solutionism

Στο ίδιο άρθρο όπου βρήκα την προβλεπτική/προγνωστική αστυνόμευση, πέτυχα και το solutionism, το οποίο περιγράφεται ως εξής:

solutionism (uncountable)

The belief that all difficulties have benign solutions, often of a technocratic nature.
The providing of a solution or solutions to a customer or client.

(Πηγή και παραδείγματα)

Αν κρατήσουμε τον -ισμό, αποκλείοντας τον λυσισμό, είμαι ανάμεσα σε δύο μεταφραστικές επιλογές: Επιλυσισμός ή Διευθετισμός. Αν υπάρχει τρίτη, θα χαρώ πολύ να συζητηθεί.

Δεν είναι κάτι που χρειάζομαι για κείμενο, είναι ερώτηση απλού φιλολογικού ενδιαφέροντος.

Απορία (μη φιλολόγου). Υπάρχουν λύσεις με το θέμα λυτ-; Λυτισμός, επιλυτισμός, τέτοια πράγματα;

Τα από λυτ- είναι από τον λύτη.

Το λυσιαρχία δεν θα αρέσει (κρίμα, θυμίζει ληξιαρχείο).

Μου αρέσει ο διευθετισμός, με την υποδήλωση της κακοσημίας. Τόσο κοντά στο πασάλειμμα! :)

Ή και λυσικρατία, μιας και μιλάμε για πεποίθηση (στην πρώτη περίπτωση).

Η αλήθεια είναι ότι και εμένα δεν μου αρέσει ιδιαίτερα ο επιλυσισμός. Ολίγον τι κακόηχη λέξη.

...
Από το σημερινό ηλεδελτίο του Κουίνιον:
Μάικλ, πάλι σε προλάβαμε. :)

Solutionism

This word is in the news because Evgeny Morozov uses it in a deeply derogatory way in his polemical book, To Save Everything, Click Here, which was published in Britain this week.

By solutionism, he means the mistaken belief that technology can benignly and efficiently solve all our problems and produce a world that is trouble-free. The temptation, he says, is to assume that a easy technological solution exists for all problems — from crime to corruption to pollution to obesity — which can be eliminated by digitally measuring, tracking and correcting our everyday behaviour. He argues that digital engineers, however expert in their fields, lack the skills to address issues with ethical, philosophical and human implications that derive from our natural states of being.

Two recent examples from discussions about the book:


The term isn’t new — its relative solutionist is recorded from 1885 and came to mean a solver of crossword puzzles*. Solutionism was used during the Troubles in Northern Ireland as a derogatory term for those people, also called solutionists, who urged facile solutions which ignored the complex human problems of the Province. The earliest example of solutionism that I’ve so far found is in The Soldier and the State by Samuel P Huntington, published in 1957. Two years later Edward Hodnett commented in The Art of Working With People: “Beware of solutionism — the flabby optimism that there is a simple answer and that it will yield to the magic of a personality, brainstorming, sitting down and talking things over, or other tribal nostrums.” In the way Morozov uses it, it can be traced back at least to this:


In the US, solutionism is a registered trademark of The Dow Chemical Company, which employs it in the baffling advertising slogan “Solutionism: the new optimism”.


* cruciverbalist

...
Εδώ έρχεται αυτό που ο Εβγκένι Μοροζόφ λέει (και η “Washington Post” επαναλαμβάνει) “τεχνολογικό λυσισμό” (“technological solutionism”), την τάση δηλαδή της αγοράς τεχνολογίας να δίνει απαντήσεις και λύσεις σε ερωτήματα και προβλήματα που δεν έχουν αρθρωθεί –και, θα πρόσθετα, να τις παρουσιάζει σαν μείζονος σημασίας.
https://www.deasy.gr/gnomes/c12406/Ena-provlhma-gia-ka8e-lysh.html


Παράλληλα, ερευνητές και δημοσιογράφοι όπως οι Τζέιμς Μπριντλ (James Bridle), Εβγκένι Μορόζοφ (Evgeni Mozorov) και Μπράιαν Φουνγκ (Brian Fung) επισημαίνουν τη διαρκώς μειούμενη δυνατότητά μας να κατανοήσουμε τον αντίκτυπο της σύγχρονης τεχνολογίας πέρα από το πεδίο της απλής τεχνικής στις ζωές μας, τονίζοντας πως σε αυτή τη νέα εποχή τεχνολογικής ανάπτυξης το τσιτάτο πολιτικών και τεχνολόγων «να γίνουμε όλοι προγραμματιστές», ώστε να την κατανοήσουμε, φαντάζει ήδη παρωχημένο. Η απλή γνώση ενός συστήματος ή μιας υπολογιστικής γλώσσας δεν μπορούν να μας βοηθήσουν να παρακολουθήσουμε πώς χρησιμοποιούνται οι νέες τεχνολογίες από τις πολιτικές και επιχειρηματικές ελίτ. Η σχεδόν δογματική πίστη πως οι υπολογιστές θα προσφέρουν λύσεις στα προβλήματα των κοινωνιών μας είναι μια ιδέα που και οι τρεις αντιμετωπίζουν με δυσπιστία, βλέποντας πίσω από το τεχνοκρατικό επικάλυμμα του απολίτικου ρασιοναλισμού μια ιδεολογία με το όνομα λυσισμός (solutionism)[SUP] [[/SUP][SUP]11[/SUP][SUP]][/SUP]: ένα σύστημα υπό τον έλεγχο κρατών και πολυεθνικών, που σκοπίμως προωθεί την άυλη/ψηφιακή υπόστασή του μέσω της μεταφοράς του νέφους (cloud), και που χρησιμοποιεί μια περίπλοκη τεχνική αργκό, ώστε να συσκοτίσει την υλική του υπόσταση και τις συνέχειες που ο παγκοσμιοποιημένος ψηφιακός κόσμος μοιράζεται με τα εμπορικά και επικοινωνιακά δίκτυα του αποικιακού κόσμου του 19ου αι.

11 Morozov, Ε. (2013), To Save Everything, Click Here: The Folly of Technological Solutionism, Fung. B., “The real world is undermining Silicon Valley’s apolitical fantasyland”, The Washington Post, 20 August 2014 και Bridle, J. (2018), New Dark Age: Technology and the End of the Future.

https://marginalia.gr/arthro/technologia-ston-21o-ai-apo-tin-oytopia-stin-amfisvitisi/


Θα υποστηριχθεί η άποψη ότι, μέσω της «φυσικοποίησης» και της «εξιδανίκευσης» τηςτεχνολογίας (Noula, 2019) και της ρητορικής των «λύσεων» (solutionism) (Morozov, 2014), υπονομεύονται ουσιαστικές βιώσιμες παιδαγωγικές προσεγγίσεις και κριτικές «συναντήσεις» των νέων με τηνψηφιακότητα.

http://www.pee.gr/wp-content/uploads/Βιβλίο-Περιλήψεων-του-Συνεδρίου.pdf

Πολύ στενός και αντιαισθητικός κορσές μου φαίνεται αυτή η μονολεκτική απόδοση ("λυσισμός").
Θα μπορούσε να μου ηχεί και σαν κάτι ξέρω γώ παροξυσμός/πανδημία λύσσας...
Πάντως δεν μου έρχεται κάτι ευπρεπές μονολεκτικόν.