Costas
¥
Ό,τι θυμάμαι χαίρομαι: πώς μου ήρθε στο μυαλό η γκρίνια γύρω από το οχληρό δίψηφο φωνήεν -υι-, που εμφανίζεται σε τόσο λίγες περιπτώσεις και όμως το κουβαλάμε στη ράχη μας, και τέτοια. Έχει συζητηθεί και στο φόρουμ μας κάπου. Λοιπόν, ήθελα να πω το εξής (και συγνώμη αν το έχει ξαναπροτείνει κάποιος): αφού μαρτυρείται στα αρχαία συχνά-πυκνά η γραφή ὑός (όχι ως γενική του γουρουνιού "ὗς-ὑός" αλλά αντί για το υἱός), δε θα 'ταν καλή ιδέα να γίνει η υπέρβαση και να αντικατασταθεί το δίψηφο αυτό φωνήεν, που, αν δεν κάνω λάθος, στη νέα ελληνική εμφανίζεται μόνο σε λέξεις που έχουν να κάνουν με το "υιός", μ' ένα σκέτο ύψιλον, και να γίνει έτσι "υοθεσία", οπότε μετά τα υπόλοιπα θα είναι υική αγάπη, ευφυία, μυικός κλπ., χωρίς διαλυτικά; Και μάλιστα αφού το πρώτο βήμα έχει γίνει προ πολλού με τη μύγα, που έχασε το -υι- της;