to be great is not to stir without great argument
- Thread starter Alexandra
- Start date
Είναι η περίπτωση «ακόμα μαλώνουν»…
Λογικά αυτό που λέει ο Σέξπιρ πρέπει να σημαίνει «To be truly great doesn’t mean you’d only fight for a good reason. It means you’d fight over nothing if your honor was at stake».
http://nfs.sparknotes.com/hamlet/page_232.html
Άρα, λες, πρέπει να διαβαστεί «to be great is: not to stir without great argument» και όχι «to be great is not: to stir without great argument» (βλέπε Ρώτα). Δηλαδή: το να είσαι μεγάλος σημαίνει να μη μάχεσαι αν δεν υπάρχει μεγάλο διακύβευμα. Και όχι: το να είσαι μεγάλος δεν σημαίνει να μάχεσαι χωρίς να υπάρχει μεγάλο διακύβευμα.
Όμως, αν βάλεις το not στο stir, αν δηλαδή γίνει καταφατική η κύρια πρόταση, δεν κολλάει καλά το but.
Στο New Cambridge Shakespeare υπάρχει η λύση της διπλής άρνησης: «μεγάλος δεν είσαι όταν δεν μάχεσαι παρά μόνο για τα μεγάλα (=όταν μάχεσαι μόνο για τα μεγάλα), αλλά όταν στήνεις πόλεμο και για ένα άχυρο αρκεί να θίγεται η τιμή σου».
not to stir
This should be understood as a double negative - 'not not to stir', that is, 'not a matter of refusing to stir'. Many commentators think that Hamlet is saying that it is not rightly to be great to stir without great argument, with the exception that when honour's at the stake, a straw is sufficient motive. This seems quite wrong. True greatness, Hamlet argues, has nothing to do with the size of the dispute, but everything to do with a willingness to act when honour is involved.
Ο Χειμωνάς το έχει πιάσει έτσι και με τον δικό του τρόπο μεταφράζει:
«Αν γενναιότητα είναι να μάχεσαι για τα μεγάλα
είναι μεγαλοσύνη να μάχεσαι όταν κι ένας ίσκιος μονάχα
περάσει επάνω από την τιμή σου».
Κοίταξα και τους παλιούς:
Ο Πολυλάς δεν το έχει πιάσει έτσι, αλλά το έχει πιάσει ο Βλάχος, που γράφει.
Δεν είναι μέγας μόνον ο υπό μικρών
μη ταρασσόμενος, αλλά και ο μικρού
αχύρου κάρφους μεγαλείως προμαχών,
οσάκις πρόκειται αγών περί τιμής.
Ο Πολυλάς το έχει δει όπως και ο Ρώτας:
Δεν είναι αλήθεια μέγας
όποιος κινείται χωρίς μέγαν να ’χη λόγον
αλλ’ όποιος, όταν παίζεται η τιμή του, ευρίσκει
και εις έν’ άχυρο αφορμήν να πολεμήση.
Αν έχετε Κακογιάννη ή Μπελιέ ή άλλον, παρακαλώ καταθέστε τη δική τους εκδοχή.
Λογικά αυτό που λέει ο Σέξπιρ πρέπει να σημαίνει «To be truly great doesn’t mean you’d only fight for a good reason. It means you’d fight over nothing if your honor was at stake».
http://nfs.sparknotes.com/hamlet/page_232.html
Άρα, λες, πρέπει να διαβαστεί «to be great is: not to stir without great argument» και όχι «to be great is not: to stir without great argument» (βλέπε Ρώτα). Δηλαδή: το να είσαι μεγάλος σημαίνει να μη μάχεσαι αν δεν υπάρχει μεγάλο διακύβευμα. Και όχι: το να είσαι μεγάλος δεν σημαίνει να μάχεσαι χωρίς να υπάρχει μεγάλο διακύβευμα.
Όμως, αν βάλεις το not στο stir, αν δηλαδή γίνει καταφατική η κύρια πρόταση, δεν κολλάει καλά το but.
Στο New Cambridge Shakespeare υπάρχει η λύση της διπλής άρνησης: «μεγάλος δεν είσαι όταν δεν μάχεσαι παρά μόνο για τα μεγάλα (=όταν μάχεσαι μόνο για τα μεγάλα), αλλά όταν στήνεις πόλεμο και για ένα άχυρο αρκεί να θίγεται η τιμή σου».
not to stir
This should be understood as a double negative - 'not not to stir', that is, 'not a matter of refusing to stir'. Many commentators think that Hamlet is saying that it is not rightly to be great to stir without great argument, with the exception that when honour's at the stake, a straw is sufficient motive. This seems quite wrong. True greatness, Hamlet argues, has nothing to do with the size of the dispute, but everything to do with a willingness to act when honour is involved.
Ο Χειμωνάς το έχει πιάσει έτσι και με τον δικό του τρόπο μεταφράζει:
«Αν γενναιότητα είναι να μάχεσαι για τα μεγάλα
είναι μεγαλοσύνη να μάχεσαι όταν κι ένας ίσκιος μονάχα
περάσει επάνω από την τιμή σου».
Κοίταξα και τους παλιούς:
Ο Πολυλάς δεν το έχει πιάσει έτσι, αλλά το έχει πιάσει ο Βλάχος, που γράφει.
Δεν είναι μέγας μόνον ο υπό μικρών
μη ταρασσόμενος, αλλά και ο μικρού
αχύρου κάρφους μεγαλείως προμαχών,
οσάκις πρόκειται αγών περί τιμής.
Ο Πολυλάς το έχει δει όπως και ο Ρώτας:
Δεν είναι αλήθεια μέγας
όποιος κινείται χωρίς μέγαν να ’χη λόγον
αλλ’ όποιος, όταν παίζεται η τιμή του, ευρίσκει
και εις έν’ άχυρο αφορμήν να πολεμήση.
Αν έχετε Κακογιάννη ή Μπελιέ ή άλλον, παρακαλώ καταθέστε τη δική τους εκδοχή.