Κρη(ι)τική κουζίνα

Και μια κοινωνική προσφορά από μένα, γιατί είναι γνωστό ότι κάπου πρέπει να βρεις τις θερμίδες που καταναλώνεις στη διάρκεια της πληκτρολόγησης...

Το Πέτρινο του Κρητικού για όσους δεν το ξέρουν έχει από τους καλύτερους κρητικούς μεζέδες στην Αθήνα.

Ανεπιφύλακτα... (να κι άλλη λέξη από Α, κατά το αβάδιστα...)
 
Last edited by a moderator:

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Και πού είναι αυτό το Πέτρινο, παρακαλώ; Νομίζω ότι έχουμε καιρό να μαζευτούμε για αζμπέτε :)
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Εγώ έχω κρητικοπεράσει καλά (μπορεί να οφειλόταν βέβαια και στην παρέα :)) και σε ένα κέντρο στον Άγιο Διονύση στον Πειραιά, που λέγεται Ραβαΐσι. Φυσικά δεν είμαι ειδήμων :( και δεν ξέρω καν αυτό το Πέτρινο.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Εγώ ξέρω και ένα ωραιότατο (από πολλές απόψεις ;)) στην Ηλιούπολη, αλλά δεν το ματαδιακινδυνεύω, την τελευταία φορά που πήγα είχε παιδικό πάρτι...
 
Μια που περάσαμε στο φαγητό, ας καταθέσω κι άλλο ένα που το συνιστώ επίσης ανεπιφύλακτα.
Το Καπνισμένο Τσικάλι στη Λεωφόρο Λαυρίου, στα Γλυκά Νερά.

Εξαιρετικό και για καλοκαίρι γιατί έχει ωραίο κήπο με κληματαριά.
 
Last edited by a moderator:

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Και μια κοινωνική προσφορά από μένα, γιατί είναι γνωστό ότι κάπου πρέπει να βρεις τις θερμίδες που καταναλώνεις στη διάρκεια της πληκτρολόγησης...

Το Πέτρινο του Κρητικού για όσους δεν το ξέρουν έχει από τους καλύτερους κρητικούς μεζέδες στην Αθήνα.

Ανεπιφύλακτα... (να κι άλλη λέξη από Α, κατά το αβάδιστα...)
Δεν ξέρω αν κατάφερε να βελτιωθεί, αλλά την τελευταία φορά που πήγα, πριν από 3-4 χρόνια, δυστυχώς δεν τρωγόταν τίποτα. Το μόνο ευχάριστο ήταν οι χαμηλές τιμές, αλλά από την άλλη πλευρά, πρώτη φορά κατάφερε μαγαζί να μου κόψει την όρεξη. Αλλά για να το λες, μάλλον θα έχει βελτιωθεί, σωστά;
 
Last edited by a moderator:

daeman

Administrator
Staff member
Μια και πιάσαμε τα κρητικά εδέσματα, σας προτείνω κάτι στη Θεσσαλονίκη.
Μυρσίνη το ρακάδικο, πίσω από τη Χ.Α.Ν.Θ. (εκεί που ήταν παλιά η Σελήνη), και τον ΚαφεΝαί ακριβώς δίπλα.
Στο ρακάδικο, ρακή καλή σητειακή (με το παλικάρι που τη βγάζει ανταμώνουμε στα καζανέματα· καζανεύει έναν ολόκληρο μήνα!), παραδοσιακοί μεζέδες και φαγητά με προϊόντα αυθεντικά από την Κρήτη και συνταγές της μάνας του ιδιοκτήτη (100% real amateur cooking ;-). Και συναντήσεις - απροσχεδίαστες ή προγραμματισμένες - των καλύτερων μουσικών, Κρητικών και μη, που περνούν κατά καιρούς από την πόλη.
Αν πάτε, δώστε στον Νίκο που το έχει χαιρετίσματα από τον "Λαστριανό ξενομπάτη στα Τρίκαλα". :)
Αντάξιο (αλλά φτηνότερο) κρητικό φαγητό, βέβαια, προσφέρει ο αδερφός του στο Καθ' Oδόν, αλλά η Μυρσίνη Σητείας πέφτει μακριά.
 
Last edited:

crystal

Moderator
Για τη Μυρσίνη επιβεβαιώνω: μαγειρεμένο φαγητό με κρητικές συνταγές, ούτε ίχνος κατεψυγμένου. Το βλέπεις πως μόλις μαγειρεύτηκε στην κουζίνα. Αλλά κάτι με είχε χαλάσει λίγο, στο είχα πει, Νίκο. Δεν θυμάμαι αν ήταν το μαγείρεμα ή οι πρώτες ύλες...
 
@Αλεξάνδρα: Το Πέτρινο του Κρητικού δεν ξέρω αν έχει βελτιωθεί γιατί δεν το ήξερα παλιά, αλλά έχει πολύ καλό φαγητό τώρα που το ξέρω και πηγαίνω.

Μια δοκιμή θα σας πείσει όλους. Και αν όχι, ξέρετε δυστυχώς πού θα με βρείτε... :D
 
Μα τι μανία είναι αυτή με την κρητική κουζίνα βρε παιδιά; Εγώ που είμαι πέντε χρόνια τώρα στην Κρήτη, νοσταλγώ την κουζίνα των φοιτητικών μου χρόνων στη Θεσσαλονίκη, με τα σαγανάκια, τα καυτερά, τις σάλτσες... Έστω και της Κέρκυρας με τα σοφρίτο! αλλά της Κρήτης; Ρακή-απάκια-λουκάνικο;
 
Last edited by a moderator:
Πέστα Μαρίνε! Ούτε εγώ έχω ιδιαίτερα καλές σχέσεις με την κρητική κουζίνα (απλά δεν τη θεωρώ κάτι το ιδιαίτερο). Άσε που έχω βαρεθεί να ακούω την ντομάτα πάνω στο παξιμάδι να πλασάρεται ως έδεσμα περιωπής! Και να μην πιάσουμε κάτι σκαλτσούνια και κάτι τέτοια... Θεσσαλονίκη: πολύ καλό φαί.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Α, Μαρίνε, όλα κιόλα: επειδή τα έχεις εκεί πρόχειρα, τα έχεις παραπεταμένα, μου φαίνεται :) Και εκτός από απάκι, έχω να συνεισφέρω σταμναγκάθι, στάκα (ποικιλοτρόπως μαγειρεμένη, γιαμ γιαμ!), ανεβατά, καλτσούνια, τούρτα χανιώτικη (αλμυρό είναι αυτό, για όποιον δεν το ξέρει) και τώρα σταματάω γιατί καλά καλά έντεκα δεν έχει πάει και άρχισα να πεινάω :D
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Η αλήθεια είναι ότι για μένα ήταν ισοδύναμα με αμβροσία τα σκιουφιχτά μακαρόνια που φάγαμε σ' εκείνο το κρητικό... πες το, ντε, και δεν θυμάμαι.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Αχ, ο Πάουλου έχει αφήσει τα σημάδια του παντού... Πότε θα κανονίσουμε προσκύνημα; :)
 
Ένας-ένας, μη βαράτε! :) Εντάξει, για τα μακαρόνια τα πώς-τα-λένε (ανωγειανά; ) και το γαμοπίλαφο πάω πάσο, και για τη στάκα. Αλλά στο σύνολο επιμένω: τίποτε δεν συγκρίνεται με τη συνηθισμένη κουζίνα ενός τσιπουράδικου από Βόλο και πάνω.
 
Last edited by a moderator:

daeman

Administrator
Staff member
Πρώτα απ' όλα, περί ορέξεως... Σε τέτοια θέματα, δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν.

Δεύτερον, είμαι προκατειλημμένος, όντας Κρητικός και μάλιστα ξενομπάτης, οπότε η νοσταλγία για κάθε τι που προέρχεται από την πατρίδα (πατρίδα μία, τόποι μου πολλοί: Κρήτη, Αθήνα, Τρίκαλα κ.α.) λειτουργεί λιγάκι σαν παραμορφωτικός φακός.

Τρίτον, όταν μιλάμε για κρητική κουζίνα, ο καθένας έχει συνήθως διαφορετική εικόνα και ορισμό γι' αυτήν. Άλλοι την έμαθαν στην Αθήνα ή αλλού, τουριστική ή μπασταρδεμένη. Άλλοι ξέρουν πώς έχει καταντήσει τώρα, σε ταβέρνες ή και σπίτια στην Κρήτη, όλο κρεατικά, λουκάνικα κ.λπ.
"... Γιατί τα μαγερέματα δεν έχουσι για βρώση,
μα μοναχάς λουκάνικο κι απάκι θε να τρώσι..." (Πανώρια Β18-19)

Ο δικός μου ορισμός για την κρητική κουζίνα περιλαμβάνει όλα αυτά που έτρωγαν στα σπίτια τους οι Κρητικοί τη δεκαετία του '50 και '60, όταν έμαθε να μαγειρεύει η μάνα μου, γιατί κυρίως από κείνη την έμαθα κι εγώ. Και από φαγητό σε σπίτια ή μικρά ρακάδικα και ταβέρνες, όπου πάλι κάποια μάνα μαγείρευε ή επιστατούσε στην κουζίνα. Μαγαζιά μικρά, σε χωριά εκτός τουριστικών περιοχών, δυσεύρετα πια, αν και - με το μπούγιο που έγινε με τη γνωστή μελέτη περί μεσογειακής διατροφής - πολλοί προσπαθούν να την αναβιώσουν, με σοβαρότητα και σεβασμό ή επιπόλαια και ευκαιριακά, για να επωφεληθούν από τη δημοφιλία της.
Επειδή η γεύση έχει για μένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον (και μαγειρεύω ερασιτεχνικά, όποτε ευκαιρήσω κι έχω όρεξη, γιατί η μαγειρική είναι δημιουργική ενασχόληση και απαιτεί μεράκι) κι έχω ζήσει ή βρεθεί σε αρκετούς τόπους, όπου πάω προσπαθώ να δοκιμάζω την τοπική κουζίνα σε όσο πιο αυθεντική, παραδοσιακή μορφή μπορώ να τη βρω. Δεν θα επιχειρήσω συγκρίσεις με τη θεσσαλική, τη βορειοελλαδίτικη, την επτανησιακή ή όποια άλλη τοπική κουζίνα στην Ελλάδα έτυχε να γευτώ, λίγο ή πολύ, και μου άρεσαν πολύ. Εξάλλου, δεν έχει νόημα τέτοια σύγκριση, τουλάχιστον όχι με τη λογική του ανταγωνισμού. Η άποψή μου είναι πως είμαστε τυχεροί που έχουμε στην Ελλάδα μεγάλη ποικιλία γεύσεων και διαφορετικές κουζίνες σε τόπους τόσο κοντινούς, αλλά και τόσο διαφορετικούς από κάποιες απόψεις.

Δυστυχώς, δεν έχω τώρα τον χρόνο να παραθέσω όπως τους αξίζει (δυστυχώς, το παραθέτω εδώ δεν είναι κυριολεκτικό :eek:) μερικά ενδεικτικά πιάτα, συνηθισμένα στην καθημερινή παραδοσιακή κρητική κουζίνα, αλλά κάποια στιγμή θα σας κάνω μια εκτενή παρουσίαση. Μακάρι να μπορούσα πραγματικά να παραθέσω και γεύμα στους εκλεκτούς συνδαιτυμόνες, αλλά δικτυακά δεν έχει βρεθεί (ακόμα) ο τρόπος. ;)

Κατά σύμπτωση, στη Θεσσαλονίκη, στο ρακάδικο Μυρσίνη που αναφέρω παραπάνω, είχα μια παρόμοια κουβέντα με μια Τρικαλινή φίλη (που έχει βρεθεί μόνο λίγες μέρες στην Κρήτη, και έμαθε την "κρητική" κουζίνα σε ντεμέκ κρητικά εστιατόρια της Αθήνας), η οποία είχε βαλθεί να με πείσει με το ζόρι για την υπεροχή της τρικαλινής κουζίνας (την οποία ξέρω 15 χρόνια τώρα) έναντι της κρητικής, την ώρα που απολάμβανε κρητικά πιάτα κι έγλειφε τα δάχτυλά της. Τότε, για να την πικάρω κι επειδή φούντωσε μέσα μου ο περιβόητος κρητικός τοπικισμός* παραμερίζοντας τη λογική, η απάντησή μου ήταν: Ναι, δίκιο έχεις. Άλλωστε, παγκοσμίως, τρεις κουζίνες είναι οι πιο γνωστές: η γαλλική, η ιταλική και η τρικαλινή! :rolleyes:

*Σχετικό ανέκδοτο:
-Μάνα, ήντα θα πει τοπικιστής;
-Τοπικιστής, παιδάκι μου, είναι όποιος θαρρεί πως ο τόπος του είναι καλύτερος από την Κρήτη! :D

Όσο για τον ντάκο που αναφέρει ο Αμβρόσιος, κι εγώ εκνευρίζομαι όταν μου πασάρουν αυτό το παραδοσιακά ευτελές κολατσιό/πρόχειρη λύση ανάγκης ως έδεσμα περιωπής (με αντίστοιχα τσουχτερή τιμή), παρότι άμα είναι καλό το παξιμάδι (ζυμωτό και χειροποίητο), η ντομάτα (αληθινή, φρεσκοκομμένη απ' το μποστάνι) και το λάδι (αγνό, παρθένο απ' τα λιόφυτά μας) η γεύση του με στέλνει αδιάβαστο.
 
Last edited by a moderator:
Top