Με τη φράση «Ψυχή βαθιά» αποχαιρέτησε τους ακροατές ο εκφωνητής Ν.Τσιμπίδας την ώρα που οι διμοιρίες των ΜΑΤ βρίσκονταν έξω από το στούντιο της ΕΡΑ.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63915205
Θυμίζω ότι έτσι τιτλοφόρησε ο Παντελής Βούλγαρης την ταινία του (του 2009) για την ιστορία δυο αδελφών στον εμφύλιο.
Για την κριτική που έγινε στην ταινία «Ψυχή βαθιά» του Βούλγαρη, χάρηκα που διάβασα και την άποψη του Γιώργου Γιαννουλόπουλου εδώ.
Για την ιστορία του χαιρετισμού βρήκα στην Ελευθεροτυπία τα παρακάτω:
Οι περιπέτειες της «ψυχής βαθιάς»
Η ταινία του Παντελή Βούλγαρη για τον Εμφύλιο μπορεί να γεμίζει τις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά εξακολουθεί να πυροδοτεί συζητήσεις όχι τόσο για την προσέγγιση του θέματος αλλά για την ακριβή καταγραφή του ιστορικού γεγονότος.
Έτσι κι αλλιώς, πρόκειται για μια συζήτηση ενδιαφέρουσα σε ένα θέμα «ταμπού» το οποίο με αφορμή την ταινία το προσεγγίζουν και γενιές που δεν είχαν καμία επαφή με την ταραγμένη εκείνη περίοδο.
Συνδρομή σ' αυτή τη συζήτηση μπορεί να θεωρηθεί η παρατήρηση-«αμφισβήτηση» του ίδιου του τίτλου στην ταινία «Ψυχή βαθιά» που κάνει ο Πανελλαδικός Σύλλογος Μνήμης «Αρη Βελουχιώτη».
Χαρακτηρίζει τον τίτλο «πολύ μεγάλο ιστορικό λάθος γιατί η φράση ουδέποτε ειπώθηκε από κανένα μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού».
Οπως μας εξηγούν με επιστολή τους, το «Ψυχή βαθιά» που έλεγαν οι αντάρτες και είχε το νόημα του κατευόδιου ήταν μια φράση που χρησιμοποιούσαν μόνο οι αντάρτες του κατοχικού ΕΛΑΣ και όχι οι μαχητές του «Δημοκρατικού Στρατού» στον Εμφύλιο.
Την είχε απαγορεύσει ο ίδιος ο γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης που δεν ήθελε να υπάρχει σχέση με «οτιδήποτε θύμιζε τις αμαρτωλές κατοχικές ΕΛΑΣίτικες συνήθειες». Στους παραβάτες, μάλιστα -όπως υποστηρίζει η επιστολή (η οποία απεστάλη και στον ίδιο τον Παντελή Βούλγαρη)- οι ποινές ήταν βαρύτατες και έφτασαν ακόμη και μέχρι του εκτελεστικού αποσπάσματος. Ποια όμως είναι η πραγματική ιστορία της περίφημης ευχής «Ψυχή βαθιά»; Αναφέρει η επιστολή του συλλόγου «Αρης Βελουχιώτης»:
«Η φράση αυτή είχε γίνει το "σλόγκαν" μεταξύ των ανταρτών του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ της ΙΙας Μεραρχίας Αττικο-Βοιωτίας από τότε, που σαν 5ο Ανεξάρτητο Τάγμα Παρανασσίδας, είχε διοικητή τον ταγματάρχη Μιχάλη Παπαζήση από την Κοζάνη.
»Ο Παπαζήσης είναι αυτός που πρωτοείπε τη φράση "Ψυχή βαθιά" κι έκτοτε παρέμεινε κι έγινε η αθάνατη λεβέντικη φράση του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα στην Κατοχή.
»Ο Παπαζήσης, καβάλα στ' άλογό του και κραδαίνοντας στο ένα του χέρι το αχώριστο παγούρι του με το τσίπουρο κι αψηφώντας τις εχθρικές σφαίρες, εμψύχωνε στις μάχες τους μαχητές του ΕΛΑΣίτες βροντοφωνάζοντας: "Εμπρός, παλικάρια μου, εμπρός, παιδιά μου, ψυχή βαθιά"». Η τραγωδία του Εμφυλίου, η σκοτεινή περίοδος της κυριαρχίας Ζαχαριάδη αποτυπώνεται και με ένα δραματικό συμβολισμό που έχει να κάνει με το τέλος της ηρωικής περιόδου του Μιχάλη Παπαζήση.
Όπως υποστηρίζει και καταμαρτυρά η επιστολή, ο Παπαζήσης ήταν ο καπετάνιος που διαπραγματεύτηκε την παράδοση και τον αφοπλισμό του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ στους Άγγλους τα ξημερώματα της 4ης Δεκεμβρίου στο Ψυχικό.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63915205
Θυμίζω ότι έτσι τιτλοφόρησε ο Παντελής Βούλγαρης την ταινία του (του 2009) για την ιστορία δυο αδελφών στον εμφύλιο.
Για την κριτική που έγινε στην ταινία «Ψυχή βαθιά» του Βούλγαρη, χάρηκα που διάβασα και την άποψη του Γιώργου Γιαννουλόπουλου εδώ.
Για την ιστορία του χαιρετισμού βρήκα στην Ελευθεροτυπία τα παρακάτω:
Οι περιπέτειες της «ψυχής βαθιάς»
Η ταινία του Παντελή Βούλγαρη για τον Εμφύλιο μπορεί να γεμίζει τις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά εξακολουθεί να πυροδοτεί συζητήσεις όχι τόσο για την προσέγγιση του θέματος αλλά για την ακριβή καταγραφή του ιστορικού γεγονότος.
Έτσι κι αλλιώς, πρόκειται για μια συζήτηση ενδιαφέρουσα σε ένα θέμα «ταμπού» το οποίο με αφορμή την ταινία το προσεγγίζουν και γενιές που δεν είχαν καμία επαφή με την ταραγμένη εκείνη περίοδο.
Συνδρομή σ' αυτή τη συζήτηση μπορεί να θεωρηθεί η παρατήρηση-«αμφισβήτηση» του ίδιου του τίτλου στην ταινία «Ψυχή βαθιά» που κάνει ο Πανελλαδικός Σύλλογος Μνήμης «Αρη Βελουχιώτη».
Χαρακτηρίζει τον τίτλο «πολύ μεγάλο ιστορικό λάθος γιατί η φράση ουδέποτε ειπώθηκε από κανένα μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού».
Οπως μας εξηγούν με επιστολή τους, το «Ψυχή βαθιά» που έλεγαν οι αντάρτες και είχε το νόημα του κατευόδιου ήταν μια φράση που χρησιμοποιούσαν μόνο οι αντάρτες του κατοχικού ΕΛΑΣ και όχι οι μαχητές του «Δημοκρατικού Στρατού» στον Εμφύλιο.
Την είχε απαγορεύσει ο ίδιος ο γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης που δεν ήθελε να υπάρχει σχέση με «οτιδήποτε θύμιζε τις αμαρτωλές κατοχικές ΕΛΑΣίτικες συνήθειες». Στους παραβάτες, μάλιστα -όπως υποστηρίζει η επιστολή (η οποία απεστάλη και στον ίδιο τον Παντελή Βούλγαρη)- οι ποινές ήταν βαρύτατες και έφτασαν ακόμη και μέχρι του εκτελεστικού αποσπάσματος. Ποια όμως είναι η πραγματική ιστορία της περίφημης ευχής «Ψυχή βαθιά»; Αναφέρει η επιστολή του συλλόγου «Αρης Βελουχιώτης»:
«Η φράση αυτή είχε γίνει το "σλόγκαν" μεταξύ των ανταρτών του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ της ΙΙας Μεραρχίας Αττικο-Βοιωτίας από τότε, που σαν 5ο Ανεξάρτητο Τάγμα Παρανασσίδας, είχε διοικητή τον ταγματάρχη Μιχάλη Παπαζήση από την Κοζάνη.
»Ο Παπαζήσης είναι αυτός που πρωτοείπε τη φράση "Ψυχή βαθιά" κι έκτοτε παρέμεινε κι έγινε η αθάνατη λεβέντικη φράση του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα στην Κατοχή.
»Ο Παπαζήσης, καβάλα στ' άλογό του και κραδαίνοντας στο ένα του χέρι το αχώριστο παγούρι του με το τσίπουρο κι αψηφώντας τις εχθρικές σφαίρες, εμψύχωνε στις μάχες τους μαχητές του ΕΛΑΣίτες βροντοφωνάζοντας: "Εμπρός, παλικάρια μου, εμπρός, παιδιά μου, ψυχή βαθιά"». Η τραγωδία του Εμφυλίου, η σκοτεινή περίοδος της κυριαρχίας Ζαχαριάδη αποτυπώνεται και με ένα δραματικό συμβολισμό που έχει να κάνει με το τέλος της ηρωικής περιόδου του Μιχάλη Παπαζήση.
Όπως υποστηρίζει και καταμαρτυρά η επιστολή, ο Παπαζήσης ήταν ο καπετάνιος που διαπραγματεύτηκε την παράδοση και τον αφοπλισμό του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ στους Άγγλους τα ξημερώματα της 4ης Δεκεμβρίου στο Ψυχικό.
