Α, επίσης να πω ότι στο ΗΒ είναι συνηθισμένη υπόθεση η μεταπώληση εισιτηρίων θεαμάτων μέσω πρακτορείων, αρκεί τα πρακτορεία να έχουν σχετική άδεια. Συνήθως τα πρακτορεία χρεώνουν πάγιο σε κάθε εισιτήριο, 3-4 λίρες, που σημαίνει ότι τα φτηνά εισιτήρια μπορεί και να μην είναι τόσο φτηνά τελικά. Και σε κάποιες περιπτώσεις που οι διοργανωτές μια εκδήλωσης δεν θέλουν να ασχοληθούν με την πώληση (που δεν είναι και τόσο απλή υπόθεση με διάφορα είδη πληρωμών, ιντερνετοσάιτ κλπ), αναθέτουν σε κάποιο πρακτορείο την πώληση όλων των εισιτηρίων και δεν έχει επιλογή ο αγοραστής.
Αυτό δε με πειράζει και τόσο.
Με πειράζει που τα πρακτορεία έχουν προτεραιότητα στην αγορά εισιτηρίων και που πάνε κι αγοράζουν τα εισιτήρια χονδρικά πριν ακόμα ξεκινήσει η πώληση στο κοινό κι έτσι μόλις αρχίζει η πώληση έχουν ήδη φύγει τα μισά εισιτήρια. Τα οποία μετά πουλιούνται είτε σαν εισιτήρια, είτε σαν πακέτα του παραπάνω παραδείγματός μου.
Όσο για την πολιτιστική ολυμπιάδα, στις 21-22 Ιουλίου θα έχουμε μεγάλο φεστιβάλ παγκόσμιας μουσικής στους δρόμους και τις πλατείες του Λονδίνου. Η είσοδος δωρεάν αλλά χρειάζεσαι εισιτήριο (προφανώς για να μην μαζευτούν ΤΑ πλήθη). Οπότε πήγα να βγάλω εισιτήριο για τη συναυλία ευρωπαϊκής μουσικής στην πλατεία Τραφάλγκαρ (μόνο για εκεί είχαν μείνει εισιτήρια γιατί ως γνωστόν η Ευρώπη είναι άγνωστη ήπειρος κι οι μουσικοί της γνωστοί ανθρωποφάγοι κι είναι επικίνδυνη η συναυλία), κι επειδή την πώληση έχει αναλάβει επισήμως πρακτορείο τα δωρεάν εισιτήρια κόστισαν τρεις λίρες το ένα. Και μου τα έστειλαν με ημέιλ. Δηλαδή οι τρεις λίρες που πλήρωσα για το καθένα τι ακριβώς καλύπτουν; Αν ήθελα να μου τα στείλουν στο σπίτι, θα με χρέωναν ταχυδρομικά άλλες τρεις λίρες. Για να στείλω στην Ελλάδα προχτές μεγάλο φάκελο έδωσα 1.90.
Αλλά το ζήτημα δεν είναι μόνο τα εισιτήρια. Η όλη διοργάνωση των Ολυμπιακών ήταν μια κλασσική ιστορία σκανδάλων, στημένων προμηθειών και υπερβολικά αμειβόμενων συμβούλων (σας θυμίζει τίποτα; ) και τα έγραφαν οι εφημερίδες, μόνο που δεν έγιναν ποτέ πρωτοσέλιδα,όπως στην Ελλάδα, γιατί η προετοιμασία των Ολυμπιακών γενικότερα δεν έγινε ποτέ πρωτοσέλιδο.
Όσο για τα πρόσωπα των αγώνων, έχουμε τον μεγάλο αρχηγό Σεμπάστιαν Κόου, τον πιο αποτυχημένο πολιτικό του συντηρητικού κόμματος που δεν έχω ιδέα τι δόντι έχει πια αυτός ο άνθρωπος και όλη του η καριέρα μετά τον αθλητισμό είναι το ένα βόλεμα μετά το άλλο χωρίς να φαίνεται ότι συμβάλλει κι ο ίδιος σε κάτι. Τουλάχιστον ξέρει πόσο άχρηστος είναι και κρατάει σχετικά χαμηλό προφίλ. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τον Μπέκαμ, όμως, ο οποίος προέκυψε κι αυτός κρατικοδίαιτος. Προσεκτική ανάγνωση των εφημερίδων και συνδυαστική μνήμη μας βγάζει ότι εκτός από τη θέση συμβούλου στην Ολυμπιάδα, αναλαμβάνουν αυτός κι η γυναίκα του (με το αζημίωτο) και διάφορες άλλες κρατικές δουλειές. Ομολογουμένως, δεν τον είχα για τόσο ξύπνιο τον Μπέκαμ