Αν είναι να 'ρθει θέ' να 'ρθεί;

[nickel]

Ας δούμε και την αντίστοιχη διαδρομή του will στα αγγλικά.

Πάντως, δεν βλέπω πρόβλημα στο να γράφεται «θε να» (με ή χωρίς απόστροφο, δεν θα είναι η πρώτη φορά που την παραλείπουμε), ιδιαίτερα όταν δεν τονίζεται καμιά από τις δύο συλλαβές του «θενά», όπως στην περίπτωση του τίτλου ή στο πρώτο παράδειγμα του ΛΝΕΓ: «Θε να βρεθούμε μπλεγμένοι σ' αυτή την ιστορία».

 

[Zazula]

Οι συμβάσεις στο θέμα τού τονισμού είναι αναπόφευκτες, nickel. Πόσοι διαμαρτύρονται για το κάνα (π.χ. στο κάνα δυο); Ποιον έπρεπε να προγκάς (= τον υποφαινόμενο) επειδή έγραφε *τόνε, *τήνε τα (άτονα) τονε, τηνε; Άρα γράφουμε «Θενά βρεθούμε μπλεγμένοι», όπως αναγκαστικά γράφουμε και «Κάνα δυο τρεις».

 

[daeman]

Να συνεισφέρω κι εγώ την προσωπική μου εμπειρία από το πατρογονικό μου τοπικό ιδίωμα (Κρητικό):

Να 'ρθει θέλει,

για παράδειγμα έλεγε η γιαγιά μου (εντελώς αγράμματη, μα η γλώσσα της ροδάνι, και τον παππού τον φώναζε "γραμματικέ") και οι παλιοί στον καφενέ, χρησιμοποιώντας σχεδόν πάντα το θέλει στη θέση του θα (εννοώντας, δηλαδή: Θα έρθει). Κάτι αντίστοιχο με το Αγγλικό will, όπως επισημαίνει ο nickel.
Είναι γνωστό ότι πολλές φορές οι ντοπιολαλιές περιέχουν πολύτιμες ενδείξεις (clues) για τον ερευνητή της προέλευσης λέξεων κι εκφράσεων.

Αν είναι να 'ρθει θε' να 'ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει...

 

[Zazula]

Εγώ πάντως ακόμη δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί προτιμάτε τη γραφή θε να ή θε' να [και σ' αυτήν τη δεύτερη περίπτωση, γιατί να μην έχει τόνο το θέ';] από το θενά... :)

 

[nickel]

Η προσωπική μου προτίμηση, για τον τίτλο, είναι:
Αν είναι νά 'ρθει, θέ' να 'ρθεί.

Δηλαδή, θα προτιμούσα να μην έχει καταργηθεί η μεταφορά του τόνου στην αφαίρεση. Όταν παλιά κάναμε το «να έρθει» «νά 'ρθει», ήταν φυσικότερος ο τονισμός της πρότασης και δεν είχαμε τρισυλλαβία χωρίς τόνο, π.χ. «να 'μαστε».

Επίσης πιο φυσικό είναι το «θέ' να» από το «θενά». (Όπως άλλωστε, το έχω ξαναπεί, το «αποδώ» από το «από δω» ή και το «από 'δώ» ακόμα, αλλά το τελευταίο είναι μια αποδεκτή σύμβαση.)

Το καναδυό δεν βρίσκεται στα λεξικά, αλλά είναι διαδεδομένο.

Και έχω επίσης εξηγήσει γιατί δεν μου αρέσουν τα «αυθαίρετα» κολλημένα (π.χ. νάρθει, ναρθεί) — δηλαδή δεν θεωρώ αυθαίρετο το «καναδυό», το θεωρώ νόμιμο. Ανοίγουν πόρτες σε μέρη όπου θα δυσκολευτούν να ακολουθήσουν τα μηχανάκια ανάλυσης των γουγκλικών ευρημάτων.

Αποκεί και πέρα, υπάρχει μεγάλη συζήτηση που μπορεί να γίνει για τον τονισμό.



--------------------------------------------------
Επανάληψη για εμπέδωση:
http://www.lexilogia.gr/forum/showthread.php?p=40617#post40617