ΠεΖά και ΚεΦαΛαΊα Άγγλων, Γάλλων, Πορτογάλων...

[Zazula]

Αν ένας συγγραφέας θέλει να γράψει κάτι με κεφαλαίο ή, αντίστροφα, με μικρό, δε νιώθω πως έχω το δικαίωμα να παρέμβω παρά μόνο συμβουλευτικά (το εννοείς; το κάνεις μετά λόγου;).

Μία τέτοια, εκνευριστική για μένα (και πηγή προβληματισμού για το αν οφείλω να διατηρήσω το αρχικό κεφαλαίο), επιλογή αμερικανών συγγραφέων είναι το να γράφουν με κεφαλαίο τα Dad και Mom όταν αναφέρονται στους γονείς τους (και επίσης Uncle, Aunt κ.τ.ό. για πολύ προσφιλή και σεβαστά συγγενικά τους πρόσωπα).

 

[Costas]

Και τι να πεις για τα γερμανικά, με το κεφαλαίο σε όλα τα κοινά ουσιαστικά; Θυμάμαι μια μετάφραση του Αλτουσέρ σ' ένα βιβλίο του ...(Χέγκελ;), όπου στον πρόλογο ο Αλτουσέρ δικιολογούσε την επιλογή του να γράφει όλες τις Ιδέες, τις Έννοιες, τα Πνεύματα κλπ. κλπ. με μικρό, γιατί, έλεγε, η ιδιαιτερότητα αυτή της γερμανικής ορθογραφίας είχε προκαλέσει την επιδημία των κεφαλαίων στις γαλλικές μεταφράσεις της γερμανικής κλασικής φιλοσοφίας, με αρνητικά αποτελέσματα ως προς τη "θεοποίηση" αυτών των εννοιών. Το "δάσος των κεφαλαίων", το αποκαλούσε.
Έπειτα, υπάρχουν και γλώσσες όπου ο μεταφραστής είναι τελείως ελεύθερος από δεσμεύσεις ως προς το πρωτότυπο, γιατί το πρωτότυπο δεν μπορεί να έχει κεφαλαία: π.χ. κινεζικά. Ίσως δε και διάφορες άλλες γραφές που αγνοώ, αλφαβητικές, φωνητικές και μη (έχουν ή δεν έχουν κεφαλαία; Ινδικά, εβραϊκά, αραβικά κλπ.)

 

[Philip]

Ίσως δε και διάφορες άλλες γραφές που αγνοώ, αλφαβητικές, φωνητικές και μη (έχουν ή δεν έχουν κεφαλαία; Ινδικά, εβραϊκά, αραβικά κλπ.)

Όσες γλώσσες γράφοντια με λατινικούς, ελληνικούς και κυριλλικούς χαρακτήρες έχουν κεφαλαία (εκτός από τις γνωστές, και από Ζούλου μέχρι Βιετναμέζικα , και όσες γλώσσες της παλαιάς Σοβιέτικής Ένωσης - Μογγολικά, Κιργκίζ, κλπ γράφονται ακόμα με κυριλλικό αλφάβητο). Επίσης αρμενικά. Για τα γεωργιανά δεν είμαι σίγουρος.

Όσες δεν γράφονται με τέτοιους αλφάβητους δεν έχουν κεφαλαία (γιαπωνέζικα, αραβικά, ινδικές γλώσσες, κλπ)

Δες εδώ για πληροφορίες για ένα σωρό γλώσσες: www.omniglot.com/writing

Η δική μου χρήση των κεφαλαίων για τα ονόματα των γλωσσών σε αυτό το μήνυμα σκοπό έχει μόνο τη σύγχυση. Γιου χαβ μπιν ουόρν'τ.

 

[tsioutsiou]

ώσπου φτάνουμε στο Εβραίος, που όλοι σχεδόν το γράφουν με κεφαλαίο, ενώ είναι θρησκευτικό. Ή λοιπόν το Εβραίος γράφεται πάντα με μικρό, π.χ. Ισραηλινός εβραίος και οι εβραίοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ή οι Εβραίοι της Ο.Α. και Ισραηλινός Εβραίος, οπότε όμως και Έλληνας Χριστιανός και Τούρκος Μουσουλμάνος.

Σωστά, με μικρό, όπως και ιουδαίος, ισραηλίτης (αλλά Ισραηλίτης για αναφορά στον λαό του Μωυσή, Π.Δ), αφού και οι τρείς λέξεις εκφράζουν θρησκευτική ιδιότητα σήμερα, άσχετα με την ιστορική καταγωγή τους.
Προτιμώ όμως (ελληνικός, ρωσικός, γαλλικός) Εβραϊσμός, που συμπεριλαμβάνει τις ιστρ.-πολιτισμικές αξίες έναντι του ιουδαϊσμός, αυστηρότερα θρησκευτικού.

 

[drsiebenmal]

Ω, τι ωραία που ανακάλυψα αυτό το νήμα!

Αφού δεν λύθηκε κττγμ το αρχικό ερώτημα (και πώς δηλαδή;}, να προσθέσω μερικά ακόμη:

Ο πρώτος (ή ο α', ό,τι θέλετε) παγκόσμιος πόλεμος ή ο Πρώτος (Α') Παγκόσμιος Πόλεμος, η Γαλλική Επανάσταση ή η γαλλική επανάσταση (στο ΛΚΝ με πεζά). Μήπως ένα υβρίδιο του τύπου «η Γαλλική επανάσταση» (στον Μπαμπινιώτη) -- ή η «γαλλική Επανάσταση» (για να γράφεται πιο εύκολα η «Επανάσταση του 1821»); Και αν κεφαλαία, γιατί όχι η Βιομηχανική Επανάσταση και η Αγροτική Επανάσταση; Και αν κεφαλαία για την ουσιαστικοποιημένη γλώσσα (η Ελληνική), γιατί όχι και για όλες τις επιστήμες --και τις τέχνες (η Ιατρική, η Φυσική, και η Αστροφυσική αλλά και η Χαρτομαντεία και η Αστρολογία, το Εμπόριο και το Παραεμπόριο);

Για να μην πιάσω τα αξιώματα· η Γερμανίδα Υπουργός για τα Γυναικεία Θέματα, τη Νεολαία, και τον Ελεύθερο Χρόνο κυρία (ή Κυρία; εκπτώσεις θα κάνουμε;} Τάδε φον (ίσως και αυτό με κεφαλαίο;} Τάδε ουντ Τάδε συνάντησε την Αγγλίδα Επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για Θέματα Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού Βαρόνη Δείνα του Μπλούστερσιρ στην πρωτεύουσα του Ομοσπονδιακού Κράτους του Σβαχστάιν-Γκρόσπλαν Πογεντία και μίλησαν για Έρευνα και Τεχνολογία στη Χρυσή Αίθουσα του Μεγάρου Θρησκευτικών Ελευθεριών του Πανεπιστημίου της πόλης.

Έλεος! Ομολογώ ότι είναι λίγο υπερβολικό το παράδειγμα, αλλά με ενοχλεί η εικόνα των ελληνικών κειμένων να μασκαρεύονται γερμανικά και προτιμώ να γράφω με πεζό όπου μπορώ --και μπορώ κάπως (ΛΚΝ!) να το τεκμηριώσω. Και δεν ενοχλούν μόνο εμένα. Και οι Δανοί έγραφαν μέχρι λίγο μετά τον β'ππ αλά γερμανικά και το κατάργησαν, και σε άλλες γλώσσες έγραφαν ακόμη πιο παλιά χρησιμοποιώντας μπόλικα κεφαλαία.

Edit: Εννοώ ότι, αφού γράφουμε τα κύρια ονόματα (και τα εθνικά) με κεφαλαία, δεν γίνεται τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να τα περιορίσουμε όπου αλλού είναι δυνατόν;

 

[Palavra]

Καλημέρες!
Εμένα με ενοχλεί, όπως έγραψα και στην αρχή του μηνύματος, να βλέπω π.χ. *Ελληνική παιδεία, *Αγγλική κρέμα, με κεφαλαίο το πρώτο, αλά αγγλικά.

 

[drsiebenmal]

Εμένα με ενοχλεί, όπως έγραψα και στην αρχή του μηνύματος, να βλέπω π.χ. *Ελληνική παιδεία, *Αγγλική κρέμα, με κεφαλαίο το πρώτο, αλά αγγλικά.

Καλημέρχαμπα! :)
Αυτό εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου. Τα κεφαλαία στα επίθετα (και σε τέτοιες χρήσεις μάλιστα) εξαερώνονται πιο γρήγορα και από φυσικό αέριο σε γεώτρηση.

 

[nickel]

Στο παρεμφερές νήμα εδώ, ο Ζαζ έχει μεταφέρει και κάποιες σελίδες από τον Οδηγό της Ιορδανίδου, μόνο που αφορούν κυρίως τοπωνύμια.

Θέλουν κι αυτοί εδώ οι «τίτλοι» να τους κοιτάξουμε με στοργή, οπότε ξεκίνησε στα Workgroups ένα νήμα Εκκρεμότητες – To Do. Μόνο οι δικές μου υποσχέσεις για θέματα με τα οποία θα καταπιαστώ και απαντήσεις που χρωστάω φτάνουν να το γεμίσουν.

 

[Ambrose]

Δηλαδή, Έλληνας χριστιανός, Τούρκος μουσουλμάνος, ώσπου φτάνουμε στο Εβραίος, που όλοι σχεδόν το γράφουν με κεφαλαίο, ενώ είναι θρησκευτικό. Ή λοιπόν το Εβραίος γράφεται πάντα με μικρό, π.χ. Ισραηλινός εβραίος και οι εβραίοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ή οι Εβραίοι της Ο.Α. και Ισραηλινός Εβραίος, οπότε όμως και Έλληνας Χριστιανός και Τούρκος Μουσουλμάνος.

Από πού κι ως πού το Εβραίος είναι θρησκευτικός προσδιορισμός; Μάλλον κάποια σύγχυση υπάρχει.

 

[Zazula]

Επειδή από το #11 και μετά γίνεται εκτεταμένη συζήτηση σχετικά με τα Εβραίος, Ισραηλίτης και Ιουδαίος, επισυνάπτω το άρθρο Εβραίος - Ισραηλίτης - Ιουδαίος: Σταθμοί προ μία κοινήν ονομασία του Κωνσταντίνου Βάσση, όπως εμφανίστηκε στο περιοδικό Χρονικά, τομ. 35ος, αρ. φύλλου 236, Απρίλιος-Ιούνιος 2012.