laughable - ludicrous - ridiculous

[spuko]

Καλησπέρα αγαπητοί Λεξιλόγοι,
Φίλη θεατρολόγος με ρώτησε το εξής: σε κείμενο για την κωμωδία συνάντησε τις λέξεις laughable, ludicrous, ridiculous με διαβάθμιση (με πιο έντονο το ridiculous). Το ερώτημα είναι πώς μπορεί να αποδοθεί η διαβάθμιση στα Ελληνικά. Δεν μπόρεσα να βγάλω ασφαλές συμπέρασμα από τις διάφορες αποδόσεις που είδα ούτε από το ΛΝΕΓ. Πιστεύετε ότι υπάρχει αντίστοιχη διαβάθμιση με τους όρους αστείος/κωμικός, γελοίος και καταγέλαστος; Δεν είμαι καθόλου σίγουρη...Αν έχετε κάποια ιδέα θα ήμουν υπόχρεη.
Υ.Γ.: το ludicrous έχει και την έννοια του παράλογου. Θα ευσταθούσε άραγε εν προκειμένω;

 

[nickel]

Καλησπέρα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε ludicrous και ridiculous. Αντιγράφω από το Merriam-Webster's Dictionary of Synonyms:

laughable, risible, ludicrous, ridiculous, comic, comical, farcical, droll, funny are comparable when they mean provoking or evoking laughter or mirth. Laughable is the general term for whatever is fit to provoke laughter <modern audiences do not find Shylock a laughable character) <a laughable incident) <the lower classes aped the rigid decorum of their "betters" with laughable results—Harrison Smith> […]
Ludicrous applies to what induces usually scornful laughter because of its absurdity, incongruity, or preposterousness <the ludicrous mistakes called schoolboy howlers) <had friendships, one after another, so violent as to be often ludicrous—Belloc> <some of the best public school teachers in the last century were hot-tempered men whose disciplinary performances were ludicrous—Inge> <buildings of different materials and styles . . . thrown together in a way at times fairly ludicrous—A. O. White>
Ridiculous applies to what excites derision because of extreme absurdity, foolishness, or contemptibility <good manners at the court are as ridiculous in the country as the behavior of the country is most mockable at the court—Shak.> <to be always harping on nationality is to convert what should be a recognition of natural conditions into a ridiculous pride in one's own oddities—Santayana> […]

Αναρωτιέμαι αν θα μας έκανε η διαβάθμιση αστείος - φαιδρός - γελοίος. Όχι τόσο σαν σταθερή αντιστοιχία, αλλά περισσότερο για τις ανάγκες κάποιων περιστάσεων.

 

[Hellegennes]

Θα μπορούσαν ίσως να χρησιμοποιηθούν και τα καταγέλαστος και υπεργελοίος, αν και νομίζω ότι πιο βαρύ απ' όλα είναι το σούργελο (αλλά πιο λαϊκό).

 

[daeman]

Το «υπεργελοίο» με τη λαβίδα, παρακαλώ, δηλαδή με προσοχή, γιατί με 51 γκουγκλευρήματα για «υπεργελοίο», άλλα 14 για «υπεργελοίος» κι άλλα 2 για «υπεργελοίου», με τα διπλότυπα μαζί, κανένα από πηγή με κάποια γλωσσική εγκυρότητα, δεν θα το χαρακτήριζα διαδεδομένο, αλλά μάλλον μια λεξιπλασία που κυκλοφορεί, προς το παρόν. Διαφανής είναι, αλλά όταν διαδοθεί, αν διαδοθεί, βλέπουμε.

 

[spuko]

Σας ευχαριστώ πολύ! Η πρόταση του Nickel (αστείος - φαιδρός - γελοίος) νομίζω ότι είναι ό,τι καλύτερο. Κατ' εμέ είναι η καλύτερη λύση για να διαφαίνεται μια κλιμάκωση. Να' στε καλά, με βοηθήσατε πολύ για άλλη μία φορά.