Με φτιάχνει, με χαλάει

[cythere]

Νήμα-κυτίο για όσα μάς χαλάνε και όσα μάς φτιάχνουν (αυτά τα σπάνια), περπατώντας στην πόλη και ζώντας στην Ελλάδα:

Με φτιάχνει: ο κύριος που ταΐζει τα αδέσποτα στο πάρκο της Νομικής, και φωνάζει σε σκύλο (ο οποίος προτιμά εκείνη τη στιγμή να γαβγίσει στις ρόδες των αυτοκινήτων στην Ακαδημίας), "Έλα, σου 'χω στρώσει να φας!". Χαμογελούσα για 3 συνεχόμενα λεπτά μετά απ' αυτό.

Με χαλάει: να βλέπω τους κύριους με τα χακί (κοινώς τα ΜΑΤ) σε κάθε, μα κάθε γωνία των Εξαρχείων. Ανατριχιάζω...

 

[nickel]

Εκτός πλαισίου:

Με φτιάχνει να βλέπω καλό ποδόσφαιρο.

Με χαλάει να τελειώνει ο αγώνας στα πέναλτι.

Ουφ, δεν αντέχω άλλο.

 

[nickel]

Λοιπόν, δεν ξέρεις, cythere, πόσον καιρό θέλω να ξεκινήσω τέτοιο νήμα, στο πρότυπο τού «Μ' αρέσει / Δεν μ' αρέσει» του ΒΗMagazino. Ναι, όπως λες, με τη διάσταση της ελληνικής καθημερινότητας (αλλά όχι τι μας λέει η γυναίκα μας όταν δεν μπορούμε να βρούμε τη γραβάτα μας). Το παραπάνω θα το σβήσω αργότερα.

 

[cythere]

Όχι, μην το σβήσετε, είναι ωραίο! Ο τελικός του Champions League (Τσάμπιονς Λίννννγκ, όπως λένε οι Έλληνες δημοσιογράφοι) πρέπει να καταγραφεί! Για την ιστορία, όμως, πρέπει να μπει και το σκορ!

 

[stathis]

Με χαλάει: να βλέπω τους κύριους με τα χακί (κοινώς τα ΜΑΤ) σε κάθε, μα κάθε γωνία των Εξαρχείων. Ανατριχιάζω...

Couldn't agree more, που λένε και στο χωριό μου. (Διόρθωση: σε ολόκληρο το κέντρο, θες να πεις.)

 

[cythere]

(Διόρθωση: σε ολόκληρο το κέντρο, θες να πεις.)

Από Χαριλάου Τρικούπη έως Πλατεία τούς βλέπω μαζεμένους εγώ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.

Με φτιάχνει: που όταν το είχε στρώσει (το χιόνι), είδα δύο ΜΑΤατζήδες να φτιάχνουν χιονάνθρωπο σε καπό αυτοκινήτου μπροστά από το ΑΤ Εξαρχείων! Πού είσαι, Ιονέσκο;

Με χαλάει: ο τρόπος που σπρώχνουν οι "πολιτισμένοι" συμπολίτες μας όταν είναι να μπουν σε Μέσο Μαζικής Μεταφοράς. Μπέεεεε!

 

[Count Baltar]

Με φτιάχνει να βλέπω καλό ποδόσφαιρο.

Με χαλάει να τελειώνει ο αγώνας στα πέναλτι.

Με φτιάχνει να βλέπω καλό ποδόσφαιρο και ο αγώνας να τελειώνει στα πέναλτι -- το κερασάκι στην τούρτα. (Θυμάμαι που όταν ήμασταν πιτσιρικάδες ψιλοστήναμε τα παιχνίδια για να βαρέσουμε ΚΑΙ πέναλτι στο τέλος)

Με χαλάει το φερ πλέι της συμφοράς. Καταργήστε το ΤΩΡΑ! (Εντάξει, ως κανόνας έχει καταργηθεί, και πρακτικά μιλάω). Θάψτε τους πίσω απ' τα γκολπόστ αν δεν μπορούν να περπατήσουν! Μη σταματάτε τον αγώνα.

(Ρώσε νεόπλουτε, τα λεφτά σου δεν περνάνε!)

 

[Elsa]

Να ζητήσω μια διευκρίνιση; Πρέπει για κάθε με χαλάει να καταθέτουμε και ένα με φτιάχνει; Γιατί αυτή τη στιγμή έχω τόσο πολύ "χαλαστεί" από την (απρόκλητα) αγενέστατη συμπεριφορά υπαλλήλου στο Ταμείο Ασφάλισής μου που έχουν σβήσει όλα τα -χλωμά ούτως ή άλλως- με φτιάχνει που θα μπορούσαν να βρεθούν στο δρόμο μου...Άσχετο, αλλά τι κάνετε σε ανάλογες περιπτώσεις; Όταν μάλιστα δεν είναι και η πρώτη φορά που συμβαίνει. Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να διαμαρτυρόμαστε εγγράφως στους ανωτέρους τους; Ή μήπως το θεωρείτε κάρφωμα του φτωχού εργαζόμενου; Δεν ξέρω, με συγχωρείτε, είμαι λίγο εκτός εαυτού...

 

[Count Baltar]

κάρφωμα του φτωχού εργαζόμενου;

Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Εσύ δηλαδή δεν είσαι "φτωχή" ασφαλισμένη;

 

[Elsa]

Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Εσύ δηλαδή δεν είσαι "φτωχή" ασφαλισμένη;

Και μάλιστα αρκετά ακριβά -και από την τσέπη μου- ασφαλισμένη. Για να μην μιλήσουμε για την ουσία της ασφάλισης (π.χ. προληπτική ιατρική και άλλες άγνωστες λέξεις...)

 

[Alexandra]

Με φτιάχνει
Που φύτεψα στη βεράντα μου κισσό και παρακολουθώ την ανάπτυξή του σημειώνοντας το ύψος του όπως κάνουμε για τα παιδιά μας.

Με χαλάει
Που η ζωή μας έχει γίνει Κόλαση εξαιτίας του αυτοκινήτου. Μια διέλευση από τα Άνω Ιλίσια στις 9 το βράδυ ισοδυναμεί με κουρέλιασμα νεύρων.


Υ.Γ. Με χαλάει ιδιαιτέρως που όσο κι αν έστυψα το μυαλό μου να βρω κάτι που με φτιάχνει σήμερα, πέρα απ' αυτά που κάνω η ίδια για να ομορφύνω λίγο τη ζωή μου, στάθηκε αδύνατον.

 

[Alexandra]

Με χαλάει να τελειώνει ο αγώνας στα πέναλτι.

Με χαλάει τόσο πολύ να τελειώνει ο αγώνας στα πέναλτι, που χτες το βράδυ έσβησα την τηλεόραση λίγο πριν αρχίσει η διαδικασία των πέναλτι. Έμαθα το αποτέλεσμα σήμερα το πρωί.

 

[Zazula]

Με φτιάχνει που σήμερα ανακάλυψα αυτά:

Υποθέτω όλοι γνωρίζετε το σηματάκι ΙΧΘΥΣ πίσω στα αυτοκίνητα - περισσότερα "εναλλακτικά" σηματάκια δωπέρα. :)

 

[Alexandra]

Όχι, δεν γνωρίζω το σηματάκι ΙΧΘΥΣ. Το βάζουν για να δηλώσουν ότι είναι Χριστιανοί; Πλάκα έχει.

 

[Zazula]

Όχι, δεν γνωρίζω το σηματάκι ΙΧΘΥΣ. Το βάζουν για να δηλώσουν ότι είναι Χριστιανοί; Πλάκα έχει.

Αμερικανιά είναι - στην Ελλάδα το κάνουν συστηματικά τα αμερικανοτραφή δόγματα (π.χ. προτεστάντες): http://bp2.blogger.com/_kVSNjns09pM/R95ofwx7WbI/AAAAAAAAAmo/xO9mv0L-5Hk/s1600-h/P1011676.jpg

 

[nickel]

Να ζητήσω μια διευκρίνιση; Πρέπει για κάθε με χαλάει να καταθέτουμε και ένα με φτιάχνει;

Ναι. Όχι μόνο για να ξεφύγουμε από τη μιζέρια τού «όλο κάτι μας φταίει, όλο κάτι μας πειράζει» και να διαφοροποιηθούμε από την αρνητικότητα των δελτίων ειδήσεων, αλλά για τη δική μας «ισορροπία». Για να καταλάβουμε ότι, δίπλα στα πολλά μικρά ενοχλητικά, υπάρχουν μύρια όσα όμορφα που έχουμε μάθει να θεωρούμε δεδομένα. Ακόμα και με την προσέγγιση του μισογεμάτου ποτηριού: Μου φτιάχνει τη διάθεση που δεν είμαι σεισμόπληκτος στην Κίνα ή κυκλωνόπληκτος στη Μιανμάρ — και που προτιμώ το ελαιόλαδο από το ηλιέλαιο.

Με χαλάει Που η ζωή μας έχει γίνει Κόλαση εξαιτίας του αυτοκινήτου.

Σου αφιερώνω αυτό το απόσπασμα από το προχτεσινό άρθρο του Ρουμελιώτη στην Ελευθεροτυπία:

ΑΝ μπορεί να μας λύσει βασικά προβλήματα ας αναλάβει! Όπως, ας πούμε, αυτό που συνέβη χθες. Βγήκαν παγανιά τα βυτιοφόρα, δεν ξέρω τι άλλο έγινε κι όποιος βρέθηκε στην εθνική οδό στο ρεύμα προς Πειραιά ακινητοποιήθηκε εντελώς για ώρες, του γίνανε τα νεύρα τσαταλάκια! Μετά από δύο ώρες και 45' σημειωτόν, έκανα αναστροφή και γύρισα σπίτι. Δεν νομίζω να κατάφερε κανείς να πάει στη δουλειά του.

ΜΑΛΛΟΝ για πρόβα επρόκειτο: για να δούμε πώς θα 'ναι η Αθήνα το 2010. Όταν, όπως λένε οι συγκοινωνιολόγοι, με τη γεωμετρική αύξηση της κυκλοφορίας νέων αυτοκινήτων δεν θα μπορεί να πάει κανείς πουθενά.

ΑΝ με ρωτούσε ένας δημοσκόπος «ποιο θα είναι κατά τη γνώμη σας σημαντικότερο πρόβλημα στην Αθήνα τα επόμενα χρόνια» αυτό θα του 'λεγα: το κυκλοφοριακό! Γιατί πώς να πεις «είναι η ακρίβεια»; Θα πρέπει να καταφέρεις ύστερα από μιάμιση ώρα να φτάσεις ώς το σουπερμάρκετ για να το διαπιστώσεις. Ή πώς να πεις, «η υγεία»; Οι περισσότεροι θα πεθαίνουν στο μποτιλιάρισμα· δεν θα προλαβαίνουν να δουν το αίσχος των νοσοκομείων.

«Η ανεργία»; Σιγά το πρόβλημα! Και να σου βρουν την καλύτερη δουλειά του κόσμου πώς θα πας; Μόνο όσες επιχειρήσεις χρησιμοποιούν την τηλε-εργασία θα 'ναι εντάξει. Οι υπόλοιπες θα ζητάνε εργαζομένους με υπέρογκες αμοιβές αλλά δεν θα (μπορεί να) πάει κανείς...

ΣΕ δυο χρόνια δεν θα βρισκόμαστε πια. Μόνο απ' το τηλέφωνο θα μπορούμε να επικοινωνούμε. Μέσω Γερμανίας.

Με φτιάχνει που σήμερα ανακάλυψα αυτά:

Καιρός να εξελιχθώ κι εγώ από σκύλος.

| >>>> |

 

[Count Baltar]

Μου φτιάχνει τη διάθεση που προτιμώ το ελαιόλαδο από το ηλιέλαιο.

Με χαλάει που τα παιδιά μου έχουν καταναλώσει ένα σωρό* γαριδάκια και άλλα τέτοια, που φτιάχνονται με ηλιέλαιο.

*έστω και μια δυο φορές την εβδομάδα είναι "ένα σωρό", δυστυχώς.

 

[Zazula]

Να ζητήσω μια διευκρίνιση; Πρέπει για κάθε με χαλάει να καταθέτουμε και ένα με φτιάχνει;

Ναι.

Εγώ πάντως έβαλα μόνο ένα "με φτιάχνει", και φαντάζομαι ότι θα συνεχίσω να είμαι ασύμμετρος.

(Πολύ κουλ το Dawkins pin, nickel - εύγε!)

 

[cythere]

Με φτιάχνει: να ανηφορίζω στο Λυκαβηττό και να βλέπω την Αθήνα αφ' υψηλού, και, για μια στιγμή, να πιστεύω ότι είναι όμορφη τελικά.

Με χαλάει: που οι μόνοι που πάνε βόλτα (με τα πόδια) στο Λυκαβηττό είναι οι τουρίστες, οι μετανάστες (οι οποίοι κάνουν και πικνίκ) και οι dog-walkers. Οι υπόλοιποι: αμάξι και σκυλοτράγουδα... Γκρρρ.

 

[Elsa]

Μου φτιάχνει τη διάθεση που δεν είμαι σεισμόπληκτος στην Κίνα ή κυκλωνόπληκτος στη Μιανμάρ — και που προτιμώ το ελαιόλαδο από το ηλιέλαιο.

ΣΕ δυο χρόνια δεν θα βρισκόμαστε πια. Μόνο απ' το τηλέφωνο θα μπορούμε να επικοινωνούμε. Μέσω Γερμανίας.

Έχεις μεγάλο δίκιο, προσπαθώ να θυμίζω στον εαυτό μου και στα παιδιά μου καθημερινά, πόσο μεγάλη τύχη είχαμε να γεννηθούμε στην Ευρώπη και την συγκεκριμένη εποχή...Αλλά δεν πετυχαίνει πάντα. Σήμερα πάντως, πολύ ήθελα να φωνάξω στην υπάλληλο του ΤΣΜΕΔΕ: "Ά ρε Ντόϋτσε ...ινσουράντσε (κάπως έτσι φαντάζομαι το ανάλογο της ΝΤ στα γερμανικά ασφαλιστικά ταμεία ) που σας χρειάζεται!" με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ νεροκουβαλητής της αντίδρασης!
Υπόσχομαι αύριο να βάλω 2 με φτιάχνει!