Christiane F. – Wir Kinder vom Bahnhof Zoo
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, το ευρύτερο ευρωπαϊκό κοινό γνώρισε τον ηρωινεξαρτημένο κόσμο χάρη σε αυτή τη γερμανική ταινία (που είχε βασιστεί στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό βιβλίο της ανήλικης ηρωίδας). Σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως στα γαλλικά και τα πορτογαλικά, αλλά και τα ελληνικά, ο τίτλος δεν έμεινε όπως ο πρωτότυπος γερμανικός (που σημαίνει
We Children from Bahnhof Zoo) αλλά έγινε πενηνταράκια: το βιβλίο κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1981 με τίτλο
Κριστιάνε Φ., 13, πόρνη και τοξικομανής και η ταινία, δύο χρόνια αργότερα, με τίτλο
Κριστιάνε Φ., στα 13 πόρνη για ναρκωτικά.
Η γουικιπίντια γράφει για την ταινία:
Both the movie and the book acquired cult status in Europe immediately after release, raising awareness of heroin addiction. The popularity of the movie was greatly boosted by David Bowie's participation as both himself (portrayed giving a concert early in the movie) and as the main contributor to the soundtrack. Bowie's music from his albums made in Berlin during 1976-77 is heavily featured throughout the picture, and as he was at the very peak of his popularity during the late 1970s-early 1980s, his presence helped boost the film's commercial success.
The film shocked European audiences. The heroin plague that swept Western Europe between the mid-1970s and the early 1980s had yet to become apparent to the public, and it did just after the film's release, with the epidemic killing a significant number of European youth. The film depicted in very realistic detail all the proceedings of heroin addiction: hustling and scoring, shooting up, the effects of heavy drug withdrawal and heavy drug usage, the thinning of the body and the shootup scars, the socialising in rundown neighbourhoods such as peripheral train stations, back alleys, often too high to keep one's eyes open and dropping onto the floor in a stupor, scenes all too familiar to urban citizens in West Germany, Switzerland, The Netherlands, Belgium, Italy and France in those years.
Christiane and her cohorts are seen losing consciousness in decrepit lavatory cublicles amidst urine, vomit and blood, injecting in close-ups, cleaning and re-filling syringes directly from the toilet bowl, vomiting all over themselves and falling asleep right on top of it. Also, the depiction of young addicts from seemingly normal families was particularly alarming: junkies at the time were still popularly perceived as much older, wilder characters, such as those depicted in Dennis Hopper's Easy Rider or in Lou Reed's songs. Christiane turns 14 halfway in the film, the same age as her friend Babsi, who fatally overdoses. Christiane's boyfriend in the film is 15, portrayed by a 14-year-old actor. Their cohorts, two of them also fatally overdosing in the film, are not older than 16, as reported by end titles recalling the birth and death dates of the real-life individuals portrayed in the movie. The fact that the characters prostitute themselves to obtain drugs, both hetero- and homosexually, at such a young age, revolted audiences.
Η
Κριστιάνε Φελσερίνο[SUP]ου[/SUP] γράφει πλέον στο προσωπικό της ιστολόγιο στο Stern, προωθώντας και το ομώνυμο με το ιστολόγιο βιβλίο της (Mein zweites Leben, Η δεύτερη ζωή μου), το οποίο έγραψε με τη Σόνια Βούκοβιτς.
Για όποιους θυμούνται την ιστορία από εκείνη την μακρινή εποχή, σε μια κοινωνία ενός άλλου πλανήτη, αποσπώ λίγα στοιχεία από το βιογραφικό της για όσα ακολούθησαν μετά από την έκδοση του βιβλίου:
Η “Christiane F.”, που γεννήθηκε το 1962 στο Αμβούργο, μετατράπηκε σε καλτ φιγούρα και αντιηρωίδα μιας ολόκληρης γενιάς. Έζησε στην κοινότητα των πανκ του Αμβούργου, στα ελληνικά νησιά, στην Underground σκηνή του Βερολίνου και κοντά στην οικογένεια ενός ελβετικού εκδότη. Συνάντησε σταρ της ροκ όπως οι David Bowie, Nick Cave, Nina Hagen και Depeche Mode αλλά και διακεκριμένους λόγιους όπως ο Friedrich Dürrenmatt και ο
Loriot. Ακολουθεί μέχρι σήμερα πρόγραμμα μεθαδόνης. Το 1996 έφερε στον κόσμο έναν γιο.
Ενδολεξιλογική διασύνδεση
