Όσα κρύψαμε στο τούνελ...
Του Κωνσταντίνου Ζούλα
Μπροστά από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας υπάρχει ένα τούνελ που οδηγεί στην παλιά παραλιακή. Είναι ένα τούνελ που διαβαίνουμε καθημερινά όσοι δουλεύουμε στην Εθν. Μακαρίου, ενώ από το 2004 που κατασκευάστηκε το φαληρικό σύμπλεγμα χρησιμοποιείται και από χιλιάδες αυτοκίνητα, καθώς πλέον οδηγεί και στην εθνική οδό.
Διαβαίνουμε, έγραψα, αλλά το ορθότερο είναι προσπαθούμε να το διαβούμε. Διότι ο εργολάβος που το κατασκεύασε ουδέποτε απομάκρυνε τα μπάζα και τα χώματα που περίσσεψαν. Το παράτησε με τσιμεντόπλακες, χωρίς καν να κόψει τα σίδερα που εξέχουν από τα σκουριασμένα φρεάτια. Και στα οποία όλως τυχαίως οδηγούν οι ραβδωτές κίτρινες πλάκες για τους τυφλούς. Θα σκέφτηκε προφανώς ότι και να καρφωθεί ένα σίδερο σε κάνα πόδι, δίπλα είναι το νοσοκομείο Μετροπόλιταν.
Εξυπακούεται πως όταν βρέχει το (γεμάτο παράνομα παρκαρισμένα Ι. Χ.) τούνελ γίνεται παραπόταμος του Κηφισού, καθώς τα φρεάτια βουλώνουν αμέσως. Από τις σακούλες, τα πλαστικά μπουκάλια και ένα απίστευτο χαρτομάνι από τις επίσης παράνομες αφίσες. Νοτίζει το τσιμέντο, ξεκολλούν και αναδεικνύονται εκ νέου τα χουλιγκανικά γκράφιτι που κοσμούν βέβαια όλο το τούνελ μας. Η αφίσα athens erotica ήταν το τελευταίο «χιτ» που παραλίγο να σκεπάσει τις διαφημίσεις του τσίρκου Massimo, οι οποίες βρίσκονται εκεί από το 2005. Η απόλυτη σιχασιά ολοκληρώθηκε τις τελευταίες μέρες, όταν οι πεζοί γίναμε μάρτυρες όλων των σταδίων αποσύνθεσης μιας γάτας που κάποιο Ι. Χ. «έλιωσε» και ουδείς βέβαια περιμάζεψε.
Δεν ξέρω πώς, αλλά παρατηρώντας χθες όλο αυτό το χάλι, μου ’ρθε στο μυαλό ότι αυτό είναι το πραγματικό τούνελ στο οποίο αίφνης απορούμε ότι εγκλωβιστήκαμε. Το τούνελ της βρωμιάς, της αδιαφορίας, της ανευθυνότητας, της ατιμωρησίας και βέβαια της διαπλοκής (ποιος άραγε υπουργός παρέλαβε αυτό το αίσχος;). Αυτή είναι η υπόγεια διαδρομή μας, όπως την περιέγραψε ο Σαββόπουλος, και από αυτήν καλούμαστε πια να απαλλαγούμε, θέλουμε δεν θέλουμε. Γι’ αυτό, αντί να αναζητούμε γενικώς κάποιον από μηχανής θεό να μας δείξει το φως στην άκρη του, καλύτερα θα ήταν να το ανάψουμε εμείς εντός του. Για να μην ξεχνάμε το δημιούργημά μας ακόμη και τη νύχτα, που το κρύβουν οι καμένες λάμπες του.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_04/06/2011_444524
Του Κωνσταντίνου Ζούλα
Μπροστά από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας υπάρχει ένα τούνελ που οδηγεί στην παλιά παραλιακή. Είναι ένα τούνελ που διαβαίνουμε καθημερινά όσοι δουλεύουμε στην Εθν. Μακαρίου, ενώ από το 2004 που κατασκευάστηκε το φαληρικό σύμπλεγμα χρησιμοποιείται και από χιλιάδες αυτοκίνητα, καθώς πλέον οδηγεί και στην εθνική οδό.
Διαβαίνουμε, έγραψα, αλλά το ορθότερο είναι προσπαθούμε να το διαβούμε. Διότι ο εργολάβος που το κατασκεύασε ουδέποτε απομάκρυνε τα μπάζα και τα χώματα που περίσσεψαν. Το παράτησε με τσιμεντόπλακες, χωρίς καν να κόψει τα σίδερα που εξέχουν από τα σκουριασμένα φρεάτια. Και στα οποία όλως τυχαίως οδηγούν οι ραβδωτές κίτρινες πλάκες για τους τυφλούς. Θα σκέφτηκε προφανώς ότι και να καρφωθεί ένα σίδερο σε κάνα πόδι, δίπλα είναι το νοσοκομείο Μετροπόλιταν.
Εξυπακούεται πως όταν βρέχει το (γεμάτο παράνομα παρκαρισμένα Ι. Χ.) τούνελ γίνεται παραπόταμος του Κηφισού, καθώς τα φρεάτια βουλώνουν αμέσως. Από τις σακούλες, τα πλαστικά μπουκάλια και ένα απίστευτο χαρτομάνι από τις επίσης παράνομες αφίσες. Νοτίζει το τσιμέντο, ξεκολλούν και αναδεικνύονται εκ νέου τα χουλιγκανικά γκράφιτι που κοσμούν βέβαια όλο το τούνελ μας. Η αφίσα athens erotica ήταν το τελευταίο «χιτ» που παραλίγο να σκεπάσει τις διαφημίσεις του τσίρκου Massimo, οι οποίες βρίσκονται εκεί από το 2005. Η απόλυτη σιχασιά ολοκληρώθηκε τις τελευταίες μέρες, όταν οι πεζοί γίναμε μάρτυρες όλων των σταδίων αποσύνθεσης μιας γάτας που κάποιο Ι. Χ. «έλιωσε» και ουδείς βέβαια περιμάζεψε.
Δεν ξέρω πώς, αλλά παρατηρώντας χθες όλο αυτό το χάλι, μου ’ρθε στο μυαλό ότι αυτό είναι το πραγματικό τούνελ στο οποίο αίφνης απορούμε ότι εγκλωβιστήκαμε. Το τούνελ της βρωμιάς, της αδιαφορίας, της ανευθυνότητας, της ατιμωρησίας και βέβαια της διαπλοκής (ποιος άραγε υπουργός παρέλαβε αυτό το αίσχος;). Αυτή είναι η υπόγεια διαδρομή μας, όπως την περιέγραψε ο Σαββόπουλος, και από αυτήν καλούμαστε πια να απαλλαγούμε, θέλουμε δεν θέλουμε. Γι’ αυτό, αντί να αναζητούμε γενικώς κάποιον από μηχανής θεό να μας δείξει το φως στην άκρη του, καλύτερα θα ήταν να το ανάψουμε εμείς εντός του. Για να μην ξεχνάμε το δημιούργημά μας ακόμη και τη νύχτα, που το κρύβουν οι καμένες λάμπες του.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_04/06/2011_444524
Για το χαρτομάνι τα λεξικά δίνουν κυρίως το bumph ή bumf (από το bum fodder, «κωλόχαρτο» κυριολεκτικά και «κωλόχαρτα» μεταφορικά). Σε ένα άλλο λεξικό υπάρχει και το red tape.
Το bumf είναι καλό για τη χαρταδούρα που ξεχύνεται από τις εφημερίδες με τα πολλά διαφημιστικά ένθετα, αλλά για το χαρτομάνι που ζητάει κάποια υπηρεσία του δημοσίου για να πάρεις μια υπογραφή ή για το χαρτομάνι που γεμίζουν οι δρόμοι μετά από μια συγκέντρωση, κάτι καλύτερο χρειαζόμαστε. Προτάσεις;
Απορία: η Magenta στο bumf δίνει και *φιλοστόκες. Ξέρει κανείς τις φιλιστόκες εκτός από τους Κερκυραίους;
