Μια τσαχπινιά της Καθημερινής, εκτός από εκείνο το κατάλοιπο αλλοτινών τεχνολογιών, να μην τονίζει τα τονούμενα κεφαλαία αρχικά (π.χ. οι Ελληνες), είναι να μη βάζει τόνους στα ονόματα των συντακτών.
Για να εξηγηθώ: κάτω από τους τίτλους των άρθρων τα ονόματα των συντακτών τους είναι γραμμένα χωρίς τόνους, π.χ. Πασχος Μανδραβελης. Στην τυπωμένη εφημερίδα ρίχνουν το όνομα με καπιταλάκια, γίνεται δηλαδή όλος κεφαλαία με τα αρχικά λίγο μεγαλύτερα, δηλ. ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ. Στην ηλεκτρονική έκδοση δεν γίνεται αντίστοιχη κεφαλαιοποίηση, με αποτέλεσμα να έχουμε τα άτονα ονόματα. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι τα ανθρωπωνύμια δεν είναι η καλύτερη επιλογή για αισθητικές ακροβασίες γιατί συχνά δεν ξέρουμε πού να τονίσουμε ένα επώνυμο. Μήπως «Μανδράβελης»; «Μανδραβελής»;
Ο (μη) τονισμός των κεφαλαίων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χτες χρειάστηκε να εξηγήσω σε Έλληνα προγραμματιστή ότι δεν βάζουμε τόνους στα κεφαλαία, με εξαίρεση το διαζευκτικό Ή (και τις περιπτώσεις δημόσιων εγγράφων που μπορεί να ζητάνε τονισμένα κεφαλαία για ονόματα). Από την άλλη διατηρούμε τα απαραίτητα διαλυτικά:
(διαλυτικά) χαϊβάνι > ΧΑΪΒΑΝΙ
(τόνος & διαλυτικά) Ροΐδης > (μόνο διαλυτικά) ΡΟΪΔΗΣ
(τόνος, δεν χρειάζονται τα διαλυτικά) άυλος > (χωρίς τον τόνο, χρειάζονται τα διαλυτικά) ΑΫΛΟΣ
Αυτά μπορεί να τα καταλάβει ο Έλληνας προγραμματιστής, αλλά είναι αδύνατο να τα καταλάβει ένας ξένος προγραμματιστής που προσπαθεί να γράψει το πρόγραμμα για πολλές γλώσσες (την προσαρμογή μιας ηλεκτρονικής εφαρμογής ή ενός ιστότοπου σε διαφορετικές γλώσσες). Σου δίνει το κείμενο με τίτλους σε κεφαλαία (THE BEST), του δίνεις «ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ», αλλά αποφασίζει στη συνέχεια να το κάνει πεζότιτλο και βγαίνει «οι καλυτεροι». Δεν πειράζει, δεν είναι τα ανθρωπωνύμια της Καθημερινής. Ύστερα όμως αρχίζει να σου δίνει πεζά, «the best». Του δίνεις «οι καλύτεροι», αυτός το γυρίζει σε καπιταλάκια και σου βγαίνει το μάτι: «ΟΙ ΚΑΛΎΤΕΡΟΙ».
Θα πρέπει να γίνουν πιο έξυπνες οι γλώσσες προγραμματισμού του διαδικτύου. Και οι άνθρωποι.
Για να εξηγηθώ: κάτω από τους τίτλους των άρθρων τα ονόματα των συντακτών τους είναι γραμμένα χωρίς τόνους, π.χ. Πασχος Μανδραβελης. Στην τυπωμένη εφημερίδα ρίχνουν το όνομα με καπιταλάκια, γίνεται δηλαδή όλος κεφαλαία με τα αρχικά λίγο μεγαλύτερα, δηλ. ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ. Στην ηλεκτρονική έκδοση δεν γίνεται αντίστοιχη κεφαλαιοποίηση, με αποτέλεσμα να έχουμε τα άτονα ονόματα. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι τα ανθρωπωνύμια δεν είναι η καλύτερη επιλογή για αισθητικές ακροβασίες γιατί συχνά δεν ξέρουμε πού να τονίσουμε ένα επώνυμο. Μήπως «Μανδράβελης»; «Μανδραβελής»;
Ο (μη) τονισμός των κεφαλαίων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χτες χρειάστηκε να εξηγήσω σε Έλληνα προγραμματιστή ότι δεν βάζουμε τόνους στα κεφαλαία, με εξαίρεση το διαζευκτικό Ή (και τις περιπτώσεις δημόσιων εγγράφων που μπορεί να ζητάνε τονισμένα κεφαλαία για ονόματα). Από την άλλη διατηρούμε τα απαραίτητα διαλυτικά:
(διαλυτικά) χαϊβάνι > ΧΑΪΒΑΝΙ
(τόνος & διαλυτικά) Ροΐδης > (μόνο διαλυτικά) ΡΟΪΔΗΣ
(τόνος, δεν χρειάζονται τα διαλυτικά) άυλος > (χωρίς τον τόνο, χρειάζονται τα διαλυτικά) ΑΫΛΟΣ
Αυτά μπορεί να τα καταλάβει ο Έλληνας προγραμματιστής, αλλά είναι αδύνατο να τα καταλάβει ένας ξένος προγραμματιστής που προσπαθεί να γράψει το πρόγραμμα για πολλές γλώσσες (την προσαρμογή μιας ηλεκτρονικής εφαρμογής ή ενός ιστότοπου σε διαφορετικές γλώσσες). Σου δίνει το κείμενο με τίτλους σε κεφαλαία (THE BEST), του δίνεις «ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ», αλλά αποφασίζει στη συνέχεια να το κάνει πεζότιτλο και βγαίνει «οι καλυτεροι». Δεν πειράζει, δεν είναι τα ανθρωπωνύμια της Καθημερινής. Ύστερα όμως αρχίζει να σου δίνει πεζά, «the best». Του δίνεις «οι καλύτεροι», αυτός το γυρίζει σε καπιταλάκια και σου βγαίνει το μάτι: «ΟΙ ΚΑΛΎΤΕΡΟΙ».
Θα πρέπει να γίνουν πιο έξυπνες οι γλώσσες προγραμματισμού του διαδικτύου. Και οι άνθρωποι.