κι ας πά' να μ' έλεγαν τρελό

"κι ας πα' να μ'έλεγαν τρελό"

το πα' θα πάρει ή όχι απόστροφο;

Ναι, το "πα" θέλει απόστροφο, αλλά νομίζω ότι θέλει και τόνο. Επίσης, δεν πρέπει να παραλείπουμε και το διάστημα μετά την απόστροφο, δηλαδή στο "μ' έλεγαν".

Πιστεύω ότι η πρόταση πρέπει να γραφτεί έτσι:

Κι ας πά' να μ' έλεγαν τρελό.

Ίσως δεν συμφωνούν όλοι ότι θέλει τόνο, πάντως.

Το παναπεί (=δηλαδή), μία λέξη στο ΛΚΝ, στο ΛΝΕΓ είναι τρεις ακόμα: πά’ να πει (με τόνο).
Και στο λήμμα πηγαίνω: δεν πά’ να και από ’δώ πάν’ κι οι άλλοι και τι πά’ να πει. Όλα με τόνο. Και καλοβαλμένα κενά διαστήματα.

Στον Τριανταφυλλίδη στο λήμμα πηγαίνω βρήκα μόνο αυτό το παράδειγμα: "Δεν πα / πάει να καίγεται / να πονάει / να κλαίει / να γίνει ό,τι θέλει" αλλα λίγο παρακάτω "Δεν πά(ει) να πνιγεί*" στο 9. στερεότυπη έκφραση .
Αυτά τα παραδείγματα πού βρίσκονται;

lil said:

[...] Αυτά τα παραδείγματα πού βρίσκονται;

Click to expand...

Στο λήμμα πηγαίνω του ΛΝΕΓ.

Στο ΛΚΝ, από το λήμμα πάω:
από δω* παν κι οι άλλοι, Παν τα νιάτα, δεν πα / πάει να…, αδιαφορώ, δε με νοιάζει, δε με ενδιαφέρει αν…: Δεν πα / πάει να καίγεται / να πονάει / να κλαίει / να γίνει ό,τι θέλει / να χαλάσει ο κόσμος. δεν πας να / δεν πάει να / πήγαινε να, συχνά υβριστικά και συνήθ. με συγκεκριμένα ρήματα: Δεν πα(ς) να κουρεύεσαι* / να χεστείς. Δεν πά(ει) να πνιγεί*, δεν ξέρει πού παν τα τέσσερα*

Πολύ σουξέ αυτός ο παν, όπως πάντα.

Το ΛΚΝ δεν βάζει απόστροφο σε κάποιες περιπτώσεις αποκοπής. Ο τόνος στο πά(ει) αφορά το πάει. Το πα και το δω τα γράφει χωρίς απόστροφο και χωρίς τόνο. Δεν ξέρω αν λέει κάπου πού σταματάμε να βάζουμε απόστροφο ή κάνουμε του κεφαλιού μας.