Καλημέρα, Νίκο,
"Είχες ίσα τον καιρό να δεις να εξαφανίζονται οι άνθρωποι, οι μέρες και τα πράγματα μέσα σ' εκείνη τη βλάστηση, σ' εκείνο το κλίμα, τη λάβρα και τα κουνούπια. Όλα διαλύονταν, αηδιαστικά, κομμάτι το κομμάτι, οι λέξεις, τα μέλη, οι λύπες, τα αιμοσφαίρια χάνονταν στον ήλιο, λιώναν...