Την ίδια ώρα, στην Κίνα...

Άλλη μια άποψη (100% υπέρ) για τον Μο Γιαν και το Νόμπελ του:

MO YAN¹S EXPLOSIVE NOBEL
By Anna Schonberg
Stanford M.A in East Asian Studies

The Nobel Prize for Literature awarded to Chinese writer Mo Yan has created such uproar that the merits of his writing have hardly been considered. Taking center stage are cries about the political implications of honoring a member of the Communist Party and questions about the Party politics of the writer himself. Then financial questions are posed: How will China best cash in on Mo Yan? How can he be used to boost tourism to China? The mayor of Mo Yan¹s hometown wants to create a ³Mo Yan brand,² and there is talk of turning his hometown into a theme park.

Seven years ago I interviewed Mo Yan, and have an entirely different take on the current debate.

It was September 2005 and I was writing for a Hong Kong based magazine. Mo Yan¹s brilliant epic Big Breasts and Wide Hips had just come out in English, translated by Howard Goldblatt. I was certain that he was a future Nobel winner and must be featured. But, articles on designer clad, diamond-encrusted socialites were popular and the magazine had no money for culture. I decided to do the piece anyway. With the help of Goldblatt, I contacted Mo Yan.

I paid my own flight to Beijing and went off to meet the author of that wild ride of a novel that has come to be known as his magnum opus.

I arrived to the Beijing hotel lobby twenty minutes early, hoping that meeting times had not been lost in translation. The atmosphere of the entire lobby suddenly radiated what felt like a nuclear reaction to Mo Yan¹s entrance. We know the thrill of tween girls at Taylor Swift concerts, but the concentrated, silent adoration of this humble novelist was something beyond.

Our subsequent conversation over coffee about his novel turned immediately to politics. It became clear that Mo Yan's relationship with Communist Party policy is infinitely complex. Mo Yan said that if he had written the same book 20 years ago he might have been shot. He said that he does not take political sides in his novel, but tries to, "treat all as human. I want to show the real China and real life. It seems that [my book] is about a village, but it is actually about China's history. In this book I want to cover every critical issue of the last century." Speaking about his future works, his face darkened as he mentioned the unknown consequences he always fears they could provoke. He added, "a writer without controversy is not a good one. A book without controversy is not a good one, either."

Mo Yan does all of his writing in his hometown of Gaomi, 300 miles southeast of Beijing, surrounded by family and rural peasant life. He claims he could not write the same books in Beijing. "In my hometown, I live in a small house, totally isolated from the outside world. There is no telephone. People around me are just like the people in the book." Regarding the magical, fantastical elements of his storytelling, they are there for political reasons. The symbolic elements in his novels, he told me, are not a salute to the imaginary but indicators of a reality still too dark to be named.

Mo Yan's works contain innumerable criticisms of the corruption of the Communist Party to which he belongs, still many of his fellow Chinese artists are denouncing his win. Dissident writer Yu Jie says it is a victory for the Communist Party. The American educated artist Ai Weiwei paints Mo Yan to be a sell out, citing Mo Yan¹s transcription of "Mao's Talks on Literature and Art" to mark the 70th anniversary of the speech. In it, Mao spoke vehemently about the duty of writers to create characters drawn from real life and to, "help the people discard what is backward and develop what is revolutionary."

Minus the propaganda obfuscating Mao's directives, is it so hard to see that perhaps Mo Yan was paying an ironic tribute to the Cultural Revolution responsible for his pen name (literally "no words") while he has published thousands of pages? Political censorship has elevated Mo Yan's writing because his revolutionary ideas can only be expressed with subtlety and vivid imagination. His characters, drawn directly from his own peasant background in Gaomi, are a fateful twist on what Mao intended 70 years ago.

Peter Englund, permanent secretary of the Swedish Academy that awarded the Nobel Prize for Literature, said he considers Mo Yan, "a critic of the system, sitting within the system." To write such compelling fiction featuring current government corruption, inhumane policies and the country's bloody history without being jailed, censored or having to leave his native villagers and country in favor of citizenship abroad, speak to the deep level of artistry in Mo Yan¹s novels and his commitment to his people.

Although Mo Yan publicly supported the exiled Nobel Literature Laureate Gao Xingjian, he has declined comment on many other issues until now. So it is notable that his first statement after receiving the Nobel called for the release of jailed Nobel Peace Prize winner Liu Xiaobo. The clout of his Nobel now permits him to vocalize opinions that have hitherto only been possible through his writing. Judgments about his Party membership and politics are preemptively naïve when all is considered.

Mo Yan¹s comments to me during our interview about the main character Shangguang Jintong in Big Breasts and Wide Hips add yet another layer of irony to the contention sparked by the award he has received. Jintong is the pampered son of a Chinese peasant mother and a Swedish missionary father. Mo Yan explained him to me saying, "he is handsome and strong but he is a dwarf emotionally. The combination of western and eastern cultures should have produced something better, but it did not." He has also said censorship is a great spur to creativity. Is it possible that Jintong is an allusion to the voice for change that Chinese artists dilute when they escape to the more lenient west. Ponder that if you will, dissident critics.

But, be assured none of this current debate can really be affecting Mo Yan all that much, given his stance that controversy is the mark of good writing. By his own standards, he has proved himself a tour de force. I am just worried where he will write his next novel once Gaomi is turned into a theme park.
 
Κράτος, γκάνγκστερ και δικηγόροι (τους)
Τσόνγκτσινγκ, εποχή Μπο Ξ(Σ)ιλάι: Η αστυνομία βασανίζει έναν γκάνγκστερ κατά την προφυλάκισή του. Στη δίκη ο δικηγόρος του το καταγγέλλει. Η αστυνομία ξαναβασανίζει τον γκάνγκστερ και τον απειλεί ότι αν δεν καταγγείλει τον συνήγορό του ότι τον συμβούλεψε να καταγγείλει ψευδώς ότι βασανίστηκε από αυτήν, θα καταδικαστεί στη δίκη σε θάνατο. Εκείνος υπακούει, τρώει ισόβια αντί για θάνατο, ο δικηγόρος καταδικάζεται σε 18 μήνες, εκτίει, αποφυλακίζεται.
Εποχή μετά-Μπο Ξ(Σ)ιλάι: Ο δικηγόρος αποφασίζει να υπερασπιστεί τον πρώην πελάτη του, ο οποίος τον έστειλε στη φυλακή, στην εκδίκαση της έφεσής του. (Caixin Online)
 
Τα προβλήματα και τα διλήμματα της 2ης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου δεν μπορεί παρά να έχουν πλανητική σημασία, πόσο μάλλον μέσα σ' ένα διεθνές περιβάλλον γενικής και βαθιάς οικονομικής κρίσης. Συνεπώς, θα τολμούσα να πω ότι η επερχόμενη αλλαγή ηγεσίας στη ΛΔΚ είναι πιο σημαντική από τις χτεσινές αμερικανικές εκλογές. Ακολουθεί ένα άρθρο που περιγράφει μερικά από αυτά τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα και διλήμματα. (ΝΥΤ)
 
Μετά το Al Jazeera, τώρα και το CCTV America. Άρθρο. (Foreign Policy) [Τη γιγαντοοθόνη με το πρακτορείο Xinhua στην Times Square, που αναφέρεται μέσα στο άρθρο, μπορεί να τη δει κανείς εδώ.]
 
2 MOOC's σχετικά με την Κίνα:

1.
A New History for a New China, 1700-2000: New Data and New Methods, Part 1
Our goal is to demonstrate how a new scholarship of discovery is redefining what is singular about modern China and modern Chinese history. The current understanding of human history and social theory is based largely on Western experience or on non-Western experience seen through a Western lens. This course offers alternative perspectives derived from Chinese experience during the last three centuries. We present specific case studies of the new scholarship of discovery and in the process cover such subjects as education, power, property, revolution, stratification, and social mobility in Part One and ethnicity, family, gender, life, religion, sexuality in Part Two to compare how Chinese historic behavior and intellectual construction of these analytic categories and abstract subjects differed from Western behavior and understanding. We also trace the persistence of these differences to Chinese behavior and thinking today.

Course topics are grouped around three common criteria used in the West to categorize contemporary societies - class, race, and gender - as well as two other important historical categories and abstractions: public and private, and state and society: public and private because the expansion of both civic and private spheres underlie our Western understanding of human values, institutions, and behavior; and state and society because state documents and narratives constitute the majority of our information about China, and because Confucian and Communist categories and abstractions provide almost all the alternative framing we have for Chinese history beyond Western comparisons.


2.
Science, Technology, and Society in China I: Basic Concepts
Science and technology continue to play an increasingly central role in our lives, not least in countries such as China that are undergoing rapid technological, economic and social change. This course is the first of a trilogy of short courses on science and technology in China. In this part, we explore in general terms how engineering and scientific knowledge and practice are influenced by the dynamic interactions between science, technology and society. We lay the groundwork for mastering the remaining two parts of the course by introducing overarching concepts and ideas, providing you with a platform on which to think about the science/technology–society relationship and related policy issues with a focus on China. This understanding will then be applied more specifically to China in the next two courses in the series. Part 2 will examine the impact of the Industrial Revolution in the West on scientific and technological progress in China. Part 3 will examine science and technology in Chinese society today and the basis for the policy prescriptions the Chinese government is currently employing to promote innovation and technology development.
 
Να πώς είδαν οι Κινέζοι συνέταιροι της Durex τη διαφορά ανάμεσα στον Ομπάμα και τον Ρόμνεϋ.... (Huffington Post)

奥巴马和罗姆尼的区别是。。。

Σημ. Κατά σύμπτωση το όνομα του Ρόμνεϋ, 罗姆尼, προφέρεται Luomuni.
 

daeman

Administrator
Staff member
..
Την ίδια ώρα, στην Αφρική, από την Κίνα όμως:

South African report highlights Chinese labor abuses in the Sub-Sahara

A new report by Johannesburg-based South Africa Resource Watch (SARW) claims that Chinese companies have engaged in widespread labor abuses in sub-Saharan Africa and subjected local employees in the mining industry to harsh and unfair working conditions.

The report, which investigates Chinese labor practices in Zimbabwe, Zambia, and the Democratic Republic of Congo, states that small PRC mining companies are the chief culprits with respects to labor abuses and infractions.

According to the report Chinese mining companies have used contract labor in violation of Zimbabwe's Labour Relations Act, which has become a key "bone of contention" for local trade unions, while many PRC firms still fail to observe minimum wage requirements.

The report further claims that most Chinese mining firms exceed statutory working hours of eight hours a day, requiring employees to work 12 to 18 hours, and that at the Makwiro platinum concessions workers do not receive overtime for 12 hours on the job.

In Zambia the report asserts that huge pay disparities exist between Chinese and local employees, with Chinese staff members awarded three times the remuneration given to a Zambian for the same amount of work.

Despite highlighting a litany of labor abuses by Chinese firms in several countries, the report argues that a "win-win partnership" between the African continent and the Middle Kingdom is still possible, and that companies such as Sino Steel are making signal efforts to improve local working conditions.

[...] Σημ. Κατά σύμπτωση το όνομα του Ρόμνεϋ, 罗姆尼, προφέρεται Luomuni.

Ντουζ πουάν pour le Royaume-Uni Pays du Milieu! :laugh:
 
Κάποτε, πριν από χρόνια, κρατούσα λίστα με τα ατυχήματα στα ορυχεία της ΛΔΚ, ημερομηνία, τόπο, και κυρίως αριθμό νεκρών (ήταν μπόλικοι, δεκάδες κάθε φορά). Η πηγή ήταν η Ημερησία του Λαού. Τα άρθρα της πάντα τέλειωναν με την ίδια φράση, του τύπου, ο Τάδε αρμόδιος προσέτρεξε στον τόπο του ατυχήματος, τα αίτια ερευνώνται. Τα συμβάντα επαναλαμβάνονταν με τέτοια συχνότητα και σταθερότητα (τα περισσότερα σε ιδιωτικά, παράνομα ορυχεία), ώστε κάποια στιγμή βαρέθηκα, κουράστηκα, και σταμάτησα. Θύμιζε το Μοντέλο, του μακαρίτη του Κώστα Σφήκα. Ελπίζω να έχει καλυτερέψει η κατάσταση.
 
Τον περασμένο Σεπτέμβρη ο Ξ(Σ)ι Τζινπίνγκ εξαφανίστηκε για δεκαπέντε μέρες, και οι φήμες οργίασαν. Τώρα ένας δημοσιογράφος ισχυρίζεται ότι γνωρίζει τον (κομμάτι ευτράπελο) λόγο. (Prospect Blogs)
 
Εθνική ομοψυχία στο 18ο Συνέδριο (The Guardian):

Five delegates are on the Forbes rich list, with the wealthiest, Liang Wengen, chairman of the construction equipment manufacturer Sany Group, worth almost $6bn. According to the Beijing News, there are also 26 migrant worker delegates, marking the first time the 250 million-strong demographic group has been represented at a party congress.
 
Για τους γαλλόφωνους, μια γαλλική τηλεοπτική εκπομπή (1ω05λ)με καλεσμένους, με αφορμή το 18ο Συνέδριο και με θέμα την Κίνα ως εταίρο, ως απειλή, ως φόβητρο...(απαράδεκτος ο οικοδεσπότης, ειδικά στην αρχή, καλοί όμως οι καλεσμένοι και ενδιαφέροντα τα βιντεάκια). (france5)
 
Κοπτοραπτική (δική μου) από ένα άρθρο για το δημοκρατικό πείραμα του χωριού Ουκάν, όπου βέβαια η ουσία είναι η γη που απαλλοτριώθηκε: (bloomberg)

Outgoing General Secretary Hu Jintao, forecast to remain as China’s president until Xi takes that job in March, showed last week that China’s leaders recognize the need for change. In a Nov. 8 speech opening the 18th Communist Party Congress, he said his successors must reform the “land expropriation system” and “give more to farmers and take less from them.”

China’s fast, low-cost industrialization and urbanization were made possible partly because farmers were forced to make huge sacrifices by getting only a small fraction of the true market value of their land taken by the government.

China’s rapid growth, which has averaged 10.6 percent in the past decade, has been built in part on land sales like those in Wukan. City governments have relied on real-estate transactions for much of their revenue because they have few other sources of income, such as property taxes. China’s government is studying an expansion of an experimental property tax system.

Local governments have been able to take advantage of real estate prices that rose 160 percent in the 1998-2011 period. (growth...has averaged 10.6 percent in the past decade)

The new council now publishes its finances on posters hung around the village, including council members’ salaries of as much as 1,800 yuan ($243) a month. The council holds open town meetings and construction has begun on a pipe that will bring running water to Wukan. “The old village committee ruled us with fear and threats,” said Zhang Bingcai, a seafood trader. “Not this one.”

Provincial governor and Politburo member Wang Yang pledged at the national legislature in March to highlight the lessons of the Wukan case at a conference this year. Eight months later, no such event has been publicized.While Wang was considered a candidate to join the Politburo Standing Committee at the party congress by analysts surveyed by Bloomberg News in September, he is no longer a frontrunner, said Jean-Pierre Cabestan, head of the department of government and international studies at Hong Kong Baptist University.

Compounding the situation, local governments use land as collateral for loans to fund their operations. Almost a quarter of local governments’ 10.7 trillion yuan in debt by the end of 2010 was backed by land, according to China’s National Audit Office.

“If the land issues are not solved this time, Wukan residents are likely to give up on democracy, and lose faith in elections,” said Zhuang. “Who knows, they may take matters into their own hands and even protest again.”
 
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε το ιστορικό βιβλίο Tombstone: The Great Chinese Famine, 1958-1962, του Yang Jisheng, σε αγγλική μετάφραση (στην ΛΔΚ είναι απαγορευμένο). Ο συγγραφέας διαμένει στην Κίνα. Εδώ μας εξιστορεί με δυο λόγια το περίφημο Μεγάλο Άλμα προς τα Μπρος και τη θανάσιμη κατάληξή του για 36 εκατομμύρια ανθρώπους. Δημοσιοποιεί επίσης την ανησυχία του για την προσωπική του τύχη. (ΝΥΤ)

The rural population was brought under control by a thorough collectivization of agriculture. The state could then manage grain production, requisitioning and distributing it by decree. Those who tilled the earth were locked in place by a nationwide system of household registration, and food coupons issued to city dwellers supplanted the market. The peasants survived at the pleasure of the state.

Να σημειωθεί ότι η ατελής κολεκτιβοποίηση του αγροτικού τομέα είναι, κατά το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ, η αιτία της πτώσης του "σοσιαλισμού" στην ΕΣΣΔ (αφαίρεσα τους δείκτες των υποσημειώσεων):

Σωστά εκτιμούσε [Σ.Σ.: ο Ι.Β. Στάλιν, ως ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος] ότι στην EΣΣΔ η συνεταιριστική ιδιοκτησία (κολχόζ) και η κυκλοφορία προϊόντων ατομικής κατανάλωσης με τη μορφή εμπορευμάτων είχαν αρχίσει να γίνονται τροχοπέδη στην ισχυρή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, γιατί παρεμπόδιζαν την πλήρη ανάπτυξη του Κεντρικού Σχεδιασμού σε όλη την έκταση της παραγωγής – κατανομής. Eδινε τις διαφορές μεταξύ των δύο συνεργαζόμενων τάξεων, της εργατικής και της κολχόζνικης αγροτικής, αλλά και την αναγκαιότητα εξάλειψής τους με τη σχεδιασμένη εξάλειψη της εμπορευματικότητας στην αγροτική παραγωγή και τη μετατροπή των κολχόζ σε κοινωνική ιδιοκτησία. H σοβιετική ηγεσία, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, εκτιμούσε, σωστά, ότι τα προβλήματα στο πεδίο της οικονομίας ήταν εκδήλωση της όξυνσης της αντίθεσης ανάμεσα στις παραγωγικές δυνάμεις που αναπτύσσονταν και τις σχέσεις παραγωγής που καθυστερούσαν. H ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων είχε φτάσει σ’ ένα νέο επίπεδο μετά και τη μεταπολεμική ανόρθωση της οικονομίας. Mια νέα δυναμική ώθηση στην περαιτέρω ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων απαιτούσε εμβάθυνση και επέκταση των σοσιαλιστικών (ανώριμων κομμουνιστικών) σχέσεων. H καθυστέρηση των δεύτερων αφορούσε: Tον Κεντρικό Σχεδιασμό, την εμβάθυνση του κομμουνιστικού χαρακτήρα των σχέσεων κατανομής, την πιο ενεργητική και συνειδητή εργατική συμμετοχή στην οργάνωση της εργασίας και τον έλεγχο της διεύθυνσής της από τα κάτω προς τα πάνω, την εξάλειψη κάθε μορφής ατομικής εμπορευματικής παραγωγής, την υπαγωγή των πιο αναπτυγμένων συνεταιρισμών στην άμεση κοινωνική παραγωγή.

Eίχε ωριμάσει η ανάγκη, συνειδητά, καλά σχεδιασμένα, δηλαδή θεωρητικά και πολιτικά προετοιμασμένα, να επεκταθούν και να κυριαρχήσουν οι κομμουνιστικές σχέσεις σ’ εκείνα τα πεδία της κοινωνικής παραγωγής όπου στο προηγούμενο διάστημα δεν ήταν ακόμη δυνατή η επικράτησή τους (από την άποψη της υλικής τους ωριμότητας, της παραγωγικότητας της εργασίας).

H ωριμότητα επέκτασης των κομμουνιστικών σχέσεων στην αγροτική παραγωγή αφορά σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες της βιομηχανίας να διοχετεύει ανάλογες μηχανές, τη δυνατότητα του Κεντρικού Σχεδιασμού να πραγματοποιεί έργα βελτίωσης της αγροτικής παραγωγικότητας, προστασίας από καιρικές καταστροφές κ.ά. Παρά το γεγονός ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1950 στην EΣΣΔ υπήρχε ακόμα ανισομετρία, είχαν διαμορφωθεί σημαντικές προϋποθέσεις μηχανοποίησης και υποδομών που έδιναν τη δυνατότητα για να προχωρήσει αυτή η κατεύθυνση. Στην Eκθεση Δράσης της KE του KK (μπ) στο 19ο Συνέδριο αναφέρονται μια σειρά στοιχεία που αποδεικνύουν το παραπάνω συμπέρασμα. H ύπαρξη 8.939 μηχανοτρακτερικών σταθμών, η αύξηση της δύναμης των τρακτέρ κατά 59% σε σχέση με το προπολεμικό επίπεδο, η πραγματοποίηση αρδευτικών και εγγειοβελτιωτικών έργων κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης, το προχώρημα της συνένωσης των κολχόζ σε μεγαλύτερα μέσα στο δίχρονο 1950 – 1952 (97.000 κολχόζ το 1952 από 254.000 το 1950) κλπ.

Oμως, παρέμεναν ακόμη μικρά κολχόζ τα οποία έπρεπε να συνενωθούν σε μεγαλύτερα στην κατεύθυνση της κοινωνικοποίησης της αγροτικής παραγωγής, όπως υποστήριζε η ηγεσία του KK μπολσεβίκων. Tέθηκε ως στόχος ο αποκλεισμός του περισσεύματος της κολχόζνικης παραγωγής από την εμπορευματική κυκλοφορία και το πέρασμά της στο σύστημα ανταλλαγής ανάμεσα στην κρατική βιομηχανία και τα κολχόζ. Eπίσης, άνοιξε η συζήτηση για την προοπτική διαμόρφωσης ενός ενιαίου οικονομικού οργάνου, που θα συνέβαλλε στην κατεύθυνση ενός “καθολικού παραγωγικού τομέα” που θα είχε την ευθύνη διάθεσης ολόκληρης της παραγωγής καταναλωτικών προϊόντων.

Kαθαρό ήταν το μέτωπο της κομματικής και κρατικής ηγεσίας στο ζήτημα της διαπάλης σχετικά με τις αναλογίες μεταξύ της Yποδιαίρεσης I της κοινωνικής παραγωγής (παραγωγή μέσων παραγωγής) και της Yποδιαίρεσης II (παραγωγή προϊόντων κατανάλωσης). Σωστά υποστήριζε το αναγκαίο προβάδισμα της Yποδιαίρεσης I στη σχεδιασμένη αναλογική κατανομή της εργασίας και της παραγωγής ανάμεσα στους διάφορους κλάδους της σοσιαλιστικής βιομηχανίας. Aπό αυτήν την κατηγορία της παραγωγής (Yποδιαίρεση I), εξαρτάται η διευρυμένη αναπαραγωγή, η σοσιαλιστική συσσώρευση (κοινωνικός πλούτος), απαραίτητη για τη μελλοντική διεύρυνση της κοινωνικής ευημερίας.

Oι σωστές θέσεις και κατευθύνσεις του Στάλιν και των “αντι-αγοραίων” οικονομολόγων και στελεχών του KK δεν μπόρεσαν να οδηγήσουν στη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης θεωρητικής επεξεργασίας και αντίστοιχης πολιτικής γραμμής, ικανής να αντιμετωπίσει τις αγοραίες θεωρητικές θέσεις και πολιτικές επιλογές που ενισχύονταν. Σε αυτό συνέβαλαν οι ισχυρές κοινωνικές πιέσεις, αλλά και οι αντινομίες, ανεπάρκειες, ταλαντεύσεις που υπήρχαν στο αντι-αγοραίο ρεύμα.


Ε, ναι· μια και οι παραγωγικές δυνάμεις είχαν ωριμάσει σε σχέση με τη δεκαετία του '30, χρειαζόταν, για να εξασφαλιστεί "η διευρυμένη αναπαραγωγή, η σοσιαλιστική συσσώρευση (κοινωνικός πλούτος)", να ζήσει η Ουκρανία ένα δεύτερο Γκολοντόμορ στο βωμό της "Υποδιαίρεσης Ι", αν και πάλι δεν θα κατάφερνε να παραβγεί σε νεκρούς τον αχτύπητο Μεγάλο Τιμονιέρη.
 
Οι πάνω από 300.000 οικιακές βοηθοί που πηγαίνουν στο Χονγκ Κονγκ να δουλέψουν, και το Σαϊλοκικό σύστημα που πλέκεται γύρω τους από τις εταιρείες εξεύρεσης και εκπαίδευσης προσωπικού, τις εταιρείες παροχής δανείων (με τη βοήθεια και των 7-Eleven με το θερμικό χαρτί...), και την κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ. (Bloomberg)
 
How to say: Chinese Leaders' Names (BBC)

Xi Jinping: SHEE jin PING (-sh as in ship, -j as in Jack, -i as in sit, -ng as in sing)
Li Keqiang: LEE kuh chee-AANG (-ee as in street, -aa as in father, -ch as in church, -ng as in sing)
Zhang Dejiang: JAANG duh jee-AANG (-j as in Jack, -aa as in father, -ng as in sing)
Zhang Gaoli: JAANG gow LEE (-j as in Jack, -aa as in father, -ng as in sing, -ow as in now)
Wang Qishan: WAANG chee SHAN (-aa as in father, -ng as in sing -ch as in church)
Liu Yunshan: LYOH yuen SHAN (-ly as in million, -oh as in no, -ue as in French vu)
Yu Zhengsheng: YUE jung SHUNG (-ue as in French vu, -j as in Jack, -u as in bun, -ng as in sing)


Η απόδοση του Xi [Jinping] ως SHEE είναι ανεπιτυχής. Πιο πολύ με See μοιάζει.
 
Winter arrives too early.
Our trees begin to wither.
We no longer have the nutrients to offer them;
Our dark hair slowly freezes to white
In the snows of passing time.
Our skin is like chapped fields.
Winter is here,
We all love to hibernate.
Our hearts are tired
Our blood is tired,
We nestle beneath the snow to hibernate.

Ο ποιητής Λι Μπιφένγκ (Li Bifeng, 李必丰) καταδικάστηκε σε 12 χρόνια...χειμερία νάρκη. [1][2] (Για "απάτη")
 
Καθώς οι αυτοπυρπολήσεις στο Θιβέτ συνεχώς αυξάνονται, οι κινεζικές αρχές αποφάσισαν να εγκαταστήσουν ομάδες πυρόσβεσης στα μοναστήρια... (The Guardian)
 
Taiwan has barred the Dalai Lama from visiting the island next month. He had been invited by the Taiwan chapter of the Federation of Business and Professional Women, headed by former Vice President Annette Lu.
A spokeswoman for Ms Lu said the ban reflected a fear of angering the mainland.
The exiled Tibetan leader visited Taiwan in 2009 to comfort typhoon victims.
The visit was criticised by Beijing and reportedly triggered mass cancellations of mainland tour groups to the island.
(rthk)
 
Top