Tώρα που συνήρθα από το δράμα του κυρίου που τον κυνηγούσε ο θάνατος επί 32 ώρες (ούτε λεπτό παραπάνω), να πω για το Ντάουντον ότι στο ΗΒ προβάλλεται στις εννιά και στο ΗΒ υαπρχει μια συμφωνία μεταξύ όλων των καναλιών (και με τη βοήθεια του αγγλικού ΕΣΡ) ότι πριν τις εννιά δεν προβάλλονται θεάματα ακατάλληλα για ανήλικους, το οποίο περιλαμβάνει και οποιουδήποτε είδους ερωτική σκηνή, ακόμα κι αν είναι με ηθοποιούς ντυμένους κλπ κλπ. Μόνο μανάδες που φιλάνε τα παιδιά τους που φεύγουν για το σχολείο, δηλαδή. Φυσικά παρ’ όλους τους περιορισμούς οι διάφορες σαπουνόπερες έχουν θεματολογία που περιλαμβάνει από ομοφυλοφιλικές σχέσεις μέχρι στυγνές δολοφονίες (σαν αυτές του πρωτοσέλιδου "διπλό μακελειό" της εφημερίδας), και το καταφέρνουν χωρίς γδύσιμο, χωρίς κακές κουβέντες, χωρίς σεξ, χωρίς βία κλπ κλπ.
Στην Ελλάδα βέβαια στις εννιά τα παιδιά ξυπνάνε από τον απογευματινό τους ύπνο και κάθονται να δουν τηλεόραση, οπότε αναγκαστικά πάει πιο αργά η όλη υπόθεση.
ΑΛΛΑ... θυμάμαι ότι η Σιωπή των Αμνών έχει προβληθεί από το Μπιμπισί εκατό φορές, εννοείται αργά, με κομμένη την μία κακιά κουβέντα που λέει ο Χόπκινς σε μια σκηνή και αντικαταστημένη από άλλη (πώς το έχουν κάνει δεν ξέρω, η τεχνολογία έχει προχωρήσει). Ομοίως έχει κοπεί κι η επίμαχη σκηνή από το Βασικό Ένστικτο κι αυτές είναι οι δυο ταινίες που θυμάμαι, φαντάζομαι υπάρχουν και πιο πρόσφατες ανάλογες. Δε θυμάμαι να βγήκαν από τα ρούχα τους οι θεατές και να φώναζαν γιατί δεν μπορούσαν να δουν τη Σάρον Στόουν όπως δεν την είχε δείξει ποτέ πριν η τηλεόραση ή την αναφορά στο αντίστοιχο σημείο της Τζόντι Φόστερ. Στην Ελλάδα προφανώς έχουμε τη μύγα ότι είμαστε οπισθοδρομικοί και μυγιαζόμαστε.