Μου αρέσει το don't hold your breath και τα συναφή. Πάντως, συχνά η φρ. χρησιμοποιείται όχι όταν δυσπιστούμε στις υποσχέσεις αλλά όταν η υπόσχεση, βοήθεια κτλ. θα φτάσει αργά σε σχέση με μια ανάγκη που επείγει. Π.χ. σε απόσπασμα από τη Ραχήλ του Ξενόπουλου, όπου η δράση εκτυλίσσεται στη Ζάκυνθο κατά το αντιεβραϊκό πογκρόμ, υπάρχει ο διάλογος:
-- Μα ο αφέντης έλεγε ψες, πως τηλεγραφήσανε να ’ρθει στρατός από την Αθήνα...
-- Ναι, ώσπου να ’ρθει, ζήσε Μάη μου!
ή, στον Καπετάν Μιχάλη του Καζαντζάκη:
-- Να περιμένουμε τα καράβια; Ζήσε, μαύρε μου, να φας τριφύλλι...
(Παρέμπ, θα γράψω κι εγώ αύριο, τόκλεψα).