεκάχρονα, δεν θυμάμαι απέξω τις απαντήσεις τους, πέρα από το ότι ήταν πολύ αντιφατικές και απρόσμενες κάποιες φορές. Θα πρέπει να βρω τις σημειώσεις μου για να δω τι παρατηρήσεις κάνανε. Σε λίγες μέρες που θα είμαι πιο λάσκα θα το κοιτάξω.

 

[drsiebenmal]

Ας διορθωθεί αν γίνεται και στον πίνακα, και ας μπει μέσα σε παρένθεση ότι το παρέλειψα τελικά στο κείμενο, τους άφησα σκέτους καλόγερους.

Έγινε...

 

[AoratiMelani]

Θερμά ευχαριστώ. Πρέπει να κάνω κάτι πάντως για τη βιασύνη και την αφηρημάδα μου...

 

[Anni]

Είχα πάει να πάρω την κόρη μου που είναι 10 χρονών και πηγαίνει στην Ε' Δημοτικού από το σχολείο και ρώτησα εκείνη και κάποιους φίλους της (συμπεριλαμβανομένων και τεσσάρων ενδεκάχρονων κοριτσιών της ΣΤ') για τη Μπατιραρία και το Ροσινάντη. Περιττό να σου πω πως ξεράθηκαν στα γέλια με το πρώτο και το δεύτερο τους άρεσε πολύ. Η Νήσος Πενία τα ζόρισε λίγο, γιατί έπρεπε να τους ξηγήσω τι σημαίνει η λέξη. Ο Μέρλιν δημιούργησε ολόκληρο θέμα συζήτησης, γιατί νόμιζαν ότι αναφερόμουν στον γνωστό Μέρλιν του Ρομπέν των Δασών. Η συζήτηση κράτησε αρκετά, εγώ καιγόμουν να φύγω και τελικά ο επίλογος ήταν: Ο Μέρλιν ήταν τεράστιος (ασχολίαστο...) μάγος και μπορούσε να βρίσκεται σε όλο τον κόσμο ταυτόχρονα...

Ελπίζω να μη σε πείραξε η πρωτοβουλία μου, αλλά είπα, μιας και τα έχω πρόχειρα... να κάνω ένα μικρό γκάλοπ!!!