Μήπως θυμάται κανείς το κωμικό τραγούδι που το έλεγε ο Χάρρυ στο οποίο κοροϊδευε τα ελληνικά τραγούδια με πολλές τούρκικες λέξεις?
Θυμάμαι μόνο το τέλος:
Ντα ντα ντα ντα ντα – εκμέκ!
Θυμάμαι μόνο το τέλος:
Ντα ντα ντα ντα ντα – εκμέκ!
Ο Χάρρυ Κλύνν (πάλι)
- Thread starter seimontadtecwyn
- Start date
Θάυμα! Τί θα πεί "Τα τραγούδια της Λυκομιφών", στη σελίδα http://www.insomnia.gr/forum/showpos...3&postcount=24
Δηλ. ποια είναι η Λυκομιφών;
stathis
¥
Το (ανύπαρκτο) όνομα της υποτιθέμενης δισκογραφικής εταιρείας (πρβλ. Parlophone). Στα αυτιά μου ακούγεται σαν συνδυασμός της Linguaphone με το λυκόφως. :)
(Πρόσφατα πέρασα πάλι μια φάση Χάρρυ Κλυνν και κατέβασα άφθονο υλικό. Για όποιον ενδιαφέρεται, έχω (σε mp3 φυσικά) αρκετούς δίσκους του, αλλά και πολλά μεμονωμένα "κομμάτια", μεταξύ αυτών και η Λυκομιφών.)
Edit: Εκ των υστέρων είδα και την απάντηση της Αλεξάνδρας.
stathis
¥
Εδώ θα βρείτε ένα δεκάλεπτο απόσπασμα από το Δοξάστε με (1979) που ξεκινάει με την Ώρα της Λυκομιφών.
Ανέβασα επίσης (ως bonus track :)) και το ανεπανάληπτο Κουλτουρικό (από τις Πατάτες, 1981), το οποίο αυτή τη φορά σατιρίζει όχι το «λαϊκό» αλλά το «ποιοτικό» τραγούδι.
Καλοφάγωτα!
Ανέβασα επίσης (ως bonus track :)) και το ανεπανάληπτο Κουλτουρικό (από τις Πατάτες, 1981), το οποίο αυτή τη φορά σατιρίζει όχι το «λαϊκό» αλλά το «ποιοτικό» τραγούδι.
Καλοφάγωτα!
Λυκομιφόν
ΛΥρα, ΚΟλούμπια, ΜΙνως (Μάτσας), ε, για το ΦΟΝ συμπεράνετε ό,τι θέλετε.
Για την ακρίβεια σατιρίζει τις διαφημιστικές μουσικές εκπομπές του τότε ραδιοφώνου. Αν θυμάστε.
ΛΥρα, ΚΟλούμπια, ΜΙνως (Μάτσας), ε, για το ΦΟΝ συμπεράνετε ό,τι θέλετε.
Για την ακρίβεια σατιρίζει τις διαφημιστικές μουσικές εκπομπές του τότε ραδιοφώνου. Αν θυμάστε.
SBE
¥
θυμάμαι πολύ αμυδρά εταιρεία Πολυφόν, όχι παρλοφόν, που είχε εκπομπές προώθησης των τραγουδιών της στους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς (που ήταν τότε όλοι κρατικοί) και τις παρουσίαζε ένας τύπος με στυλάκι σαν του κλυν μόνο που δεν έλεγε για 100% ελληνικό τραγούδι. Η μουσική ήταν τρισάθλια πάντως και δεν την ακούγαμε ποτέ από το ραδιόφωνο- το κανονικό. Μόνο εκείνη την διαφημιστική ώρα.
Last edited by a moderator:
H Odeon-Parlophone όχι απλώς υπήρχε, αλλά, απ' ό,τι φαίνεται, το 2004 αναστήθηκε.
Να υπενθυμίσω ότι πολλές από εκείνες τις εκπομπές τις παρουσίαζε και ο κ. Γιώργος Πολυχρονίου.
Αν θυμάμαι καλά είχε μια τέτοια εκπομπή, μάλλον της Κολούμπια πρέπει να 'τανε, κάθε Κυριακή μεσημέρι. Κρατούσε μία ώρα κι είχε ελληνική μουσική (κλασικά λαϊκά, του στυλ Πάνος Γαβαλάς - Ρία Κούρτη), κι ήταν η επίσημη / μοναδική διασκέδαση την ώρα του κυριακάτικου γεύματός μας (που επίσης κλασικά ήταν κοτόπουλο — «πρέπει να το καταλαβαίνουμε ότι σήμερα είναι Κυριακή» έλεγε ο πατέρας μου, εξ ου και το κοτόπουλο... ε ρε, πώς αλλάζουν τα πράγματα, σήμερα είναι το πιο πρόχειρο φαγητό...). Είχε συγκρατημένο έκο και ριβέρμπ, επικά στομφώδη αντρική φωνή και λυρικά ενθουσιώδη γυναικεία. Αυτά τα ακούσματα τα είχα συνδυάσει τόσο πολύ με το παλιό Γκρούντιχ που ξελαρυγγιζόταν να πιάσει τις λαϊκές κορώνες, που δεν μπορώ να θυμηθώ να παίζει τίποτ' άλλο — λες και δεν υπήρχε ήχος τις υπόλοιπες 167 ώρες τής εβδομάδας· χρόνος άχρονος και άηχος, μέχρι να στρωθούμε πάλι γύρω από το κοτόπουλο. Πράγμα βέβαια που δεν μου φαινόταν καθόλου παράξενο, καθώς η στρατηγική θέση τού Γκρούντιχ πάνω στο ψυγείο, το έφερνε σε μοιραία γειτνίαση με το εικονοστάσι· κι ήταν σαν να ερχόταν όλη αυτή η μουσική πραγματικά απ' το υπερπέραν...
stathis
¥
Το κοτόπουλο, πάντως, σίγουρα καταλάβαινε πότε είναι Κυριακή.
SBE
¥
Κι όσοι τρώμε βιολογικά το καταλαβαίνουμε ότι είναι για την Κυριακή το κοτόπουλο. Μα καλά Ζαζ, τηλεόραση δεν είχατε; Κυριακή μεσημέρι πριν την ταινία στάνταρ δημοτικοί χοροί και τραγούδια με το συγκρότημα του... δεν θυμάμαι
Και μετά τους Γουόλτον.