Έχουν κλάψει μανούλες με αυτή την κ~λέξη, το context. Στα παλιά καλά χρόνια, λέγαμε τα συμφραζόμενα και πηγαίναμε παρακάτω. Έπειτα μας ήρθε το συγκείμενο και είπαμε «α, τι ωραίο!» (μέχρι που μας προέκυψε το υποκείμενο του subtext). Κατόπιν το «περικείμενο» μάς δημιούργησε την ανάγκη για ένα α-μπε-μπα-μπλομ. Έπειτα άρχισαν να χρησιμοποιούν το context για τις ειδικές περιστάσεις και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και το κλίμα της εποχής, οπότε παίξαμε διστακτικά με το πλαίσιο. Ένας καλός κύριος πρότεινε κάπου το ιδιοπεριβάλλον, αλλά πέρασε και δεν κόλλησε («ιδιοπεριβαλλοντική ανάλυση»;). Η συγκυρία (σύνολο περιστάσεων, πλέγμα συνθηκών) δεν ξέρω αν έχει χρησιμοποιηθεί για να αποδώσει το context. Οπότε, φίλτατε, ένα μαραμένο πλαίσιο σού έχει μείνει. Αν θα κάνεις το επίθετο πλαισιωμένη, εμπλαισιωμένη ή πλαισιοθετημένη, δεν ξέρω. Αλλά «τα δεδομένα που υπάρχουν και οι συνθήκες που επικρατούν» είναι το «πλαίσιο», μέχρι να βρούμε κάτι καλύτερο.
