Μα εγώ ποτέ δεν βρίζω τους πεζούς όταν κινούνται στον ποδηλατόδρομο. Όταν δε χωράω, κουδουνάω το κουδουνάκι μου (:)), τους λέω «να περάσω;» και μετά λέω πάντα ευχαριστώ όταν κάνουν στην άκρη. ΑΥΤΟΙ με βρίζουν, παρόλο που α) έχει χώρο δυο μέτρα πιο 'κει (η σκιά είναι παντού ίδια, στη μέση έχει πολλά δέντρα), και παρόλο που β) έχει κάτω κάθε δύο μέτρα ζωγραφισμένο ένα ποδήλατο ΚΑΙ ειδική σήμανση στην αρχή και στο τέλος του.
Και βέβαια, ειδική μνεία χρειάζονται τα μηχανάκια που κινούνται στον ποδηλατόδρομο/πεζοδρόμιο, αδιαφορώντας αν θα πατήσουν κανένα παιδάκι ή καμιά μαμά με καροτσάκι. Μαλάκες.
Επαναλαμβάνω, αντιλαμβάνομαι την κατάσταση και έχοντας εικόνα του χώρου καταλαβαίνω σχεδόν απόλυτα τι συμβαίνει. Από την άλλη, αν πιάσω τα βρισίδια με τους ποδηλάτες που κινούνται σαν σίφουνες στα πεζοδρόμια των δρόμων του κέντρου, δεν θα κάνω άλλη δουλειά.
Καλά, κάπου τα ξανάλεγα, έχεις δίκιο φυσικά: ποδήλατο στο πεζοδρόμιο απαγορεύεται. Εννοώ απαγορεύεται από τον ΚΟΚ. Αλλά τι τα θες, όταν ο άλλος έχει κακή οδηγική συμπεριφορά, είναι επικίνδυνος ό,τι και να οδηγεί. Έχω δει και το εξής σκηνικό: ποδηλάτης περνάει κάθετα την Μεσογείων
με κόκκινο, στρίβει αριστερά και κινείται κανονικά επί της Μεσογείων, και στη γέφυρα που πάει για Κατεχάκη θυμάται ότι θέλει να πάει από κάτω, όχι από πάνω, και κάνει αριστερά διασχίζοντας δύο λωρίδες χωρίς να κόψει ταχύτητα, ενώ παράλληλα τρέχουν παντού αυτοκίνητα.
Νομίζω ότι το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα GMD το παίρνει αυτός που ωρύεται και σου γκορνάρει επειδή σταμάτησες στο ΣΤΟΠ και δεν πέρασες αφού βλέπεις πως δεν έρχεται κανείς τι σταματάς ρε βούρλο άντε πλύνε κανα πιάτο.
Επίσης στην πρώτη θέση του βάθρου, αλλά με χρυσό παγκοσμίου κλάσεως πια, εκείνος που σου γκορνάρει και σε βρίζει μέχρι ν' ανάψει πράσινο επειδή δεν πέρασες το περτικαλί φανάρι ένα δέκατο του δευτερολέπτου πριν ανάψει κόκκινο αφού βλέπεις πως δεν έρχεται κανείς τι σταματάς μωρή κότα και τον κάνεις να φρενάρει άντε πλύνε κανα πιάτο που θες και τιμόνι.
Για μένα το χρυσό μετάλλιο πάει στο εξής σκηνικό: κινούμαι στην Αγίου Δημητρίου όταν αντιλαμβάνομαι ένα λευκό αυτοκίνητο (Άουντι ήταν, Μερσεντέ, δε θυμάμαι) να προσπαθεί να μου χωθεί για να προσπεράσει
από τα δεξιά ενώ παράλληλα κορνάρει. Επειδή έχει και η ευγένεια τα όριά της, τον κλείνω και μπαίνω μπροστά, ενώ σκέφτομαι «έτσι και με τρακάρεις, θα γίνει της κακομοίρας». Μπαίνει πίσω μου βρίζοντας και κορνάροντας και μετά που ανοίγει λίγο ο δρόμος προσπερνάει, προσπερνάει και τους μπροστινούς
με τις δεξιές ρόδες πάνω στο πεζοδρόμιο, ενώ παράλληλα κοιτάω να δω τον οδηγό και βλέπω μια κοπέλα ξανθιά στο τιμόνι να μου κάνει χειρονομίες με άψογα μανικουρισμένα χέρια και να βρίζει.
