posteriority

Η συζήτηση για το early/πρώιμος και η παραπομπή στη συζήτηση για το ύστερος μου θύμισαν έναν τίτλο κεφαλαίου που με είχε «ταλαιπωρήσει» πριν από μερικά χρόνια:
Στο κεφάλαιο, ο συγγραφέας εξηγούσε ότι στη ζωή υπάρχουν προτεραιότητες και ... τι ακριβώς; Πράγματα που πρέπει να περιμένουν;
Μετά από πολλή συζήτηση με τον εκδότη και τους υπόλοιπους συναδέλφους δέχτηκαν τον τίτλο που πρότεινα, «Προτεραιότητες και υστεραιότητες» αντί για τις πολλές και διάφορες περιφραστικές αποδόσεις που έπεσαν στο τραπέζι.
Εσείς τι θα προτιμούσατε;

Εγώ συμφωνώ.

Αυτό εδώ το θυμήθηκε ο διαπράξας λόγω της συζήτησης στο prioritize. Αυτές οι posteriorities τι είναι τελικά; Τα πράγματα που βάζεις στον πάτο της ιεράρχησης; Αυτά που θεωρείς λιγότερο σημαντικά, αφήνεις να τα κάνεις τελευταία κ.ο.κ.;

Ακριβώς.

Ναι, αυτό που θα λέγαμε υστερότητες αν είχαμε πει προτερότητες τις προτεραιότητες. Πολύ αργά για τέτοιες υστερίες όμως.

Μα δεν θα μπορούσε να αποδοθεί με το ήσσονος σημασίας- ήσσον ζήτημα (ή ακόμα και με το τριτεύον που, ενδεχομένως, είναι κι αυτός νεολογισμός αλλά ήδη χρησιμοποιείται ευρέως και είναι σαφής);

(Και πόσο χαζό ακούγεται αυτό το πρώτη προτεραιότητα -κατά λέξη μετάφραση του first priority...)

Μπα, δεν γινόταν... ήταν τίτλος και λαϊτμοτίφ ταυτόχρονα στο συγκεκριμένο βιβλίο (άσε, μην ξανακάνω τώρα τη συζήτηση).

drsiebenmal said:

Μπα, δεν γινόταν... ήταν τίτλος και λαϊτμοτίφ ταυτόχρονα στο συγκεκριμένο βιβλίο (άσε, μην ξανακάνω τώρα τη συζήτηση).

Click to expand...

Ναι, γιατρέ μου, γι' αυτό έγραψα στο αδελφόν ποστ ότι αν δεν γίνεται να αποφύγουμε τα τερατάκια μας αναγκαστικά θα τ' αγαπήσουμε, αφού κι αυτά παιδάκια μας είναι. Μη μου στενοχωριέσαι... ;)

Βερναρδίνη, μια σημείωση για την περίπτωση που αποφασίσουμε να κάνουμε ευρύτερα και βαθύτερα αυτή τη συζήτηση: μια παιγνιώδης λεξιπλασία του πρωτοτύπου αναζητά μια εξίσου παιγνιώδη και ουχί ισοπεδωμένη και εξορθολογισμένη απόδοση.

(Το παρόν μπαίνει πριν από το σχόλιο #8.)

bernardina said:

Μη μου στενοχωριέσαι...

Click to expand...

Μα είναι η έσχατη υστεραιότητά μου... :lol:

Τι είν' προτεραιότητα, τι μη προτεραιότητα και τι τ' ανάμεσό τους; :)

Εδώ σε θέλω κάβουρα...

Δόκτωρ, υπάρχει υψηλή και χαμηλή προτεραιότητα, όπως υπάρχει υψηλή και χαμηλή ταχύτητα. Το ότι κάποιος κινείται απελπιστικά αργά και τερματίζει τελευταίος δεν αναιρεί το γεγονός πως κινείται με ταχύτητα και ουχί με βραδύτητα (που μόνον λεξιπαικτικά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εφόσον ήταν ρητή η ανάγκη για κάτι τέτοιο, βλ. #9). Άρα η χαμηλότατη ή/και η τελευταία προτεραιότητα παίρνουν τη δική μου ψήφο, όχι η υστεραιότητα. :)

nickel said:

Βερναρδίνη, μια σημείωση για την περίπτωση που αποφασίσουμε να κάνουμε ευρύτερα και βαθύτερα αυτή τη συζήτηση: μια παιγνιώδης λεξιπλασία του πρωτοτύπου αναζητά μια εξίσου παιγνιώδη και ουχί ισοπεδωμένη και εξορθολογισμένη απόδοση.

Click to expand...

Προσυπογράφω. Με έμφαση μάλιστα στη λέξη παιγνιώδης. Αν όμως δεν; (Και γιατί θεωρείς εκ προοιμίου ισοπεδωμένη την εξορθολογισμένη απόδοση; :huh: Δεν παίζω! )

Θέλω να πω, το πρώτιστο, ίσως, μέλημά μου όταν μεταφράζω είναι να μην αδικώ το ύφος του κειμένου, είτε πρόκειται για "σοβαρό" είτε (ίσως εδώ πολύ περισσότερο) για ανάλαφρο-χιουμοριστικό-"καθημερινό".
Όταν όμως ο νεολογισμός αφορά ορολογία ή περίπου-ορολογία, τα πράγματα σκουραίνουν. Εκεί αναγκαστικά θα φτιάξεις και τερατάκια αν δεν υπάρχουν ήδη, θα σταυρώσεις τα δαχτυλάκια σου και θα ευχηθείς να μεταμορφώσει η χρήση και η τριβή τα ασκημόπαπα σε κύκνους, ε... σε δόκιμες λέξεις. Η κοινωνιολογία και η ψυχολογία, για παράδειγμα (ίσως και η σύγχρονη φιλοσοφία κατά δεύτερο λόγο) έχει γεννήσει άπειρα τέτοια τερατάκια, ειδικά η πρώτη.

Χμμ, διαπιστώνω ότι ξεκίνησα μόνη μου την ευρύτερη/βαθύτερη συζήτηση. Το κόβω εδώ