Το "αισθάνομαι Ευρωπαίος" δεν έχει απολύτως καμμία σχέση με όσα, γλαφυρά, περιγράφεις. Αισθάνομαι Ευρωπαίος δεν σημαίνει ρατσιστικό παραλήρημα με λευκούς χάι κλας αριστοκράτες, τσάι, γαλλικά και πιάνο. Αισθάνομαι Ευρωπαίος πάει να πει ότι πιστεύω στα ιδανικά της ευρωπαϊκής αναγέννησης, τα ιδεώδη, τον διαφωτισμό, την κατοχύρωση των δικαιωμάτων, το επιστημονικό πνεύμα, την μεθοδικότητα, την νηφαλιότητα και την σφαιρική άποψη των πραγμάτων.
Μίλησα για καρτεσιανή λογική, για Μπέικον και για Νεύτωνα. Είμαι Ευρωπαίος γιατί πιστεύω στην επιστήμη, στην ανάλυση και στην απόδειξη.
Υπάρχουν ελαφριοί στο ΗΒ, υπάρχουν αναγνώστες της Sun. Δεν είναι σοβινισμός να διαβάζεις την Sun, όμως. Υπάρχουν αμόρφωτοι, αλλά, όχι, δεν συνάντησα κανέναν "απόγονο" του Σαίξπηρ. Στην Ελλάδα, ακόμη και ο ταξιτζής που φτύνει ανά πέντε μέτρα και την πέφτει σε κάθε κινούμενη μάζα με στήθος, είναι απόγονος του Λεωνίδα (ποτέ του δούλου του, είπαμε). Ταπεινότητα και αίσθηση της πραγματικότητας, ελάχιστοι. Ο Άγγλος, μπορεί να μην είναι υπόδειγμα πολιτισμού, αλλά δεν καμώνεται την Μαρία Αντουανέτα. Έχει κι αυτούς που ζούνε ακόμη στην αυτοκρατορία, αλλά αυτοί, ναι, είναι οι γραφικοί.
Όσο για την προσφορά των Άγγλων στον παγκόσμιο πολιτισμό, σαφέστατα ένα τεράστιο μέρος, ιδίως του υλικοτεχνικού πολιτισμού, είναι "αντιγραφή" απ' αυτούς. Δεν έχει νόημα να αρχίσω να απαριθμώ, αλλά δικαίως αισθάνεται ο Άγγλος σαν αφετηρία του σύγχρονου πολιτισμού, όντας ο πρώτος που πέρασε βιομηχανική επανάσταση, τουλάχιστον έναν αιώνα πριν τον δεύτερο και συνέχισε να είναι πρωτοπόρος μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα και δεύτερος τουλάχιστον μέχρι τον Β'ΠΠ.
Δικαιολογώ αυτόν που πιστεύει ότι τα δημόσια ΜΜΜ είναι αγγλική επινόηση, γιατί το λεωφορείο εμφανίστηκε στο Λονδίνο μόλις 2-3 χρόνια μετά το Παρίσι. Αν δεν έχεις μελετήσει την ιστορία, είναι εύκολο να υποθέσεις λάθος. Ωστόσο αν πιάσουμε το θέμα ΜΜΜ, σκέτο, σαφέστατα ο Άγγλος είναι πρώτος σε πολλά. Αυτοκινητόδρομοι, μετρό, φανάρια, τραίνα.
Το σημαντικότερο όλων, όμως, είναι ότι ακόμα και σήμερα ο Άγγλος είναι Ευρωπαίος. Είναι τυπικός στην δουλειά του, μεθοδικός ως επιστήμονας, ακολουθεί πρότυπα, έχει κοινωνική πρόνοια κι όλα αυτά σε ένα κράτος που υποτίθεται ότι είναι υπό κατάρρευση εδώ και 30 χρόνια.
Για τα άλλα, δεν αισθάνομαι ότι μειονεκτώ σε τίποτα επειδή είμαι Έλληνας, δηλαδή μόνο και μόνο επειδή έτυχε να γεννηθώ σε έναν συγκεκριμένο τόπο. Είμαστε αυτό που φτιάχνουμε τον εαυτό μας, δεν είμαστε δεμένοι με κάποια μεταφυσική αύρα DNA ή χώματος. Αισθάνομαι ντροπή που είμαι πολίτης της Ελλάδας, όταν τίθεται θέμα κοινωνίας, νοοτροπίας και υποδομής. Άλλο η καταγωγή και άλλο το ποιας χώρας πολίτης είσαι. Ούτε με ενδιαφέρει η κοινωνική τάξη ούτε πώς με βλέπει κάποιος με βάση το χρώμα, την εθνικότητα, τον τόπο καταγωγής ή γέννησης και το εισόδημά μου. Αυτά είναι κόμπλεξ κοινωνικού ρατσισμού. Με νοιάζει καθαρά και μόνο πώς με κρίνουν οι άλλοι με βάση αυτά που κάνω κι αυτά που ξέρω· οι μεταφυσικές αντιλήψεις με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Κι έτσι αισθανόμουν ανέκαθεν· δεν ήρθα στην Αγγλία και αισθάνθηκα ότι πρέπει να αποτινάξω κάτι, λες και είναι ψίχουλα στην μπλούζα μου.
Και την κριτική μου στους Βρετανούς την κάνω, όταν χρειάζεται, όχι όμως με τον τρόπο απέχθειας που την κάνει ο Έλληνας που έζησε στο ΗΒ και αναφώνησε "σαν την Ελλάδα δεν έχει" και "τι να μας πουν οι κρύοι/μεθύστακες/αναγνώστες της Sun, κτλ".