I want to believe: Αγαπημένες σειρές
- Thread starter Katerina_A
- Start date
-
- Tags
- σίριαλ τηλεοπτικές σειρές
Ακούω τον Stephen Rea (στο 5ο επεισόδιο του Honourable Woman*) να λέει:
You know what “clue” is in Ancient Greek? It’s “thread”.
Παρντόν; Μη νομίσετε ότι το clue έχει ελληνική προέλευση. Είναι γερμανικότατη λέξη. Η αρχική της ορθογραφία ήταν clew και η αρχική της σημασία ήταν νήμα και κουβάρι, αλλά ειδικότερα ο μίτος, το νήμα που σου επιτρέπει να βγεις από λαβύρινθο, άρα Ariadne’s clue ή Ariadne’s clew (το ODE προτείνει μόνο τη δεύτερη ορθογραφία και κρατά την ορθογραφία clue για τις ενδείξεις που σε οδηγούν στη λύση κτλ.). Αυτό πρέπει να εννοούσε ο συγγραφέας της σειράς.
* The Honourable Woman, μια θαυμάσια μίνι σειρά 8 ωριαίων επεισοδίων, παραγωγή του BBC (2014), με Χρυσή Σφαίρα για την πρωταγωνίστρια Μάγκι Τζίλενχολ και Bafta δεύτερου ανδρικού ρόλου για έναν Στίβεν Ρέι που δεν τον χορταίνεις, τόσο καλογραμμένος είναι ο ρόλος του. Ρούφηξα και τα οκτώ επεισόδια σε δύο τετράωρα!
You know what “clue” is in Ancient Greek? It’s “thread”.
Παρντόν; Μη νομίσετε ότι το clue έχει ελληνική προέλευση. Είναι γερμανικότατη λέξη. Η αρχική της ορθογραφία ήταν clew και η αρχική της σημασία ήταν νήμα και κουβάρι, αλλά ειδικότερα ο μίτος, το νήμα που σου επιτρέπει να βγεις από λαβύρινθο, άρα Ariadne’s clue ή Ariadne’s clew (το ODE προτείνει μόνο τη δεύτερη ορθογραφία και κρατά την ορθογραφία clue για τις ενδείξεις που σε οδηγούν στη λύση κτλ.). Αυτό πρέπει να εννοούσε ο συγγραφέας της σειράς.
* The Honourable Woman, μια θαυμάσια μίνι σειρά 8 ωριαίων επεισοδίων, παραγωγή του BBC (2014), με Χρυσή Σφαίρα για την πρωταγωνίστρια Μάγκι Τζίλενχολ και Bafta δεύτερου ανδρικού ρόλου για έναν Στίβεν Ρέι που δεν τον χορταίνεις, τόσο καλογραμμένος είναι ο ρόλος του. Ρούφηξα και τα οκτώ επεισόδια σε δύο τετράωρα!
Πω πω, καλά που δεν είχες εκφραστεί προτού τη δω. Το είχα σημειώσει από τότε που πήρε τη Χρυσή Σφαίρα η Τζίλενχολ, επειδή με ενδιέφερε το θέμα και είχε καλή βαθμολογία και καλές κριτικές. Στο imdb όσοι την είδαν χωρίζονται ανάμεσα στους λάτρεις της σειράς και όσους δεν συμφωνούσαν με την πολιτική ματιά της. Και κάποιοι λίγοι έλεγαν ότι είναι αργή — και μου φαίνεται εξαιρετικά περίεργο.
Πες το, βρε παιδί μου. Είναι η μία από τις δύο σειρές που δεν κατάφερα να δω ούτε ένα επεισόδιο, επειδή μ' έπαιρνε ο ύπνος. Η άλλη είναι το True Detective. Δηλαδή, ξεκινούσα με τις καλύτερες προθέσεις να δω το επεισόδιο, θεωρητικά είδα όλα τα επεισόδια, αλλά στην πραγματικότητα δεν είδα τίποτα.
Τη δεύτερη σεζόν του True Detective την παράτησα. Η πρώτη μού άρεσε. Αλλά τώρα που βρήκε ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ και... αποενοχοποιηθήκατε, το ενδιαφέρον είναι γιατί κάποιοι βαρέθηκαν τη σειρά (The Honourable Woman) από το πρώτο κιόλας επεισόδιο και οι πολλοί τη λάτρεψαν (δεν είναι τυχαία η αποδοχή που δείχνει η βαθμολογία εδώ). Οι παραγωγοί σίριαλ θα ήθελαν πολύ να γνωρίζουν.
SBE
¥
Οι Βρετανοί δεν τη λάτρεψαν τη σειρά, και φαίνεται ότι το Μπιμπισί το ήξερε, γι’ αυτό την έπαιξε σε νεκρή περίοδο (καλοκαίρι, που λείπουν όλοι).
Οι Αμερικανοί λατρεύουν ό,τι βγάζει η Αγγλία, οπότε φυσικό είναι να τους άρεσε.
Το παίξιμο της Τζίλενχαλ ήταν κακό, κι είναι κρίμα, γιατί νομίζω ότι έκανε ακριβώς όπως της τα έλεγε ο σκηνοθέτης, αλλά η αγγλική προφορά μάλλον τη ζόρισε. Ειδικά εκεί που κάθε τρεις και λίγο φωνάζει τον οικογενειακό φίλο, τον Slow-mo(tion), είναι όντως πολύ σε αργή κίνηση.
Επίσης, η υπόθεση είναι εξωπραγματική. Όποιος διαβάζει έστω και πλαγίως τις ειδήσεις ξέρει ότι:
α. η τεχνολογία που μας δείχνουν πάσχει.
β. αν είχε συμβεί μια απαγωγή σαν του σίριαλ, η Μοσάντ θα είχε ελευθερώσει τους ομήρους και θα είχε καθαρίσει και ό,τι υπήρχε στην περιοχή μέσα σε 24 ώρες.
γ. ο μικρός θα είχε δοθεί για υιοθεσία στο τσάκα τσάκα.
Γενικά το σίριαλ ζητούσε πολύ suspense of disbelief κι όπως είπα οι μόνοι καλοί και στο παίξιμο και γενικώς ήταν οι κατάσκοποι.
Οι Αμερικανοί λατρεύουν ό,τι βγάζει η Αγγλία, οπότε φυσικό είναι να τους άρεσε.
Το παίξιμο της Τζίλενχαλ ήταν κακό, κι είναι κρίμα, γιατί νομίζω ότι έκανε ακριβώς όπως της τα έλεγε ο σκηνοθέτης, αλλά η αγγλική προφορά μάλλον τη ζόρισε. Ειδικά εκεί που κάθε τρεις και λίγο φωνάζει τον οικογενειακό φίλο, τον Slow-mo(tion), είναι όντως πολύ σε αργή κίνηση.
Επίσης, η υπόθεση είναι εξωπραγματική. Όποιος διαβάζει έστω και πλαγίως τις ειδήσεις ξέρει ότι:
α. η τεχνολογία που μας δείχνουν πάσχει.
β. αν είχε συμβεί μια απαγωγή σαν του σίριαλ, η Μοσάντ θα είχε ελευθερώσει τους ομήρους και θα είχε καθαρίσει και ό,τι υπήρχε στην περιοχή μέσα σε 24 ώρες.
γ. ο μικρός θα είχε δοθεί για υιοθεσία στο τσάκα τσάκα.
Γενικά το σίριαλ ζητούσε πολύ suspense of disbelief κι όπως είπα οι μόνοι καλοί και στο παίξιμο και γενικώς ήταν οι κατάσκοποι.
Νομίζω ότι θα αρκούσε να συμφωνήσουμε ότι πού και πού διαφέρουν τα γούστα μας, χωρίς να γίνονται ατυχείς γενικεύσεις σαν την παραπάνω. Δηλαδή, εγώ που το ευχαριστήθηκα είμαι... αμερικανάκι;
Ζητήματα γούστου δεν τακτοποιούνται με τέτοιο τρόπο, γιατί θα αρχίσω κι εγώ να επικαλούμαι τη μαρτυρία του βρετανικού τύπου. π.χ.
For eight weeks we have been gripped by Hugo Blick’s tale of espionage and intrigue, set against the backdrop of the Israeli-Palestinian conflict.
http://www.telegraph.co.uk/culture/...Honourable-Woman-has-captured-our-hearts.html
Στο Amazon.co.uk:
http://www.amazon.co.uk/The-Honourable-Woman/dp/B00KLP0I88
Ο Chuck Lorre, δημιουργός της τηλεοπτικής σειράς Big Bang Theory (και πολλών άλλων για τις οποίες δεν έχω άποψη), τσοντάρει ένα δικό του κείμενο σε ειδική οθόνη στο τέλος κάθε επεισοδίου. Αυτές τις λεγόμενες «κάρτες ματαιοδοξίας» (vanity cards) [για τις οποίες έχουμε ξαναγράψει εδώ κι εδώ] δεν προλαβαίνεις να τις διαβάσεις στη διάρκεια της προβολής. Δημοσιεύονται ωστόσο στον ιστότοπο του Chuck Lorre. Η κάρτα που συνόδευσε το τελευταίο επεισόδιο (Σ09Ε07) ήταν μια από τις καλύτερες που έχει γράψει. Πολλοί φίλοι της επιστημονικής φαντασίας θα συμφωνήσουν μαζί του:
I grew up devouring science fiction books. I was like a little Pac-Man, gobbling up everything I could get my hands on: short stories, novels, and, of course, comic books. Looking back, I realize that sci-fi and, to some degree, fantasy novels, were my first attempt at escaping reality (later attempts would prove to be a bit more problematic). Regardless, I now see that immersing myself in this kind of literature informs my current view of the world. The path of history is, for me, forever seen through the eyes and imagination of Arthur C. Clarke, Isaac Asimov, Robert Heinlein, Ray Bradbury, Roger Zelazny, Frank Herbert, Larry Niven, Philip K. Dick, H.G. Wells, Aldous Huxley, and many, many more. Which is why I consider all efforts to control human behavior through force as ultimately doomed to fail. Sure, they might work for a while. That's where the cool story is - the resistance and overcoming of authoritarian rule. But at the end of the day, the macro, sci-fi view is always toward greater freedom, regardless of what form it takes. The real evil, the much more insidious method of control, is actually what we do to ourselves. The abuse of drugs and alcohol, plus relentless consumerism and over-exposure to mind-numbing entertainment, are the real chains on the human spirit. Of course this means that I, having produced close to a thousand half-hours of television, am part of the problem. Sorry. I never meant to be a Minor Overlord for the Terrestrial Shadow Masters.
http://www.chucklorre.com/index-bbt.php?p=507
I grew up devouring science fiction books. I was like a little Pac-Man, gobbling up everything I could get my hands on: short stories, novels, and, of course, comic books. Looking back, I realize that sci-fi and, to some degree, fantasy novels, were my first attempt at escaping reality (later attempts would prove to be a bit more problematic). Regardless, I now see that immersing myself in this kind of literature informs my current view of the world. The path of history is, for me, forever seen through the eyes and imagination of Arthur C. Clarke, Isaac Asimov, Robert Heinlein, Ray Bradbury, Roger Zelazny, Frank Herbert, Larry Niven, Philip K. Dick, H.G. Wells, Aldous Huxley, and many, many more. Which is why I consider all efforts to control human behavior through force as ultimately doomed to fail. Sure, they might work for a while. That's where the cool story is - the resistance and overcoming of authoritarian rule. But at the end of the day, the macro, sci-fi view is always toward greater freedom, regardless of what form it takes. The real evil, the much more insidious method of control, is actually what we do to ourselves. The abuse of drugs and alcohol, plus relentless consumerism and over-exposure to mind-numbing entertainment, are the real chains on the human spirit. Of course this means that I, having produced close to a thousand half-hours of television, am part of the problem. Sorry. I never meant to be a Minor Overlord for the Terrestrial Shadow Masters.
http://www.chucklorre.com/index-bbt.php?p=507
Χάρηκα που η σειρά Mozart in the Jungle (2 σεζόν των 10 επεισοδίων) πήρε φέτος δυο Χρυσές Σφαίρες (Best TV Comedy και Best Actor in a TV Comedy). Αμβλύνοντας τις οξείες γωνίες του βιβλίου στο οποίο βασίζεται, περιγράφει τις μέρες μιας νεοϋορκέζικης συμφωνικής ορχήστρας υπό τη διεύθυνση ενός νέου εκκεντρικού μαέστρου από το Μεξικό. Σχέσεις, κόντρες, εκκεντρικότητες, τα γνωστά που βρίσκει κανείς σε σίριαλ, αλλά με μια πολύ γλυκιά, συχνά εξιδανικευμένη προσέγγιση στην ομορφιά και τη δύναμη της μουσικής.
Εγώ που έχω τάμα να μην κολλάω με σήριαλ, τραβάω κόλλημα με την γαλλόφωνη καναδική σειρά Unité 9. Διαδραματίζεται σε γυναικείες φυλακές του Κεμπέκ (οι οποίες φυσικά είναι πολύ πιο άνετες από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια της Ελλάδας, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα). Δεν ξέρω πόσο ρεαλιστική είναι, υποτίθεται όμως ότι η σκηνοθέτιδα εμπνεύστηκε από μια αληθινή περίπτωση και έκανε μεγάλη έρευνα σχετικά με τις φυλακές πριν γυρίσει τη σειρά (πέντε χρόνια). Σίγουρα είναι πολύ προσεγμένη, με καλό ρυθμό και εξαιρετικές ερμηνείες.
Το κόλλημα το τραβάω μάλλον επειδή δεν μπορώ να τη δω κατά το κέφι μου. Το έβλεπα στο TV5 Monde, αλλά τελείωσε ο προηγούμενος κύκλος και ο επόμενος δεν ξέρω πότε αρχίζει. Στο σάιτ που λινκάρισα πιο πάνω υπάρχουν όλα τα επεισόδια που έχουν προβληθεί και μπορεί κανείς να δει όποιο θέλει, αυτό όμως δεν ισχύει για την Ελλάδα. Στο Radio-Canada που παίζει κανονικά η σειρά, αρχίζει σήμερα η νέα σαιζόν, αλλά παίζει στις 8 το βράδυ που εδώ είναι 3 τα ξημερώματα. Δεν ξέρω αν μπορώ να το γράψω - ίσως ναι, αλλά δεν ξέρω τον τρόπο και αμάν πια, δεν θα κάτσω να ψάχνω το τι και πώς μόνο και μόνο για να δω ένα σήριαλ. Είπαμε καλό καλό, αλλά δε θα χάσω και τον ύπνο μου. Προτιμώ να χάσω το σήριαλ - δηλαδή να το δω όταν ξαναρχίσει στο TV5 Monde, που σημαίνει ότι θα χάνω και κάνα επεισόδιο, γιατί δεν θα μπορώ να είμαι πάντα απίκο, αλλά τι να κάνουμε. Και φυσικά δεν μπορώ να δω τα παλιά επεισόδια.
Ο κόσμος είναι άδικος και σκληρός. Σνιφ.
Το κόλλημα το τραβάω μάλλον επειδή δεν μπορώ να τη δω κατά το κέφι μου. Το έβλεπα στο TV5 Monde, αλλά τελείωσε ο προηγούμενος κύκλος και ο επόμενος δεν ξέρω πότε αρχίζει. Στο σάιτ που λινκάρισα πιο πάνω υπάρχουν όλα τα επεισόδια που έχουν προβληθεί και μπορεί κανείς να δει όποιο θέλει, αυτό όμως δεν ισχύει για την Ελλάδα. Στο Radio-Canada που παίζει κανονικά η σειρά, αρχίζει σήμερα η νέα σαιζόν, αλλά παίζει στις 8 το βράδυ που εδώ είναι 3 τα ξημερώματα. Δεν ξέρω αν μπορώ να το γράψω - ίσως ναι, αλλά δεν ξέρω τον τρόπο και αμάν πια, δεν θα κάτσω να ψάχνω το τι και πώς μόνο και μόνο για να δω ένα σήριαλ. Είπαμε καλό καλό, αλλά δε θα χάσω και τον ύπνο μου. Προτιμώ να χάσω το σήριαλ - δηλαδή να το δω όταν ξαναρχίσει στο TV5 Monde, που σημαίνει ότι θα χάνω και κάνα επεισόδιο, γιατί δεν θα μπορώ να είμαι πάντα απίκο, αλλά τι να κάνουμε. Και φυσικά δεν μπορώ να δω τα παλιά επεισόδια.
Ο κόσμος είναι άδικος και σκληρός. Σνιφ.
Τις αδικίες του κόσμου τις αντιμετωπίζουμε με... χειμάρρους. Αλλιώς, περιμένεις να γίνει προσαρμογή της σειράς από τους Αμερικανούς.
SBE
¥
Δεν έχουν πλέον όλα τα κανάλια κάποια δυνατόττηα που μπορείς να δεις το πρόγραμμά τους όποτε θέλεις; Στο ΗΒ π.χ. έχουμε το BBC iPlayer και άλλα πολλά.
Και μια που το αναφέραμε, άρχισα να βλέπω την γερμανική σειρά Deutschland 83 στην τηλεόραση (στο ΗΒ, ναι, δείχνουν και τέτοια) και είναι σαν το The Americans σε γερμανική βερσιόν. Δηλαδή κατασκοπευτικό της δεκαετίας του '80, με μπόλικα απίθανα σενάρια. Π.χ. ο στόχος των κατασκόπων μένει σε ξενοδοχείο στο οποίο η καμαριέρα είναι πράκτορας των ανατολικών, αλλά αντί να βάλει αυτή τον κοριό στο δωμάτιο του στόχου, που θα ήταν απλή δουλειά αφού μπαινοβγαίνει στα δωμάτια, τον δίνει στον πρωταγωνιστή, που χρειάζεται να κάνει δέκα ακροβατικά και να μας κρατήσει σε αγωνία μέχρι να τα καταφέρει. Γιατί έτσι.
Και φυσικά έχουμε την κλασσική σκηνή που ο αφελής νέος που αναρωτιέται κανείς γιατί τον διαλέξανε για κατάσκοπο (μετά το μαθαίνουμε), μαθαίνει όλα τα κόλπα που θα του χρειαστούν στη δουλειά του μέσα σε ελάχιστο χρόνο με μουσική υπόκρουση Eye of the Tiger (ΟΚ, χωρίς Eye of the Tiger, πάντως με μπόλικα χιτ του 1983- από μουσική πάει πολύ καλά η σειρά).
Δεν θα την ανέφερα τη σειρά, γιατί δε νομίζω ότι είναι τίποτα παραπάνω από ελαφρά ψυχαγωγία, αλλά είχε κάτι ενδιαφέρον στους υπότιτλους: επεξηγήσεις. Λέει π.χ. ο δυτικός και ανυποψίαστος συνάδερφος του πρωταγωνιστή: Διαβάζω το βιβλίο της Πέτρας Κέλλυ (και μας το δείχνει).
Λένε οι αγγλικοί υπότιτλοι: Διαβάζω το βιβλίο της ιδρύτριας του Κόμματος των Πράσινων Πέτρας Κέλλυ.
Και σε άλλο σημείο βλέπουμε υποτίθεται τηλεόραση και μας δείχνουν τον Κολ ενώ ακούγεται κάποιος να σχολιάζει τον Κολ κι οι υπότιτλοι γράφουν (δεν θυμάμαι ακριβώς το σχόλιο): Ο δυτικογερμανός καγκελάριος Κολ λέει χαζομάρες.
Τον Ρήγκαν πάντως τον θεωρούν αρκετά γνωστό, οπότε δεν είδα μέχρι στιγμής επεξήγηση ποιον βλέπουν στην τηλεόραση οι πρωταγωνιστές.
Δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω που τους αναγνωρίζω και δεν χρειάζομαι επεξήγηση (που σημαίνει ότι μεγάλωσα) ή αν πρέπει να στενοχωρηθώ που αποφασίστηκε ότι χρειάζονται επεξηγήσεις οι θεατές.
Και μια που το αναφέραμε, άρχισα να βλέπω την γερμανική σειρά Deutschland 83 στην τηλεόραση (στο ΗΒ, ναι, δείχνουν και τέτοια) και είναι σαν το The Americans σε γερμανική βερσιόν. Δηλαδή κατασκοπευτικό της δεκαετίας του '80, με μπόλικα απίθανα σενάρια. Π.χ. ο στόχος των κατασκόπων μένει σε ξενοδοχείο στο οποίο η καμαριέρα είναι πράκτορας των ανατολικών, αλλά αντί να βάλει αυτή τον κοριό στο δωμάτιο του στόχου, που θα ήταν απλή δουλειά αφού μπαινοβγαίνει στα δωμάτια, τον δίνει στον πρωταγωνιστή, που χρειάζεται να κάνει δέκα ακροβατικά και να μας κρατήσει σε αγωνία μέχρι να τα καταφέρει. Γιατί έτσι.
Και φυσικά έχουμε την κλασσική σκηνή που ο αφελής νέος που αναρωτιέται κανείς γιατί τον διαλέξανε για κατάσκοπο (μετά το μαθαίνουμε), μαθαίνει όλα τα κόλπα που θα του χρειαστούν στη δουλειά του μέσα σε ελάχιστο χρόνο με μουσική υπόκρουση Eye of the Tiger (ΟΚ, χωρίς Eye of the Tiger, πάντως με μπόλικα χιτ του 1983- από μουσική πάει πολύ καλά η σειρά).
Δεν θα την ανέφερα τη σειρά, γιατί δε νομίζω ότι είναι τίποτα παραπάνω από ελαφρά ψυχαγωγία, αλλά είχε κάτι ενδιαφέρον στους υπότιτλους: επεξηγήσεις. Λέει π.χ. ο δυτικός και ανυποψίαστος συνάδερφος του πρωταγωνιστή: Διαβάζω το βιβλίο της Πέτρας Κέλλυ (και μας το δείχνει).
Λένε οι αγγλικοί υπότιτλοι: Διαβάζω το βιβλίο της ιδρύτριας του Κόμματος των Πράσινων Πέτρας Κέλλυ.
Και σε άλλο σημείο βλέπουμε υποτίθεται τηλεόραση και μας δείχνουν τον Κολ ενώ ακούγεται κάποιος να σχολιάζει τον Κολ κι οι υπότιτλοι γράφουν (δεν θυμάμαι ακριβώς το σχόλιο): Ο δυτικογερμανός καγκελάριος Κολ λέει χαζομάρες.
Τον Ρήγκαν πάντως τον θεωρούν αρκετά γνωστό, οπότε δεν είδα μέχρι στιγμής επεξήγηση ποιον βλέπουν στην τηλεόραση οι πρωταγωνιστές.
Δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω που τους αναγνωρίζω και δεν χρειάζομαι επεξήγηση (που σημαίνει ότι μεγάλωσα) ή αν πρέπει να στενοχωρηθώ που αποφασίστηκε ότι χρειάζονται επεξηγήσεις οι θεατές.
Από το χτεσινό καλοφτιαγμένο επεισόδιο του Modern Family (S07E11): Ο παππούς Τζέι θυμάται τις διακοπές που έκανε με τον πατέρα του.
Maybe it's hitting me hard 'cause I never went through that with my dad.
After my junior year, we rode a tandem bike across Mykonos.
Come to think of it, there were lots of fathers and sons there.
Maybe it's hitting me hard 'cause I never went through that with my dad.
After my junior year, we rode a tandem bike across Mykonos.
Come to think of it, there were lots of fathers and sons there.
Ο Σάμιουελ Τζάκσον δίνει μια οκτάλεπτη περίληψη του Game of Thrones. Δεν θυμάμαι καν σε ποιο σημείο της περίληψης σταμάτησα να βλέπω τη σειρά. Αλλά υπήρξα και πιο ιερόσυλος. Είδα προχτές μια φετινή ταινία και θεώρησα ότι η πρωταγωνίστρια είχε ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και καλές προοπτικές για το μέλλον. Το όνομά της, Εμίλια Κλαρκ. Στο τέλος ανακάλυψα ότι είναι η ξανθιά του GoT με το περίεργο όνομα. 