Considerate tax / Average one's wage over her lifetime

[Stefanie]

Γεια χαρά! Θα ήθελα μια μικρή βοήθεια σ' αυτό το κομματάκι.

Furthermore, some taxpayers are able to produce a quite constant stream of income, and some others have significant fluctuations. For example assume two single writers. One produces and sells each year a book for $25,000 during five years. The other one is able to produce during the five years only one book and sells it in one taxable year for $1,250,000. Under a progressive income tax, the second one pays a significantly higher amount of tax, although both have the same amount of ability during the aggregate period of five years. Indeed, income tax is a bit arbitrary. In contrast, tax on consumption is more considerate and liberal. It allows the taxpayer to determine the date of her/his tax liability according to his/her decisions as to the amount of her/his annual private consumption and its timing. In other words, consumption tax has a built-in mechanism that enables the taxpayer to average her income over her lifetime. Experience teaches that introducing an averaging mechanism into the income tax system should be design very carefully.

Συγκεκριμένα με προβληματίζουν δύο σημεία.
1) Ο υπογραμμισμένος χαρακτηρισμός considerate που αναφέρεται στον φόρο κατανάλωσης, πώς θα ήταν καλύτερα να αποδοθεί στα ελληνικά; Το μυαλό μου πάει μόνο στο "επιεικής". Έχετε καμιά καλύτερη πρόταση; Αν επρόκειτο για άνθρωπο ή για πράξη, θα λέγαμε διακριτικός, ευγενικός κλπ. αλλά για κάτι άψυχο όπως ένας φόρος/νόμος;
2) Στην προτελευταία πρόταση η απόδοση
Με άλλα λόγια, ο φόρος κατανάλωσης έχει έναν εγγενή μηχανισμό που δίνει στον φορολογούμενο τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί τον μέσο όρο του εισόδηματός του στη διάρκεια της ζωής του ή
να κατανέμει το εισόδημά του στη διάρκεια της ζωής του
δεν μου πολυαρέσει. Καμιά καλύτερη ιδέα;

 

[Themis†]

Δεν μου έρχεται ικανοποιητική μονολεκτική απόδοση για το considerate, αλλά νομίζω ότι μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το liberal και ότι θα πρέπει να τα αντιμετωπίσεις από κοινού. Π.χ., tax on consumption is more considerate and liberal = ο φόρος κατανάλωσης είναι περισσότερο διαλλακτικός και ευπροσάρμοστος.

Το average her income..., θα μπορούσε να γίνει: να εξομαλύνουν την κατανομή του εισοδήματός τους.

Επίσης, φαίνεται να υπάρχει λάθος στα ποσά, αφού 5 Χ 25.000 = 125.000 και όχι βέβαια 1.250.000.

Έντιτ: χε χε... Ή βέβαια αυτό που λέει ο Νίκελ αμέσως από κάτω.
Ας προσθέσω και κάτι για το average the income/ averaging mechanism. Δεν προτίμησα την απόδοση "να ισοκατανείμουν τα εισοδήματά τους", επειδή μου φάνηκε αριθμητικά άκαμπτη και όχι τόσο ρεαλιστική. Θα εξυπηρετούσε όμως στον "μηχανισμό ισοκατανομής", αν θέλαμε συμπυκνωμένη απόδοση. Και κανείς δεν θα μπορούσε να πει ότι είναι λάθος.

 

[nickel]

Πριν καν ολοκληρώσω το διάβασμα: Μήπως το $25,000 είναι $250,000; Για να βγουν οι αντιστοιχίες.


ΟΚ, το είδε κι ο Θέμης.

 

[Stefanie]

Δεν μου έρχεται ικανοποιητική μονολεκτική απόδοση για το considerate, αλλά νομίζω ότι μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το liberal και ότι θα πρέπει να τα αντιμετωπίσεις από κοινού. Π.χ., tax on consumption is more considerate and liberal = ο φόρος κατανάλωσης είναι περισσότερο διαλλακτικός και ευπροσάρμοστος.

Το average her income..., θα μπορούσε να γίνει: να εξομαλύνουν την κατανομή του εισοδήματός τους.

Επίσης, φαίνεται να υπάρχει λάθος στα ποσά, αφού 5 Χ 25.000 = 125.000 και όχι βέβαια 1.250.000.

Έντιτ: χε χε... Ή βέβαια αυτό που λέει ο Νίκελ αμέσως από κάτω.

Ευχαριστώ και τους δυο σας για την επισήμανση! Μου είχε ξεφύγει. Γενικά το κείμενο έχει πολλά προβλήματα, είναι μετάφραση από εβραϊκό πρωτότυπο και προφανώς όχι ολοκληρωμένη. Εικάζω ότι του ξέφυγε ένα μηδενικό 25.000 x 5 = 125.000.
Το liberal το απέδωσα αυτόματα ως φιλελεύθερος, αλλά προφανώς ήταν λάθος. Το ευπροσάρμοστος/ευέλικτος σίγουρα είναι σωστότερο.

 

[nickel]

Λοιπόν το δικό μου τσαλίμι για το «more considerate and liberal»: δείχνει μεγαλύτερη γενναιοδωρία και ευρύτητα πνεύματος. (Ή αντίστροφα: τη γενναιοδωρία την πάω στο liberal.)

 

[drsiebenmal]

Ναι, αλλά επί του πραγματολογικού, τι ακριβώς σημαίνει ότι ο φόρος κατανάλωσης είναι περισσότερο διαλλακτικός και ευπροσάρμοστος ή ότι ο φόρος κατανάλωσης δείχνει μεγαλύτερη γενναιοδωρία και ευρύτητα πνεύματος; Δεν μας λένε όλα τα οικονομικά βιβλία ότι ο φόρος κατανάλωσης είναι συνήθως ο πιο άδικος φόρος αφού πέφτει χωρίς διακρίσεις επί δικαίους και αδίκους; Ή προσπαθεί εδώ το κείμενο να μας πείσει για το αντίθετο επειδή μπορούμε, υποτίθεται, να καταναλώσουμε όποτε θέλουμε;

Επίσης, θα είχα να προτείνω και τον μηχανισμό εξισορρόπησης.

 

[nickel]

Μου αρέσει η ισοκατανομή, ιδίως στον averaging mechanism, μηχανισμός ισοκατανομής. Για την άλλη διατύπωση, θα μπορούσα να δω και ελεύθερες αποδόσεις, π.χ. να κατανείμει το φορολογητέο εισόδημά της πιο ορθολογικά.

 

[Themis†]

Ή προσπαθεί εδώ το κείμενο να μας πείσει για το αντίθετο επειδή μπορούμε, υποτίθεται, να καταναλώσουμε όποτε θέλουμε;

Ακριβώς αυτό. Με άλλα λόγια, το γνωστό σύντομο ανέκδοτο: Πρέπει να μειώνεται εσαεί η φορολόγηση των πλουσίων ώστε να κάνουν επενδύσεις :lol:

 

[Stefanie]

Η ισοκατανομή μου αρέσει και μένα!

 

[Stefanie]

Για το considerate and liberal καταλήγω σε μια λύση "είναι πιο διαλλακτικός και προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία".
Σας ευχαριστώ όλους για τις προτάσεις σας. :)

 

[nickel]

Υπάρχει ένα διεθνές φόρουμ για μεταφραστές που αξιοποιεί εμπορικά την αλληλοβοήθεια των μεταφραστών και μάλιστα, για να μην καβγαδίζουν μεταξύ τους, δεν επιτρέπει σε κάποιον που προτείνει μια απόδοση να σχολιάσει την απόδοση κάποιου άλλου. Δηλαδή, πρώτα φροντίζει ο ιστότοπος να δημιουργηθεί ένα λίαν ανταγωνιστικό περιβάλλον και, στη συνέχεια, βάζει ένα καπάκι μη γίνει ο ανταγωνισμός εκρηκτικός.

Επειδή εδώ δεν έχουμε τέτοιους περιορισμούς, επιτρέψτε μου να πω ότι δεν τα πάω τα διαλλακτικός και αδιάλλακτος αν δεν χαρακτηρίζουν ανθρώπους. Ακόμα και αν αναφερόμαστε σε διαλλακτική ή αδιάλλακτη στάση, πάλι άνθρωπο χαρακτηρίζουμε. Τον διαλλακτικό φόρο δεν μπορώ να τον καταπιώ εύκολα, ωστόσο.

Καταθέτω τη διαφοροποίησή μου χωρίς με αυτό να λέω ότι εγώ έχω δίκιο. Απλώς, επειδή συχνά σε αμφιλεγόμενα θέματα είναι χρήσιμο να έχουμε ένα πανόραμα απόψεων, θεωρώ χρήσιμο να καταθέσω τον σχετικό συντηρητισμό μου.

 

[drsiebenmal]

Το γερμανοαγγλικό μου μου δίνει και σημασία considerate (kind). Αφού αυτό θέλει να πει ο συγγραφέας, μήπως να χρησιμοποιούσαμε κάτι σε «πιο φιλικός»;

 

[bernardina]

Αν και δεν θα τολμούσα να ισχυριστώ ότι τα οικονομικά είναι το φόρτε μου, μήπως το considerate αντιστοιχεί περισσότερο σ' αυτό που ονομάζουμε εμείς ανταποδοτικό;
Μήπως έχει περισσότερη σχέση με κάτι σαν αυτό της πρώτης περίπτωσης;

 

[nickel]

Το considerate εδώ σημαίνει ότι ο φόρος λαμβάνει υπόψη του τον φορολογούμενο, τον άνθρωπο, όπως κι ένας άνθρωπος που σκέφτεται τον άλλο είναι considerate. Γι' αυτό δεν με ενοχλεί το φιλικός — κι ας είναι οξύμωρο.

 

[dominotheory]

Ίσως και το εξυπηρετικός του Answers να ταιριάζει εδώ.

 

[Stefanie]

Αν το ξεκοιλιάσουμε; Αντίθετα, ο φόρος κατανάλωσης λαμβάνει υπόψη τις ανθρώπινες ανάγκες και προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία;

 

[Themis†]

Νίκελ, ασφαλώς και κάνουμε καλά να μην έχουμε τους περιορισμούς που αναφέρεις στο #11. Όχι μόνο αυτό, αλλά καλό και άγιο είναι να εκφράζονται επιφυλάξεις για μια απόδοση έστω κι αν ο επικρίνων δεν προτείνει άλλη απόδοση. Κατά τα άλλα, διαφωνώ με τη διαφωνία σου. Το να μπορείς να χωνέψεις τον «φιλικό», τη «γενναιοδωρία» ή την «ευρύτητα πνεύματος» χωρίς να υπάρχουν σαφώς ειρωνικά συμφραζόμενα, μου φαίνεται κάπως δύσπεπτο. Τελικά, ο «διαλλακτικός» δεν κάνει καθόλου εντονότερη προσωποποίηση απ’ ό,τι το πρωτότυπο - μου φαίνεται ότι έχουμε σαφέστατη προσωποποίηση όταν ένας φόρος χαρακτηρίζεται «more considerate and liberal».

Το πρόβλημά μας βρίσκεται αλλού. Μολονότι η ίδια η διατύπωση δεν θα απέκλειε μια υπόγεια ειρωνεία, ο συγγραφέας φαίνεται να το λέει σαν απλή χαριτωμενιά και δροσεράδα ύφους, αφού στη συνέχεια εκθέτει σοβαρότατα τα πλεονεκτήματα του φόρου κατανάλωσης (βάσει του αμερικανικού θρησκευτικού δόγματος ότι κάθε άτομο είναι επιχειρηματίας του εαυτού του). Εμείς όμως ζοριζόμεθα. Οπότε χρειάζεται βέβαια να μην πάψουμε να είμαστε μεταφραστές, αλλά προσπαθούμε κιόλας να μη φανούμε γελοίοι στα μάτια μας και χάσουμε κάθε αυτοσεβασμό. Βάσει αυτών των προδιαγραφών, εξακολουθώ μέχρι στιγμής να πιστεύω ότι ο «διαλλακτικός» είναι μια καλή λύση, επειδή δεν φέρνει στο μυαλό κάποιον που βρίσκεται σε θέση αδυναμίας ούτε κάποιον που είναι έξω καρδιά.

Για να μην επιμείνω όμως σε κάτι για το οποίο έχουν εκφραστεί ρητές επιφυλάξεις, προτείνω μια συμβιβαστική λύση: «ο φόρος κατανάλωσης είναι πιο ψυχοπονιάρης και λαρζ». Τι λες επ’ αυτού, Δαεμάνε;

 

[nickel]

Για να μην επιμείνω όμως σε κάτι για το οποίο έχουν εκφραστεί ρητές επιφυλάξεις, προτείνω μια συμβιβαστική λύση: «ο φόρος κατανάλωσης είναι πιο ψυχοπονιάρης και λαρζ». Τι λες επ’ αυτού, Δαεμάνε;

Ε, αφού δεν είπες «στοχαστικός», εγώ θα δείξω κατανόηση. Και διαλλακτικότητα.

 

[daeman]

...
Για να μην επιμείνω όμως σε κάτι για το οποίο έχουν εκφραστεί ρητές επιφυλάξεις, προτείνω μια συμβιβαστική λύση: «ο φόρος κατανάλωσης είναι πιο ψυχοπονιάρης και λαρζ». Τι λες επ’ αυτού, Δαεμάνε;

Αν είν' ο φόνος φιλικός,
λαρτζ και ψυχοπονιάρης,
αν είναι διαλλακτικός
και πράος ο ζουράρης,
τότε κι ο φόρος ο μπηχτός
εξόδων κονσουλτάρης
είν' θότφουλ και κονσίντερετ
κι εγώ 'μαι αναστενάρης

 

[Themis†]

Τους φόρους τους αγάπησα, θέλω να τους πληρώνω
να δίνουν μύριες σβουριχτές κι εγώ να καμαρώνω.
Να ενισχύσω Μπόμπολες, Λάτσηδες, Ντόιτσε Μπανκ
ειδάλλως - ζοριζόμενοι - θα ξηγηθούν με τανκ.
Μα πριν να φάω ροπαλιά ρωτήστε με κι εμένα
λίγη διαλλακτικότητα δεν έβλαψε κανένα.
Το συζητάμε, βρε παιδιά, ψήφο κι εγώ να έχω
το τί θα φάω ξέρω το, το πότε να κατέχω.
Κι ελευθερία εκλογής, τη θέλω δίχως άλλο
δική μου η απόφαση που δίνω το ρεγάλο.
Για να ξηγιόμαστ' όμορφα, ντρέτα και παστρικά
φοροδημοκρατούμενα και συμμετοχικά.

Κι αν μερικοί αχάριστοι φωνάζουν κι από πάνω
τον ένοχο τον ξέρετε: τον λένε Δαεμάνο.


Υ.Γ. Stefanie, μη δίνεις σημασία στις παρεκτροπές μας. Παιδιά είμαστε, παίζουμε.