Band of brothers
- Thread starter sarant
- Start date
Θα τον στενοχωρήσω. Δεν είδαν οι μεταφραστές το «band of brothers» με το συμβολικό βάρος που πήρε ύστερα η ομιλία του Ερρίκου. Έτσι:
Ρώτας:
Εμάς τους λίγους τυχερούς, εμάς τ' αδέρφια
Μπελιές:
Εμείς οι λίγοι, εμείς οι ευτυχισμένοι λίγοι, είμαστε σαν αδέλφια
This story shall the good man teach his son;
And Crispin Crispian shall ne'er go by,
From this day to the ending of the world,
But we in it shall be remember'd;
We few, we happy few, we band of brothers;
For he to-day that sheds his blood with me
Shall be my brother; be he ne'er so vile,
This day shall gentle his condition:
And gentlemen in England now a-bed
Shall think themselves accursed they were not here,
And hold their manhoods cheap whiles any speaks
That fought with us upon Saint Crispin's day.
King Henry’s “St. Crispin’s Day speech” from Shakespeare’s Henry V Act 4, Scene 3 is perhaps the most famous battle speech in the history of literature. The stage is set as the badly outnumbered English army discusses its prospects before the Battle of Agincourt. Calling his men a “band of brothers,” Henry promises that even the lowest-ranking soldiers will be promoted to a higher condition (social status) if the English win–and that the victors will be remembered “from this day to the ending of the world.”
http://genius.com/William-shakespeare-band-of-brothers-speech-from-henry-v-annotated
http://www.phrases.org.uk/meanings/402000.html
Ρώτας:
Εμάς τους λίγους τυχερούς, εμάς τ' αδέρφια
Μπελιές:
Εμείς οι λίγοι, εμείς οι ευτυχισμένοι λίγοι, είμαστε σαν αδέλφια
This story shall the good man teach his son;
And Crispin Crispian shall ne'er go by,
From this day to the ending of the world,
But we in it shall be remember'd;
We few, we happy few, we band of brothers;
For he to-day that sheds his blood with me
Shall be my brother; be he ne'er so vile,
This day shall gentle his condition:
And gentlemen in England now a-bed
Shall think themselves accursed they were not here,
And hold their manhoods cheap whiles any speaks
That fought with us upon Saint Crispin's day.
King Henry’s “St. Crispin’s Day speech” from Shakespeare’s Henry V Act 4, Scene 3 is perhaps the most famous battle speech in the history of literature. The stage is set as the badly outnumbered English army discusses its prospects before the Battle of Agincourt. Calling his men a “band of brothers,” Henry promises that even the lowest-ranking soldiers will be promoted to a higher condition (social status) if the English win–and that the victors will be remembered “from this day to the ending of the world.”
http://genius.com/William-shakespeare-band-of-brothers-speech-from-henry-v-annotated
http://www.phrases.org.uk/meanings/402000.html
Variations on Εμείς οι λίγοι
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΙΓΟΙ
Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελλοί της γης
με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.
Εμείς ερωτευθήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ’ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε.
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές.
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ’
αυτόν τον κόσμο
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.
Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.
Γιώργος Μακρής. Ποιήματα.
http://www.sarantakos.com/kibwtos/makrhs.html
Υ.Γ. Ωστόσο ...
Οι Προάγγελοι του Χάους - Λένα Τσούχλου, 1946
Το ποίημα αυτό, που έχει τίτλο «Εμείς οι λίγοι», είναι γραμμένο τον Ιούλιο του 1946 από την Λένα Τσούχλου, δραστήριο μέλος της παρέας των «Ανευθύνων». Δυστυχώς μέχρι σήμερα πολλοί νομίζουν πως το έχει γράψει ο Γιώργος Μακρής. Το λάθος οφείλεται στην έκδοση ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΚΡΗ, όπου το ποίημα εμφανίζεται σαν ποίημα του Μακρή και με κάποια ένδειξη που υπονοεί ότι το αφιερώνει απλά στην Λένα. Στην ίδια έκδοση το ποίημα χρονολογείται, επίσης λανθασμένα , στα 1950.
Από το λάθος αυτό πολλοί, εντελώς πρόχειρα και χωρίς σεβασμό για τον πραγματικό δημιουργό, αναρτούν στον κυβερνοχώρο το ποίημα με την ένδειξη: ποίημα Γιώργου Μακρή.
Μανώλης Νταλούκας. Ιστορία της ελληνικής νεολαίας
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΙΓΟΙ
Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελλοί της γης
με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.
Εμείς ερωτευθήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ’ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε.
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές.
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ’
αυτόν τον κόσμο
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.
Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.
Γιώργος Μακρής. Ποιήματα.
http://www.sarantakos.com/kibwtos/makrhs.html
Υ.Γ. Ωστόσο ...
Οι Προάγγελοι του Χάους - Λένα Τσούχλου, 1946
Το ποίημα αυτό, που έχει τίτλο «Εμείς οι λίγοι», είναι γραμμένο τον Ιούλιο του 1946 από την Λένα Τσούχλου, δραστήριο μέλος της παρέας των «Ανευθύνων». Δυστυχώς μέχρι σήμερα πολλοί νομίζουν πως το έχει γράψει ο Γιώργος Μακρής. Το λάθος οφείλεται στην έκδοση ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΚΡΗ, όπου το ποίημα εμφανίζεται σαν ποίημα του Μακρή και με κάποια ένδειξη που υπονοεί ότι το αφιερώνει απλά στην Λένα. Στην ίδια έκδοση το ποίημα χρονολογείται, επίσης λανθασμένα , στα 1950.
Από το λάθος αυτό πολλοί, εντελώς πρόχειρα και χωρίς σεβασμό για τον πραγματικό δημιουργό, αναρτούν στον κυβερνοχώρο το ποίημα με την ένδειξη: ποίημα Γιώργου Μακρή.
Μανώλης Νταλούκας. Ιστορία της ελληνικής νεολαίας
Η σειρά, μαθαίνω, έγινε «Στην πρώτη γραμμή» στα ελληνικά:
https://el.wikipedia.org/wiki/Band_of_Brothers
https://el.wikipedia.org/wiki/Band_of_Brothers
Variations on Εμείς οι λίγοι, εμείς οι αδελφοί
Δώστε σημασία στο σημείο που λέει : «εμείς οι λίγοι, εμείς οι ευτυχισμένοι λίγοι, εμείς οι αδελφοί», γιατί όποιος τελειώσει το πρόγραμμα, ανεξάρτητα με τον χρόνο που θα επιτύχει, θα είναι πλέον αδελφός με τον συναθλητή του!
Υπερβολές; Συναισθηματισμοί; Θα δούμε αύριο!
“We few, we happy few, we band of brothers”....
https://www.facebook.com/HeraklionKravMaga/posts/896761403727445
Δώστε σημασία στο σημείο που λέει : «εμείς οι λίγοι, εμείς οι ευτυχισμένοι λίγοι, εμείς οι αδελφοί», γιατί όποιος τελειώσει το πρόγραμμα, ανεξάρτητα με τον χρόνο που θα επιτύχει, θα είναι πλέον αδελφός με τον συναθλητή του!
Υπερβολές; Συναισθηματισμοί; Θα δούμε αύριο!
“We few, we happy few, we band of brothers”....
https://www.facebook.com/HeraklionKravMaga/posts/896761403727445
Στο τέλος του τελευταίου επεισοδίου της τηλεοπτικής σειράς γίνεται αναφορά στο λόγο του Ερρίκου κατά Σέξπιρ.
Η μετάφραση των υποτίτλων ήταν:
Ο Ερρίκος ο 5ος μιλούσε στους άντρες του.
Είπε, "Από αυτή τη μέρα...
...ως το τέλος του κόσμου...
...εμείς δεν θα ξεχαστούμε.
Εμείς οι λίγοι τυχεροί,
εμείς η συντροφιά αδελφών.
Γιατί αυτός που σήμερα
χύνει το αίμα του μαζί μου...
...θα γίνει αδελφός μου.
Η μετάφραση των υποτίτλων ήταν:
Ο Ερρίκος ο 5ος μιλούσε στους άντρες του.
Είπε, "Από αυτή τη μέρα...
...ως το τέλος του κόσμου...
...εμείς δεν θα ξεχαστούμε.
Εμείς οι λίγοι τυχεροί,
εμείς η συντροφιά αδελφών.
Γιατί αυτός που σήμερα
χύνει το αίμα του μαζί μου...
...θα γίνει αδελφός μου.
Carwood Lipton, at 1':04".
In Swedish:
"Från den här dagen till världens
undergång kommer vi att bli ihågkommna.
Vi, ett lyckligt fåtal, vi ett brödarskap.
Den som i dag utgjuter sitt blod med mig,
skall bli min broder."
Sarant, αγνοούσα παντελώς τη Λένα Τσούχλου μέχρι σήμερα το μεσημέρι. Αλλά η ερώτησή σου με οδήγησε σε εξαιρετικά ενδιαφέροντα μονοπάτια:
Μανώλης Νταλούκας. ΟΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ - Η πρώτη εκδήλωση του Υπαρξισμού στην Ελλάδα
Οι πρώτοι Έλληνες που συνδέονται με τις εκφράσεις και την κουλτούρα του Υπαρξισμού, είναι μια παρέα νέων καλλιτεχνών και διανοουμένων, που δραστηριοποιούνται κυρίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ιστορικά, τοποθετούνται μετά τους Υπερλεξιστές, που έδρασαν στην Κατοχή, και πριν τους Υπαρξιστές της Ιπτάμενης Παράγκας (του Σίμου Τσαπνίδη), που εμφανίστηκαν στις αρχές του 1950.
Οι Ανεύθυνοι είναι το πρώτο ροκ φαινόμενο που περιορίζεται όμως στην Αθήνα. Είναι κυρίως πλουσιόπαιδα του Κολωνακίου που προσπαθούν να αρνηθούν την καταγωγή τους. Έχουν εξαιρετική μόρφωση και τα γνωστότερα δείγματα της κουλτούρας τους είναι η προκήρυξη των «Αισθητικών Σαμποτέρ», τα ποιήματα και τα γραπτά του Γιώργου Μακρή και το ποίημα «Εμείς οι λίγοι» της Λένας Τσούχλου. Σε πραγματικό χρόνο δεν είχαν το όνομα «Ανεύθυνοι», αυτό το όνομα το έδωσε το 1959 η Φώφη Τρέζου, μέλος της παρέας, γράφοντας γι’ αυτούς το θεατρικό έργο «Οι Ανεύθυνοι».
Οι Ανεύθυνοι συχνάζουν στο πατάρι του Λουμίδη και στο «Βυζάντιο», στο Κολωνάκι. Σε αυτές τις συναναστροφές, εντοπίζεται η πρώτη μεταπολεμική ροκ διάθεση στην Ελλάδα: Η Ναταλία Μελά (Νάτα) εγγονή του Παύλου Μελά, έχει αφήσει την ΕΠΟΝ και γίνεται «έξαλλη» μετά την δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου. Η «κολλητή» της φίλη Λένα Τσούχλου διάγει εξίσου έξαλλο βίο και διατηρεί συναισθηματικό δεσμό με τον Νίκο Κούνδουρο.
Η Ιωάννα Χατζηνικολή (αριστερά) και η Λένα Τσούχλου. Στα 1946 οι δύο Ανεύθυνες, τολμούν να καπνίζουν, να φορούν καυτό σορτς και να παίζουν τάβλι σε αντροκρατούμενο καφενείο.
Η Λένα Τσούχλου
Στα 1946, η Λένα Τσούχλου γράφει το ποίημα «Εμείς οι λίγοι» και εκφράζει όλα τα παιδιά που ψάχνουν μέσα στο φοβερό τοπίο του εμφύλιου, ένα μικρό κάτι, ένα έστω τίποτα για να καρφώσουν τα όνειρά τους...
Το ποίημα της Λένας έχει τεράστια σημασία για την ιστορία της νεανικής κουλτούρας. Δείχνει πια καθαρά τις πρώτες φωνές που αρχίζουν να ορθώνουν ένα ανεξάρτητο νεανικό λόγο. Δείχνει ότι έχει αρχίσει να σχηματίζεται η σκέψη για ζωή, σε λίγους βέβαια, αλλά έστω και σ’ αυτούς τους λίγους έχουμε τα πρώτα καθαρά σημάδια που οδηγούν πολύ μακριά από όλες τις «καθοδηγήσεις». Οι «μεγάλοι ενθουσιασμένοι» και οι «μεγάλοι αρνητές» γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις επιταγές μιας σχιζοφρενικής κομμουνιστικής ηγεσίας και τις ασφυκτικές συμμορφώσεις μιας «εθνικόφρονης» δεξιάς. Γίνονται έτσι οι «τραγικοί ερωτευμένοι» του 1946, αυτοί που για να ζήσουν τον έρωτα πρέπει να περάσουν σε κάποιο είδος παρανομίας και να κρυφθούν τόσο από την αριστερή όσο και από την δεξιά μανιακή γεροντοκόρη που εφορμά με διαφορετικά πρόσωπα.
Όταν η Τσούχλου έγραφε τους «προάγγελους του χάους», περιέγραφε το δράμα που παιζόταν στις ψυχές εκείνων των παιδιών. Η Λένα ήταν ακόμη Επονίτισσα, και αυτό ίσως εξηγεί ότι δεν υπέγραψε ανοιχτά το ποίημα και έμεινε σαν «πνεύμα» αφήνοντας όλους να πιστεύουν ότι το αριστούργημα αυτό έχει γραφτεί από τον Γιώργο Μακρή.
Ήταν κόρη του καρδιολόγου γιατρού Τσούχλου. Μεγάλωσε χωρίς μητέρα —οι γονείς της είχαν χωρίσει— σ’ ένα πολυτελές σπίτι στο κέντρο της Αθήνας. Το σπίτι είχε δύο εισόδους, μία από την οδό Στουρνάρη, που οδηγούσε στο ιατρείο του πατέρα, και μία από την οδό Τζωρτζ, απ’ όπου έμπαινες στο μικρό βασίλειο της ζωηρής αλλά και ευαίσθητης κόρης. Οι κήποι των σπιτιών της (στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και εκείνος του εξοχικού της στην Γλυφάδα) είχαν μετατραπεί σε άσυλο των απανταχού της Αθήνας αδέσποτων ζώων. Η Λένα, είχε περιμαζέψει γατιά, σκυλιά, πληγωμένα πουλιά και ακόμα έβλεπες ένα ... μουλαράκι να βόσκει το γρασίδι. Είχε μια απέραντη αγάπη για όλα τα ζώα, γι’ αυτό και οι φίλοι της την έλεγαν χαϊδευτικά «μάδερ Ίντια». Έγραφε ασταμάτητα ποιήματα, όπως ασταμάτητα επίσης ταξίδευε σε όλο τον κόσμο. Έφθασε μέχρι την έρημο της Αραβίας και την παγωμένη Λαπωνία, το ταξίδι ήταν γι αυτήν ο τρόπος που κατακτούσε το άγνωστο που τόσο την γοήτευε.
Στα 1946 η Λένα και η «κολλητή» της φίλη Νάτα εγκαταστάθηκαν στη Μύκονο σε μια πρόχειρη σκηνούλα που έφτιαξαν στις ξερολιθιές. Ψάρευαν και μαγείρευαν υπαίθρια στο τσουκάλι. Οι ντόπιοι δεν πίστευαν στα μάτια τους… Γι’ αυτούς οι δύο μόνες κοπέλες που ψάρευαν και κολυμπούσαν ήταν ένα εξωγήινο τέρας με δυο κεφάλια. Ένας χωριάτης που πήγε να τις κυνηγήσει έφαγε το τσουκάλι στο κεφάλι . Δεν ήταν εύκολα παιδιά η Λένα και η Νάτα.
Η διήγηση του Νταλούκα συναρπαστική. Αναρτώ εδώ μόνο όσες αράδες αφορούν αυστηρά τη Λένα Τσούχλου και σας συστήνω θερμά να διαβάσετε όλο το κομμάτι, και μάλιστα και τα άκρως ενδιαφέροντα σχόλια (όλα τα σχόλια) και θα με θυμηθείτε. Μέχρι και κουτσομπολιά για ηγετικές φυσιογνωμίες της χώρας και το βίο τους στη διάρκεια της Κατοχής, θέμα για το οποίο κατά σύμπτωση πρόσφατα έγινε συζήτηση στο ιστολόγιο του Σαραντάκου. (Η δική μου πινελιά, εδώ).
Μανώλης Νταλούκας. ΟΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ - Η πρώτη εκδήλωση του Υπαρξισμού στην Ελλάδα
Οι πρώτοι Έλληνες που συνδέονται με τις εκφράσεις και την κουλτούρα του Υπαρξισμού, είναι μια παρέα νέων καλλιτεχνών και διανοουμένων, που δραστηριοποιούνται κυρίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ιστορικά, τοποθετούνται μετά τους Υπερλεξιστές, που έδρασαν στην Κατοχή, και πριν τους Υπαρξιστές της Ιπτάμενης Παράγκας (του Σίμου Τσαπνίδη), που εμφανίστηκαν στις αρχές του 1950.
Οι Ανεύθυνοι είναι το πρώτο ροκ φαινόμενο που περιορίζεται όμως στην Αθήνα. Είναι κυρίως πλουσιόπαιδα του Κολωνακίου που προσπαθούν να αρνηθούν την καταγωγή τους. Έχουν εξαιρετική μόρφωση και τα γνωστότερα δείγματα της κουλτούρας τους είναι η προκήρυξη των «Αισθητικών Σαμποτέρ», τα ποιήματα και τα γραπτά του Γιώργου Μακρή και το ποίημα «Εμείς οι λίγοι» της Λένας Τσούχλου. Σε πραγματικό χρόνο δεν είχαν το όνομα «Ανεύθυνοι», αυτό το όνομα το έδωσε το 1959 η Φώφη Τρέζου, μέλος της παρέας, γράφοντας γι’ αυτούς το θεατρικό έργο «Οι Ανεύθυνοι».
Οι Ανεύθυνοι συχνάζουν στο πατάρι του Λουμίδη και στο «Βυζάντιο», στο Κολωνάκι. Σε αυτές τις συναναστροφές, εντοπίζεται η πρώτη μεταπολεμική ροκ διάθεση στην Ελλάδα: Η Ναταλία Μελά (Νάτα) εγγονή του Παύλου Μελά, έχει αφήσει την ΕΠΟΝ και γίνεται «έξαλλη» μετά την δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου. Η «κολλητή» της φίλη Λένα Τσούχλου διάγει εξίσου έξαλλο βίο και διατηρεί συναισθηματικό δεσμό με τον Νίκο Κούνδουρο.
Η Ιωάννα Χατζηνικολή (αριστερά) και η Λένα Τσούχλου. Στα 1946 οι δύο Ανεύθυνες, τολμούν να καπνίζουν, να φορούν καυτό σορτς και να παίζουν τάβλι σε αντροκρατούμενο καφενείο.
Η Λένα Τσούχλου
Στα 1946, η Λένα Τσούχλου γράφει το ποίημα «Εμείς οι λίγοι» και εκφράζει όλα τα παιδιά που ψάχνουν μέσα στο φοβερό τοπίο του εμφύλιου, ένα μικρό κάτι, ένα έστω τίποτα για να καρφώσουν τα όνειρά τους...
Το ποίημα της Λένας έχει τεράστια σημασία για την ιστορία της νεανικής κουλτούρας. Δείχνει πια καθαρά τις πρώτες φωνές που αρχίζουν να ορθώνουν ένα ανεξάρτητο νεανικό λόγο. Δείχνει ότι έχει αρχίσει να σχηματίζεται η σκέψη για ζωή, σε λίγους βέβαια, αλλά έστω και σ’ αυτούς τους λίγους έχουμε τα πρώτα καθαρά σημάδια που οδηγούν πολύ μακριά από όλες τις «καθοδηγήσεις». Οι «μεγάλοι ενθουσιασμένοι» και οι «μεγάλοι αρνητές» γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις επιταγές μιας σχιζοφρενικής κομμουνιστικής ηγεσίας και τις ασφυκτικές συμμορφώσεις μιας «εθνικόφρονης» δεξιάς. Γίνονται έτσι οι «τραγικοί ερωτευμένοι» του 1946, αυτοί που για να ζήσουν τον έρωτα πρέπει να περάσουν σε κάποιο είδος παρανομίας και να κρυφθούν τόσο από την αριστερή όσο και από την δεξιά μανιακή γεροντοκόρη που εφορμά με διαφορετικά πρόσωπα.
Όταν η Τσούχλου έγραφε τους «προάγγελους του χάους», περιέγραφε το δράμα που παιζόταν στις ψυχές εκείνων των παιδιών. Η Λένα ήταν ακόμη Επονίτισσα, και αυτό ίσως εξηγεί ότι δεν υπέγραψε ανοιχτά το ποίημα και έμεινε σαν «πνεύμα» αφήνοντας όλους να πιστεύουν ότι το αριστούργημα αυτό έχει γραφτεί από τον Γιώργο Μακρή.
Ήταν κόρη του καρδιολόγου γιατρού Τσούχλου. Μεγάλωσε χωρίς μητέρα —οι γονείς της είχαν χωρίσει— σ’ ένα πολυτελές σπίτι στο κέντρο της Αθήνας. Το σπίτι είχε δύο εισόδους, μία από την οδό Στουρνάρη, που οδηγούσε στο ιατρείο του πατέρα, και μία από την οδό Τζωρτζ, απ’ όπου έμπαινες στο μικρό βασίλειο της ζωηρής αλλά και ευαίσθητης κόρης. Οι κήποι των σπιτιών της (στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και εκείνος του εξοχικού της στην Γλυφάδα) είχαν μετατραπεί σε άσυλο των απανταχού της Αθήνας αδέσποτων ζώων. Η Λένα, είχε περιμαζέψει γατιά, σκυλιά, πληγωμένα πουλιά και ακόμα έβλεπες ένα ... μουλαράκι να βόσκει το γρασίδι. Είχε μια απέραντη αγάπη για όλα τα ζώα, γι’ αυτό και οι φίλοι της την έλεγαν χαϊδευτικά «μάδερ Ίντια». Έγραφε ασταμάτητα ποιήματα, όπως ασταμάτητα επίσης ταξίδευε σε όλο τον κόσμο. Έφθασε μέχρι την έρημο της Αραβίας και την παγωμένη Λαπωνία, το ταξίδι ήταν γι αυτήν ο τρόπος που κατακτούσε το άγνωστο που τόσο την γοήτευε.
Στα 1946 η Λένα και η «κολλητή» της φίλη Νάτα εγκαταστάθηκαν στη Μύκονο σε μια πρόχειρη σκηνούλα που έφτιαξαν στις ξερολιθιές. Ψάρευαν και μαγείρευαν υπαίθρια στο τσουκάλι. Οι ντόπιοι δεν πίστευαν στα μάτια τους… Γι’ αυτούς οι δύο μόνες κοπέλες που ψάρευαν και κολυμπούσαν ήταν ένα εξωγήινο τέρας με δυο κεφάλια. Ένας χωριάτης που πήγε να τις κυνηγήσει έφαγε το τσουκάλι στο κεφάλι . Δεν ήταν εύκολα παιδιά η Λένα και η Νάτα.
Η διήγηση του Νταλούκα συναρπαστική. Αναρτώ εδώ μόνο όσες αράδες αφορούν αυστηρά τη Λένα Τσούχλου και σας συστήνω θερμά να διαβάσετε όλο το κομμάτι, και μάλιστα και τα άκρως ενδιαφέροντα σχόλια (όλα τα σχόλια) και θα με θυμηθείτε. Μέχρι και κουτσομπολιά για ηγετικές φυσιογνωμίες της χώρας και το βίο τους στη διάρκεια της Κατοχής, θέμα για το οποίο κατά σύμπτωση πρόσφατα έγινε συζήτηση στο ιστολόγιο του Σαραντάκου. (Η δική μου πινελιά, εδώ).
Δεύτερη αναφορά (en passant) για τη Λένα Τσούχλου από τον Κώστα Φέρρη στο Ρεμπέτικο Φόρουμ.
Μετά τον πόλεμο, ο πρώτος «λόγιος» που ασχολήθηκε με το ρεμπέτικο (μέχρις αποδείξεως του εναντίου), είναι ο Νίκος Σκαλκώτας που συνθέτει το 1946 το κονσέρτο για δύο βιολιά, βασισμένο στη «Μάγισσα της Αραπιάς» του Τσιτσάνη. Ο Χατζηδάκις, για τη διάλεξη του ’48 (η οποία πιθανότατα ήταν μια εξυπνακίστικη σαχλαμάρα), παρακινήθηκε από έναν περιπλανώμενο φιλόσοφο, που λεγόταν Γιώργος Μακρής, και κυκλοφορούσε στο Καφενείο το «Βυζάντιο», παρακινώντας τον Τσαρούχη ν’ ανακαλύψει τον Θεόφιλο, τους λογοτέχνες ν’ ανακαλύψουν τον Περικλή Γιαννόπουλο, και τους μουσικούς ν’ ανακαλύψουν το ρεμπέτικο. Από το 1948 ίσαμε το 1957 ο «λόγιος κύκλος» που δημιουργήθηκε με αφορμή τη διάλεξη Χατζηδάκι περιελάμβανε τον (μετέπειτα καθηγητή, Καβαφολόγο και σύζυγο της αδελφής του Χρήστου Λαμπράκη) Γ.Π. Σαββίδη και άλλους αστούς ή αστίζοντες, όπως τη φίλη μου ποιήτρια Λένα Τσούχλου, ιδρυτικό στέλεχος του κινήματος των Υπαρξιστών. Κι ενώ ο Χατζηδάκις μυήθηκε από τον Μακρή σ’ ένα κουτούκι όπου ο Μάρκος του τραγούδησε το «Μες στον οντά», ο ευρύτερος κύκλος «την έβρισκε» στο Πικέρμι, στου Μιχάλη Δασκαλάκη, ν’ ακούσει τον Χάρο με... πιάνο.
Τι ευτυχής σύμπτωση! Κι αυτή η ανάρτηση, ολόκληρο το νήμα, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ο Φέρρης εξιστορεί το πώς οι νεαροί (λεγόμενοι) «ρεμπετολόγοι» (η γνωστή παρέα) ανακάλυψαν τους παλιούς ρεμπέτες στη δεκαετία του 1960. Διαβάστε όσοι ενδιαφέρεστε για το ρεμπέτικο. Αν μπορώ να κάνω κάτι για να σας παρακινήσω, σας λέω ότι θα ανακαλύψετε τι ακριβώς κρύβεται πίσω από το «ο πατέρας μου ο Μπάτης».
Μετά τον πόλεμο, ο πρώτος «λόγιος» που ασχολήθηκε με το ρεμπέτικο (μέχρις αποδείξεως του εναντίου), είναι ο Νίκος Σκαλκώτας που συνθέτει το 1946 το κονσέρτο για δύο βιολιά, βασισμένο στη «Μάγισσα της Αραπιάς» του Τσιτσάνη. Ο Χατζηδάκις, για τη διάλεξη του ’48 (η οποία πιθανότατα ήταν μια εξυπνακίστικη σαχλαμάρα), παρακινήθηκε από έναν περιπλανώμενο φιλόσοφο, που λεγόταν Γιώργος Μακρής, και κυκλοφορούσε στο Καφενείο το «Βυζάντιο», παρακινώντας τον Τσαρούχη ν’ ανακαλύψει τον Θεόφιλο, τους λογοτέχνες ν’ ανακαλύψουν τον Περικλή Γιαννόπουλο, και τους μουσικούς ν’ ανακαλύψουν το ρεμπέτικο. Από το 1948 ίσαμε το 1957 ο «λόγιος κύκλος» που δημιουργήθηκε με αφορμή τη διάλεξη Χατζηδάκι περιελάμβανε τον (μετέπειτα καθηγητή, Καβαφολόγο και σύζυγο της αδελφής του Χρήστου Λαμπράκη) Γ.Π. Σαββίδη και άλλους αστούς ή αστίζοντες, όπως τη φίλη μου ποιήτρια Λένα Τσούχλου, ιδρυτικό στέλεχος του κινήματος των Υπαρξιστών. Κι ενώ ο Χατζηδάκις μυήθηκε από τον Μακρή σ’ ένα κουτούκι όπου ο Μάρκος του τραγούδησε το «Μες στον οντά», ο ευρύτερος κύκλος «την έβρισκε» στο Πικέρμι, στου Μιχάλη Δασκαλάκη, ν’ ακούσει τον Χάρο με... πιάνο.
Τι ευτυχής σύμπτωση! Κι αυτή η ανάρτηση, ολόκληρο το νήμα, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ο Φέρρης εξιστορεί το πώς οι νεαροί (λεγόμενοι) «ρεμπετολόγοι» (η γνωστή παρέα) ανακάλυψαν τους παλιούς ρεμπέτες στη δεκαετία του 1960. Διαβάστε όσοι ενδιαφέρεστε για το ρεμπέτικο. Αν μπορώ να κάνω κάτι για να σας παρακινήσω, σας λέω ότι θα ανακαλύψετε τι ακριβώς κρύβεται πίσω από το «ο πατέρας μου ο Μπάτης».
SBE
¥
Βρε τί μαθαίνει κανείς στη Λεξιλογία! Λοιπόν, κάποια εποχή είχα ακούσει τη μητέρα μου να αναφέρει τον Σίμο τον Υπαρξιστή, που τον είχε ακουστά από τον πατέρα μου, και νόμιζα ότι ήταν φανταστικό πρόσωπο, αστικός μύθος κλπ. Ο πατέρας μου παρεμπιπτόντως είναι στις ηλικίες αυτών που αναφέρετε πιο πάνω, οπότε μάλλον ήξερε την ύπαρξή τους.