Ενημέρωση από το χώρο της παρακουλτούρας. Γράφει σήμερα ο Άρης Μαλανδράκης στο protagon.gr:
[Το 420] είναι ένα τριψήφιο νούμερο που κοντεύει να ξεπεράσει σε εμφανίσεις κάποιον άλλο, επίσης τριψήφιο αριθμό, στα γκράφιτι της πόλης. Διαφέρουν, όχι μόνο στην εκατοντάδα, αλλά και στα σημαινόμενα που κρύβονται πίσω τους. Σε άλλο πράγμα παραπέμπει –εσχατολογώντας- το 666, και σε κάτι τελείως διαφορετικό το μυστηριώδες 420. Με διαφορετικό τύπο γραφής κάθε φορά (για να ξεχωρίζει ο writer), αλλά με το ίδιο «ανατρεπτικό» περιεχόμενο.
Τι σημαίνει, λοιπόν, αυτό το 420; Η απάντηση προκύπτει αν κόψουμε τον αριθμό στα δύο. Τότε έχουμε 4:20, ένδειξη ώρας, αλλά και 4/20, δηλαδή 20 Απριλίου σύμφωνα με τον αγγλικό τρόπο (όπου προτάσσεται ο μήνας). Ώρα και μήνας είναι ένα στην ιστορία του τέσσερα-είκοσι. Μια ιστορία στενά συνδεδεμένη με την (αντι)κουλτούρα των ναρκωτικών στην Αμερική του ’70.
Οι απόψεις διαφέρουν ως προς την προέλευση του κωδικού αριθμού. Κάποιοι λένε ότι αποτελεί προϊόν αστικού (για την ακρίβεια… παραθαλάσσιου) μύθου. Σύμφωνα με αυτόν, ένας σέρφερ στις ακτές της Καλιφόρνιας σκέφθηκε ότι στις 4:20 είναι καλή ώρα για να ανάψει κανείς μπάφο. Άποψη που ενστερνίστηκαν με ενθουσιασμό οι θαμώνες της παραλίας και έκτοτε έγινε συνήθεια, όπως το αγγλικό τσάι στις 5:00. Σύμφωνα με τον Στίβεν Χάγκερ, αρχισυντάκτη του High Times (μεγαλύτερου περιοδικού στον κόσμο με θεματολογία την κάνναβη), η διάδοση του αριθμού οφείλεται σε φαν του συγκροτήματος Grateful Dead. Από την πλευρά της, η Wikpedia αναφέρει ότι πρώτοι χρησιμοποίησαν τον αριθμό κάποιοι τινέιτζερ από το Σαν Ραφαέλ της Καλιφόρνιας, το 1971. Ψάχνοντας να βρουν μια εγκαταλειμμένη χασισοφυτεία στην περιοχή τους -και να απολαύσουν τη σοδειά- έδωσαν ραντεβού στις 20 Απριλίου και ώρα 4:20.
Το νούμερο αυτό διαδόθηκε, πέρασε στην κουλτούρα των σκέιτ μπόρντερ, στους στίχους πανκ-ροκ συγκροτημάτων και έγινε γκράφιτι που εξαπλώθηκε σε διάφορες πόλεις του κόσμου, αποτελώντας κωδική ονομασία του καπνίσματος μαριχουάνας. Όσο για την 20ή Απριλίου που ενυπάρχει στον κωδικό αριθμό, έχει κηρυχθεί στην Αμερική μέρα γιορτής και εκδηλώσεων για τη νομιμοποίηση χρήσης της κάνναβης.
Τι λέει η Wikipedia για το four-twenty;
The earliest use of the term began among a group of teenagers in San Rafael, California in 1971. Calling themselves the Waldos, because "their chosen hang-out spot was a wall outside the school," the group first used the term in connection to a fall 1971 plan to search for an abandoned cannabis crop that they had learned about. The Waldos designated the Louis Pasteur statue on the grounds of San Rafael High School as their meeting place, and 4:20 p.m. as their meeting time. The Waldos referred to this plan with the phrase "4:20 Louis". Multiple failed attempts to find the crop eventually shortened their phrase to simply "4:20", which ultimately evolved into a codeword that the teens used to mean pot-smoking in general.
http://en.wikipedia.org/wiki/420_(cannabis_culture)
Ιδέες για εικονογράφηση
Στο slang.gr διαβάζω:
Ο μπάφος είναι ένα τσιγάρο το οποίο καπνίζεται και ανήκει στα ελαφριά ναρκωτικά. Δηλαδή τα μη ιδιαίτερα εθιστικά. Αποτελείται από κανονικό καπνό για στρίψιμο ενός απλού καθημερινού τσιγάρου και κάνναβη. Η κάνναβη είναι το χασίσι, αλλά και η μαριχουάνα, δύο συγγενικά φυτά. Μπορεί να καπνιστεί είτε με μαριχουάνα δηλαδή, είτε με χασίς. Η διαφορά των δύο αυτών είναι πως το χασίς είναι 5 φορές δυνατότερο από τη μαριχουάνα και εντάσσονται στα λεγόμενα «ελαφριά ναρκωτικά» τα μη ιδιαίτερα εθιστικά δηλαδή. Ο μπάφος (καπνός+χασίς) ή αλλιώς φούντα, ή νταφού (το «φούντα» ανάποδα), ή μαύρο ή [βρομά] (το «μαύρο» ανάποδα) ή τσιγαριλίκι ή γάρο ή χόρτο ή grass, είναι ακριβώς τα ίδια πράγματα.
http://www.slang.gr/lemma/show/mpafos_223
Εγώ έχω άλλη απορία, αφού τα καλά λεξικά δεν περιέχουν τέτοια κακά πράγματα: ο μπάφος από πού προέρχεται; Από το μπαφιάζω;
Κυρίως και πάνω απ' όλα, θέλω να μεταφέρω το παρακάτω ανέκδοτο:
Ένα κοάλα καθόταν σε ένα δέντρο και κάπνιζε έναν μπάφο όταν μια σαυρίτσα πέρασε από κάτω, κοίταξε ψηλά και είπε:
«Έι κοάλα! Τι κάνεις;»
Το κοάλα είπε: «Καπνίζω έναν μπάφο. Ανέβα να κάνεις κι εσύ!»
Κι έτσι η σαυρίτσα σκαρφάλωσε και κάθισε δίπλα στο κοάλα και κάπνισαν μερικούς μπάφους.
Μετά από λίγο, η σαυρίτσα είπε ότι το στόμα της ξεράθηκε και θα πάει να πιει νερό από το ποτάμι. Αλλά η σαυρίτσα ήταν τόσο μαστουρωμένη που καθώς έγειρε για να πιει νερό, έπεσε μέσα στο ποτάμι. Την είδε ένας κροκόδειλος, κολύμπησε δίπλα της και τη βοήθησε να βγει από το νερό. Τότε ρώτησε τη σαύρα:
«Τι σου συμβαίνει;»
Η σαυρίτσα εξήγησε στον κροκόδειλο ότι καθόταν με το κοάλα πάνω στο δέντρο, κάπνισαν μερικούς μπάφους και μαστούρωσε τόσο πολύ που έπεσε μέσα στο ποτάμι καθώς προσπαθούσε να πιει νερό.
Ο κροκόδειλος είπε ότι θα πάει να δει και αυτός. Πήγε λοιπόν μέσα στο δάσος, βρήκε το δέντρο που καθόταν το κοάλα και κάπνιζε ακόμα μπάφο. Ο κροκόδειλος κοίταξε ψηλά και είπε:
«Έι, εσύ!»
Και το κοάλα κοίταξε κάτω και είπε:
«Ουάου ρε συ!!!! Πόσο νερό ήπιες;;;»
[Το 420] είναι ένα τριψήφιο νούμερο που κοντεύει να ξεπεράσει σε εμφανίσεις κάποιον άλλο, επίσης τριψήφιο αριθμό, στα γκράφιτι της πόλης. Διαφέρουν, όχι μόνο στην εκατοντάδα, αλλά και στα σημαινόμενα που κρύβονται πίσω τους. Σε άλλο πράγμα παραπέμπει –εσχατολογώντας- το 666, και σε κάτι τελείως διαφορετικό το μυστηριώδες 420. Με διαφορετικό τύπο γραφής κάθε φορά (για να ξεχωρίζει ο writer), αλλά με το ίδιο «ανατρεπτικό» περιεχόμενο.
Τι σημαίνει, λοιπόν, αυτό το 420; Η απάντηση προκύπτει αν κόψουμε τον αριθμό στα δύο. Τότε έχουμε 4:20, ένδειξη ώρας, αλλά και 4/20, δηλαδή 20 Απριλίου σύμφωνα με τον αγγλικό τρόπο (όπου προτάσσεται ο μήνας). Ώρα και μήνας είναι ένα στην ιστορία του τέσσερα-είκοσι. Μια ιστορία στενά συνδεδεμένη με την (αντι)κουλτούρα των ναρκωτικών στην Αμερική του ’70.
Οι απόψεις διαφέρουν ως προς την προέλευση του κωδικού αριθμού. Κάποιοι λένε ότι αποτελεί προϊόν αστικού (για την ακρίβεια… παραθαλάσσιου) μύθου. Σύμφωνα με αυτόν, ένας σέρφερ στις ακτές της Καλιφόρνιας σκέφθηκε ότι στις 4:20 είναι καλή ώρα για να ανάψει κανείς μπάφο. Άποψη που ενστερνίστηκαν με ενθουσιασμό οι θαμώνες της παραλίας και έκτοτε έγινε συνήθεια, όπως το αγγλικό τσάι στις 5:00. Σύμφωνα με τον Στίβεν Χάγκερ, αρχισυντάκτη του High Times (μεγαλύτερου περιοδικού στον κόσμο με θεματολογία την κάνναβη), η διάδοση του αριθμού οφείλεται σε φαν του συγκροτήματος Grateful Dead. Από την πλευρά της, η Wikpedia αναφέρει ότι πρώτοι χρησιμοποίησαν τον αριθμό κάποιοι τινέιτζερ από το Σαν Ραφαέλ της Καλιφόρνιας, το 1971. Ψάχνοντας να βρουν μια εγκαταλειμμένη χασισοφυτεία στην περιοχή τους -και να απολαύσουν τη σοδειά- έδωσαν ραντεβού στις 20 Απριλίου και ώρα 4:20.
Το νούμερο αυτό διαδόθηκε, πέρασε στην κουλτούρα των σκέιτ μπόρντερ, στους στίχους πανκ-ροκ συγκροτημάτων και έγινε γκράφιτι που εξαπλώθηκε σε διάφορες πόλεις του κόσμου, αποτελώντας κωδική ονομασία του καπνίσματος μαριχουάνας. Όσο για την 20ή Απριλίου που ενυπάρχει στον κωδικό αριθμό, έχει κηρυχθεί στην Αμερική μέρα γιορτής και εκδηλώσεων για τη νομιμοποίηση χρήσης της κάνναβης.
Τι λέει η Wikipedia για το four-twenty;
The earliest use of the term began among a group of teenagers in San Rafael, California in 1971. Calling themselves the Waldos, because "their chosen hang-out spot was a wall outside the school," the group first used the term in connection to a fall 1971 plan to search for an abandoned cannabis crop that they had learned about. The Waldos designated the Louis Pasteur statue on the grounds of San Rafael High School as their meeting place, and 4:20 p.m. as their meeting time. The Waldos referred to this plan with the phrase "4:20 Louis". Multiple failed attempts to find the crop eventually shortened their phrase to simply "4:20", which ultimately evolved into a codeword that the teens used to mean pot-smoking in general.
http://en.wikipedia.org/wiki/420_(cannabis_culture)
Ιδέες για εικονογράφηση
Στο slang.gr διαβάζω:
Ο μπάφος είναι ένα τσιγάρο το οποίο καπνίζεται και ανήκει στα ελαφριά ναρκωτικά. Δηλαδή τα μη ιδιαίτερα εθιστικά. Αποτελείται από κανονικό καπνό για στρίψιμο ενός απλού καθημερινού τσιγάρου και κάνναβη. Η κάνναβη είναι το χασίσι, αλλά και η μαριχουάνα, δύο συγγενικά φυτά. Μπορεί να καπνιστεί είτε με μαριχουάνα δηλαδή, είτε με χασίς. Η διαφορά των δύο αυτών είναι πως το χασίς είναι 5 φορές δυνατότερο από τη μαριχουάνα και εντάσσονται στα λεγόμενα «ελαφριά ναρκωτικά» τα μη ιδιαίτερα εθιστικά δηλαδή. Ο μπάφος (καπνός+χασίς) ή αλλιώς φούντα, ή νταφού (το «φούντα» ανάποδα), ή μαύρο ή [βρομά] (το «μαύρο» ανάποδα) ή τσιγαριλίκι ή γάρο ή χόρτο ή grass, είναι ακριβώς τα ίδια πράγματα.
http://www.slang.gr/lemma/show/mpafos_223
Εγώ έχω άλλη απορία, αφού τα καλά λεξικά δεν περιέχουν τέτοια κακά πράγματα: ο μπάφος από πού προέρχεται; Από το μπαφιάζω;
Κυρίως και πάνω απ' όλα, θέλω να μεταφέρω το παρακάτω ανέκδοτο:
Ένα κοάλα καθόταν σε ένα δέντρο και κάπνιζε έναν μπάφο όταν μια σαυρίτσα πέρασε από κάτω, κοίταξε ψηλά και είπε:
«Έι κοάλα! Τι κάνεις;»
Το κοάλα είπε: «Καπνίζω έναν μπάφο. Ανέβα να κάνεις κι εσύ!»
Κι έτσι η σαυρίτσα σκαρφάλωσε και κάθισε δίπλα στο κοάλα και κάπνισαν μερικούς μπάφους.
Μετά από λίγο, η σαυρίτσα είπε ότι το στόμα της ξεράθηκε και θα πάει να πιει νερό από το ποτάμι. Αλλά η σαυρίτσα ήταν τόσο μαστουρωμένη που καθώς έγειρε για να πιει νερό, έπεσε μέσα στο ποτάμι. Την είδε ένας κροκόδειλος, κολύμπησε δίπλα της και τη βοήθησε να βγει από το νερό. Τότε ρώτησε τη σαύρα:
«Τι σου συμβαίνει;»
Η σαυρίτσα εξήγησε στον κροκόδειλο ότι καθόταν με το κοάλα πάνω στο δέντρο, κάπνισαν μερικούς μπάφους και μαστούρωσε τόσο πολύ που έπεσε μέσα στο ποτάμι καθώς προσπαθούσε να πιει νερό.
Ο κροκόδειλος είπε ότι θα πάει να δει και αυτός. Πήγε λοιπόν μέσα στο δάσος, βρήκε το δέντρο που καθόταν το κοάλα και κάπνιζε ακόμα μπάφο. Ο κροκόδειλος κοίταξε ψηλά και είπε:
«Έι, εσύ!»
Και το κοάλα κοίταξε κάτω και είπε:
«Ουάου ρε συ!!!! Πόσο νερό ήπιες;;;»
