Ετσιθελικός ωχαδερφισμός: λέξεις που σχηματίστηκαν από φράσεις.

[sarant]

Ο ετσιθελικός (και το επίρρ. ετσιθελικά) προήλθε από τη φράση "με το έτσι θέλω", ενώ ο ωχαδερφισμός (ή οχαδερφισμός κατά τη σχολική και όχι μόνο ορθογραφία) από το "ωχ αδερφέ!"

Πόσες άλλες τέτοιες λέξεις μπορούμε να βρούμε; Πρέπει να είναι κάμποσες.

Θα έλεγα ότι μπορούμε ή και πρέπει να τις διακρίνουμε σε δυο κατηγορίες, α. τις λεξικογραφημένες, β. τις αλεξικογράφητες, που είναι πιο εφήμερες, στην αργκό ας πούμε. Σε πρώτη φάση δεν ενδιαφέρουν οι (συχνά ευφυέστατες) φτιαχτές λέξεις (καλοβυρνιές, π.χ. το πουπήγιο)

Πέρα από τις δύο του τίτλου, μία μόνο μού έρχεται στο νου από την πρώτη ομάδα, ο ζαμανφουτισμός (je m'en fous)

Στη δεύτερη κατηγορία σκέφτηκα πρόχειρα τον σταλεγάκια (σ' τα 'λεγα εγώ), τους πεφτοσυννεφάκηδες (αυτούς που "πέφτουν από τα σύννεφα") και τον σταρχιδισμό.

Ασφαλώς θα βρείτε κι άλλες πολλές. Γιά να δούμε!

 

[Zazula]

Σε ενδιαφέρουν και τα σύνθετα εκ συναρπαγής (παράλληλος, διαπασών, καλοκάγαθος, εκεχειρία, αλλήθωρος, μίσθαρνος κλπ);

 

[nickel]

Ωραία! Για ξεκίνημα:

Πριν το διαδίκτυο, ο Τιπούκειτος ήταν νομικό έργο της μέσης βυζαντινής περιόδου που αποτελούσε κατά κάποιον τρόπο το ευρετήριο για τη νομοθετική συλλογή «Βασιλικά», που κωδικοποιήθηκαν επί Λέοντος ΣΤ΄. Βγήκε από τη φράση «τι - πού κείται» (πού βρίσκεται τι).

Παρά τα φημολογούμενα δεν προέρχονται από φράση ο μπασκίνας και ο πούστης.

 

[Zazula]

αρπακόλλα, αρπακολλατζίδικος
κοπιπάστα, κοπιπαστώνω

 

[sarant]

Πολύ καλή η ερώτηση του Ζαζ. Η πρώτη μου αντίδραση είναι να πω πως δεν με ενδιαφέρουν γιατί πλαταίνουν πολύ το πεδίο, αλλά το διαπασών το σκέφτηκα κι εγώ.

Το αρπακολλατζήδικος είναι σαφώς μέσα στο πεδίο, για την κοπιπάστα δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Και ο τιπούκειτος δεκτός.

Να βάλω και τον παλιό ποσαπαίρνη (Ο ποσαπαίρνης, από τη φράση "πόσα παίρνεις;") Και το καλωσόρισμα παρόλο που είναι εκ συναρπαγής με ενδιαφέρει, γιατί κυρίως έχω στο νου μου φράσεις που να χρησιμοποιούνται (-νταν) στον καθημερινό προφορικό λόγο.

 

[drsiebenmal]

Να μην ξεχάσουμε τον εξωφυλαρούχα. :)

 

[nickel]

Ο πωστονλένε, ο Τρεχαγυρευόπουλος και, σε αρκτικόλεξο, ο ΟΘΝΤΚ (ή, στο slang.gr, οΘντκ) — αντίθετο του authentic.

 

[sarant]

Πολύ καλό αυτό το τελευταίο! ;)

 

[nickel]

Τα λεξικά έχουν τρεις λέξεις τον μημουάπτου, αλλά δεν έχουν τον αναπόφευκτα μονολεκτικό μημουαπτισμό.

 

[nickel]

Αυτά δεν ξέρω αν τα θέλεις, αλλά τα βάζω και δεν βλάπτουν:

ο επικοντιστής
ο αλλοπρόσαλλος
ο δημοσιοσχεσίτης
ο εξαποδός

 

[drsiebenmal]

Οι χριστοπαναγίες;

Βλέπω ότι υπάρχει ολόκληρη υποκατηγορία με σύνθετα από τρεις λέξεις...

 

[sarant]

Καλά είναι. Βεβαίως και οι χριστοπαναγίες. Οπότε και τα, συγνώμη για τη βλασφημία, γαμοσταυρίδια. (ή γαμω.. ; )

Ο Τσίρκας χρησιμοποιούσε το "ανωποταμικός" -δεν ξέρω αν το έφτιαξε ο ίδιος, πάντως το έχω δει και σε γραφτά άλλων. Περιέργως δεν γκουγκλίζεται (τώρα γκουγκλίζεται ;) ) παρά μόνο στο google books.

 

[dominotheory]

Επίσης, ο ξερόλας κι ο παρταόλας.

 

[nickel]

Καλά πάμε.

Προσθέτω:

ο φαταούλας
ο ξερόλας
τα πατερημά

Αρχίσανε οι αλληλεπικαλύψεις...

 

[dominotheory]

Ασταδιάλα, πάλι ασσόδυο; Στο παρατσάκ μού το πήρες.

 

[drsiebenmal]

Ο παπατρέχας
Το μπακότερμα

 

[sarant]

Και για να βάλουμε κι ένα ξενικό, τα νομιστεράκια ;)

 

[nickel]

Ασόδυο πλέον. Ο άσος δεν κρατάει τα -s- του ιταλικού asso.

 

[nickel]

Το φασκελοκουκούλωστα μετράει σαν επίρρημα επιφώνημα;

 

[Earion]

Οι μαλιστάκηδες; (= οι yesmen ελληνιστί, ήδη από τα χρόνια της αγγλοκρατίας στα Επτάνησα)