Τι διαβάζετε αυτή την περίοδο;

Σκέφτηκα ν' ανοίξω αυτό το νήμα, γιατί είναι μια ευκαιρία να κυκλοφορούν τα νέα για τα ρεύματα στη λογοτεχνία και το βιβλίο εν γένει, μεταξύ ανθρώπων που ασχολούνται επαγγελματικά μ' αυτό.

Λοιπόν, ξεκινάω εγώ. Προσπαθώ, όταν βρίσκω χρόνο, να διαβάσω το "Η ζωή είναι αγρίως απίθανη" της Μαργαρίτας Καραπάνου. Είναι τα προσωπικά της ημερολόγια για την περίοδο που καλύπτει τη ζωή της από τα 13 μέχρι τα 30 περίπου. Κι επίσης το "Δημήτρης Μητρόπουλος: Ιεροφάντης της Μουσικής" του William Trotter που είναι μια βιογραφία του Δημήτρη Μητρόπουλου που κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, όταν μια περίοδο είχε εξαφανιστεί από την Αγγλική αγορά. Ευτυχώς, ξαναεμφανίστηκε.
 

dipylos

New member
Τους "Αιώνες Σκότους" των James και Κόκκινου. Είναι αρχαιολογικό βιβλίο, αρκετά έως πολύ βαρετό ως ανάγνωσμα, αλλά με ενδιαφέρουσες ιδέες. Οι συγγραφείς προτείνουν την εκ βάθρων αναχρονολόγηση της ιστορίας της Ανατολικής Μεσογείου και ισχυρίζονται ότι όλα όσα βασίστηκαν στις αιγυπτιακές "σωθιακές" χρονολογήσεις είναι λάθος, ότι η κατάρρευση των Μυκηναίων έγινε 2 αιώνες αργότερα από ό,τι νομίζαμε και ότι κατ' ουσίαν η έλλειψη αρχαιολογικών ευρημάτων από την εν λόγω χρονική περίοδο οφείλεται στο ότι δεν υπήρξε ποτέ αυτή η περίοδος! Ότι ήταν δηλαδή μία τεράστια παρερμηνεία εκ μέρους των αρχαιολόγων. Το βιβλίο έχει προκαλέσει πάταγο στον ακαδημαϊκό χώρο, με αντιδράσεις που κυμαίνονται από υμνολογίες μέχρι κατηγορίες για απόλυτο τσαρλατανισμό. Το βέβαιον είναι ότι οι συγγραφείς επικαλούνται μόνο σοβαρά στοιχεία. Το αν τα ερμηνεύουν σωστά ή όχι, δεν μπορώ να το κρίνω.
 

Elsa

¥
Πολύ πιο εύκολα αναγνώσματα από μένα: Τα τρία τελευταία βιβλία που διάβασα είναι, το «Παλιά, πολύ παλιά» του Μάρκαρη (παρεμπιπτόντως, με χάλασε πολύ με την συμμετοχή του στην επίμαχη «παρέμβαση των τριών» :mad:), το «Ζιγκ ζαγκ στις κερασιές» της Σωτηροπούλου που το «χρώσταγα» στον Νίκελ (δεν μου άρεσε πολύ, το βρήκα κάπως κουραστικό και δήθεν, αλλά ίσως το ξεπέταξα λίγο) και «Ο Τούρκος στον κήπο» του Ξανθούλη που τελειώνω συντόμως (μου άρεσε, αλλά νομίζω οτι το παρατράβηξε σε μάκρος και με κουράζουν και τα μεταφυσικά...).
 
Μίνι λέσχη ανάγνωσης, λοιπόν. Ωραία ιδέα!

Εγώ συνήθως διαβάζω 2-3 βιβλία μαζί, δηλαδή λίγο απ' το ένα, λίγο απ' το άλλο. Τελευταία συνδυάζω 2: τα "Θέματα Λαογραφίας" του Μ.Γ. Μερακλή (εκδ. Καστανιώτης):
(ακολουθεί τσιτάτο)
Η γυναίκα, θεωρούμενη φορέας εξαιρετικών --και αποκλειστικών-- ιδιοτήτων ευεργετικών για την ομάδα, μάλλον χρησιμοποιήθηκε για το κοινό όφελος της ομάδας, όπως αυτή ήταν δομημένη και όπως λειτουργούσε, παρά για το δικό της, το φυλετικό όφελος, με την επιδίωξη της ανατροπής του υφιστάμενου καθεστώτος, του υφιστάμενου, ας πούμε, συσχετισμού των δυνάμεων. Παρά ταύτα δεν θα ήταν ενδεχομένως εκτός πραγματικότητας και ο ισχυρισμός ότι με την αναγνώριση εκ μέρους της κοινότητας --φυσικά εκ μέρους και των ανδρικών μελών της κοινότητας-- της γυναικείας ιδιαιτερότητας και της αποκλειστικά σ' αυτήν απονεμόμενης αρμοδιότητας να επεμβαίνει στις κρίσιμες ώρες, όχι μόνο της οικογενειακής, αλλά και της συλλογικής ζωής, διασφαλιζόταν μια σιωπηρή έστω συμφωνία για συνεργασία και παραπέρα ομαλή συμβίωση άνδρα-γυναίκας, διαμορφωνόταν ένας τρόπος ζωής που ακέκλειε έντονες αντιπαλότητες και συγκρούσεις. Γι' αυτό άλλωστε τα κρούσματα κατάχρησης της εξουσίας του άνδρα επάνω στη γυναίκα δεν ήταν ιδιαίτερα συχνά στη ζωή της παραδοσιακής αγροτικής κοινότητας --και πάντως υπήρξαν πολύ συχνότερα τα ανάλογα κρούσματα που θα εκδηλώνονταν αργότερα στα προλεταριοποιούμενα ή και όλως περιθωριοποιούμενα μέλη των κοινωνιών του αγροτικού χώρου που θα μετανάστευαν προς τα αστικά κέντρα, χωρίς καλά καλά να πρέπει να εξαιρέσουμε από τη συμπεριφορά αυτή και τα ανδρικά μέλη των διαμορφωνόμενων, παράλληλα, μικροαστικών στρωμάτων.
(Αρκετά counter-intuitive, ή όχι;)

Συνδυάζω λοιπόν το παραπάνω με το "Η ιστορία του Εθνικού Διχασμού κατά την αρθρογραφία του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Ιωάννου Μεταξά" (εκδ. Κυρομάνος), αρθρογραφία που διάρκεσε από τον Οχτώβρη του 1934 ως το Γενάρη του 1935 (σε διαφορετική εφημερίδα ο καθένας) και απλώνεται σε 500 σελίδες!
(ακολουθεί τσιτάτο)
Έτσι και ο κ. Βενιζέλος φαντάζεται, ότι εντός επτά ημερών, αφ' ότου θα εκήρυσσε την επιστράτευσιν του ελληνικού σώματος στρατού, τούτο θα επεστρατεύετο, θα συνεκεντρούτο εις τους λιμένας, θα επεβιβάζετο εις πλοία, θα μετεφέρετο εις Δαρδανέλλια, θα απεβιβάζετο, και θα εκυρίευε τα στενά. Και μετά τας επτά αυτάς θαυματουργικάς ημέρας, ο βασιλεύς Κωνσταντίνος θα εισήρχετο εις την Κωνσταντινούπολιν επί κεφαλής τού ελληνικού στρατού και αγγλογαλλικών αγημάτων, τα Δαρδανέλλια και ο Βόσπορος θα ηνοίγοντο, η Ρωσία η οποία τότε ευρίσκετο εις Πρσέμυσλ θα ανεφωδιάζετο με πολεμικόν υλικόν, του οποίου εστερείτο, η Βουλγαρία και η Ρουμανία θα εισήρχοντο πιθανώτατα έκτοτε εις τον πόλεμον παρά το πλευρόν των συμμάχων, και μετά την οριστικήν αποτυχίαν της επιθέσεως κατά του Βερντέν το θέρος του 1916 η Γερμανία θα ηναγκάζετο να ζητήση ειρήνην, παραιτουμένη της Αλσατίας και της Λωραίνης, ο πόλεμος θα εβραχύνετο κατά το ήμισυ, οι νεκροί του πολέμου και οι ανάπηροι θα ήσαν οι ημίσεις, η καταστροφή συγκεντρωμένου πλούτου, την οποίαν έφερεν ο πόλεμος θα ήτο κατά τα 2/3 ή τουλάχιστον κατά 3/5 μικροτέρα, και η ανθρωπότης ολόκληρος δεν θα υφίστατο τόσον ισχυρόν τον εκ του πολέμου κλονισμόν.
Και όλος αυτός ο παράδεισος θα επραγματοποιείτο, εάν εγώ δεν ημπόδιζα τον κ. Βενιζέλον να στείλη ένα σώμα ελληνικού στρατού εις τα Δαρδανέλλια. Αυτά λέγει ο κ. Βενιζέλος εις το άρθρον του και όποιος δεν τα πιστεύει, ας το διαβάση.
Ομολογώ ότι εγώ τον ημπόδισα. Και χαίρω διότι μετά τόσα έτη αποδίδεται εις το πρόσωπόν μου από τον ίδιον τον κ. Βενιζέλον η ιστορική αυτή δικαιοσύνη.
Εάν δεν τον ημπόδιζα και τον άφινα να στείλη εις τα Δαρδανέλλια το ελληνικόν σώμα στρατού, (...) το ελληνικόν σώμα στρατού θα κατεστρέφετο, όπως και ο στόλος, όπως θα κατεστρέφοντο και όλαι αι επικουρίαι τας οποίας αναγκαστικώς θα εξηκολούθει να στέλλη εκεί η Ελλάς, όπως άλλως τε κατεστράφησαν πράγματι τα εκεί σταλέντα στρατεύματα της Αγγλίας και της Γαλλίας και εδεκατίσθησαν οι εκεί στόλοι των. (...) μόνον οι Άγγλοι έχασαν εκεί 5.241 αξιωματικούς και 210.791 στρατιώτας και τα ωραιότερα πλοία του στόλου των της Μεσογείου (...) Δεν εξετάζω δε τι θα επάθαινε η Ελλάς κατόπιν από τους Βουλγάρους και τις οίδε και από ποίους άλλους, εάν υφίστατο τοιαύτην καταστροφήν.

Τους "Αιώνες Σκότους" των James και Κόκκινου. Είναι αρχαιολογικό βιβλίο, αρκετά έως πολύ βαρετό ως ανάγνωσμα, αλλά με ενδιαφέρουσες ιδέες. Οι συγγραφείς προτείνουν την εκ βάθρων αναχρονολόγηση της ιστορίας της Ανατολικής Μεσογείου και ισχυρίζονται ότι όλα όσα βασίστηκαν στις αιγυπτιακές "σωθιακές" χρονολογήσεις είναι λάθος, ότι η κατάρρευση των Μυκηναίων έγινε 2 αιώνες αργότερα από ό,τι νομίζαμε και ότι κατ' ουσίαν η έλλειψη αρχαιολογικών ευρημάτων από την εν λόγω χρονική περίοδο οφείλεται στο ότι δεν υπήρξε ποτέ αυτή η περίοδος! Ότι ήταν δηλαδή μία τεράστια παρερμηνεία εκ μέρους των αρχαιολόγων. Το βιβλίο έχει προκαλέσει πάταγο στον ακαδημαϊκό χώρο, με αντιδράσεις που κυμαίνονται από υμνολογίες μέχρι κατηγορίες για απόλυτο τσαρλατανισμό. Το βέβαιον είναι ότι οι συγγραφείς επικαλούνται μόνο σοβαρά στοιχεία. Το αν τα ερμηνεύουν σωστά ή όχι, δεν μπορώ να το κρίνω.
Πράγματι, κι εγώ έχω διαβάσει αναφορές ότι οι περίφημοι "σκοτεινοί αιώνες" (έτσι τους ξέρω μάλλον, παρά "αιώνες σκότους") τελικά δεν υπήρξαν. Τι εκδόσεις είναι το βιβλίο που αναφέρεις; Και κάτι σχετικό: πρόπερσι διάβασα το βιβλίο Troia. Archaeologie, Geschichte, Mythos, του Dieter Hertel (εκδ. C.H. Beck), ο οποίος ανήκει σ' εκείνους που κατηγορηματικά πιστεύουν πως ο Τρωικός Πόλεμος, με την έννοια ενός μεγάλου πολέμου της μυκηναϊκής εποχής, δεν υπήρξε. Ο αγαπητός σου Αχιλλέας, πάντως, διασώζεται ως "η μόνη μορφή με γνήσια στοιχεία ιστορικότητας" (το εντός εισαγωγικών με δικά μου λόγια) ανάμεσα σε όλους τους Έλληνες βασιλιάδες, που τους θεωρεί μυθικο-ποιητικά κατασκευάσματα.
 

dipylos

New member
Εκδόσεις (κορυθ)Αίολος. Δεν ξέρω τι λέει ο Hertel, αλλά δεν με πείθει! Δεν υπάρχει κανείς μα κανείς λόγος να εφευρεθούν όλα αυτά. Και να σκεφτείς ότι έχουμε ανεξάρτητες επιβεβαιώσεις:
http://en.wikipedia.org/wiki/Tawagalawa_letter
http://en.wikipedia.org/wiki/Manapa-Tarhunda_letter
http://en.wikipedia.org/wiki/Milawata_letter
http://en.wikipedia.org/wiki/Alaksandu
Wilusa, Piyama-Radu, Alaksandu, μα τον Apaliunas, πολλοί μαζεύτηκαν!
 
Κοίταξε, σίγουρα δε θα λύσουμε εμείς εδώ τώρα το ζήτημα του Τρωικού Πολέμου. Πάντως, προκειμένου για συνδέσμους, προτιμότερος είναι αυτός που αφορά την ιστορικότητα της Ιλιάδας, όπου το ζήτημα παρουσιάζεται στο σύνολό του εν τάχει. Οι χωριστοί σύνδεσμοι στο τάδε και στο δείνα "πειστήριο" δε λένε κάτι. Και φυσικά η βιβλιογραφία είναι απέραντη. Πάντως, όσον αφορά τον Hertel, που ανήκει σε μια ολόκληρη παράδοση αρνητών (μεταξύ των οποίων και ο Finley, απ' ό,τι λέει το άρθρο της Wikipedia), ισχύει το "μηδενί δίκην δικάσης...". Η φράση "Δεν ξέρω τι λέει ο Hertel, αλλά δεν με πείθει!" είναι χαριτωμένη στην τσαχπινιά της αλλά όχι...πειστική!
 

dipylos

New member
Ναι, δεν βλέπω πώς θα μπορούσε να λυθεί οριστικά το ζήτημα, άρα λίγη χάρις ποτέ δεν έβλαψε κανένα. Εν πάση περιπτώσει το επιχείρημα για τα κείμενα των Χετταίων το ανέφερε ως βαρύνον ο καθηγητής Δεσπίνης, δεν είναι της κούτρας μου.
 
η κατάρρευση των Μυκηναίων έγινε 2 αιώνες αργότερα από ό,τι νομίζαμε και ότι κατ' ουσίαν η έλλειψη αρχαιολογικών ευρημάτων από την εν λόγω χρονική περίοδο οφείλεται στο ότι δεν υπήρξε ποτέ αυτή η περίοδος!
Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση! Δεν κατάλαβα καλά όμως αυτή τη θέση: η κατάρρευση των Μυκηναίων έγινε τελικά ή δεν έγινε; Δηλαδή υπήρξε ή δεν υπήρξε; :confused:
 
Μην μπερδεύεσαι, Θερμαστού! Η φράση του Δίπυλου/Διπύλου (δεν μου απάντησε πώς το προτιμά) "δεν υπήρξε ποτέ αυτή η περίοδος!" δεν αναφέρεται στην κατάρρευση των Μυκηναίων αλλά στην περίοδο μετά την κατάρρευση των Μυκηναίων, τη λεγόμενη "Σκοτεινοί αιώνες" ή "Ελληνικός Μεσαίωνας". Αν μεν η κατάρρευση επήλθε περί το 1100-1050, τότε ακολούθησαν οι 2 "σκοτεινοί αιώνες". Αν όμως επήλθε 2 αιώνες αργότερα, τότε εξαφανίζονται οι "σκοτεινοί αιώνες" και μετά την ετεροχρονισμένη κατάρρευση ακολούθησε καπάκι η "ομηρική" εποχή. [Ελπίζω να μην τον παρερμηνεύω.]

Υπάρχει κι άλλη θεωρία, όπου η μεν κατάρρευση έγινε γύρω στο 1000 αλλά ακολούθησε καπάκι η "γεωμετρική εποχή", χωρίς σκοτεινούς αιώνες. Αντί δηλ. να πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πήγε το βουνό στο Μωάμεθ. Αυτή την τελευταία θεωρία την περιγράφω από μνήμης, και ίσως να είναι κάπως διαφορετική, πάντως είναι αλλιώτικη και από την επικρατούσα και από αυτήν που διαβάζει ο Δίπυλος. Χάος!
 
Last edited:

dipylos

New member
του Δίπυλου/Διπύλου (δεν μου απάντησε πώς το προτιμά)
Δεν είναι το πραγματικό μου όνομα, οπότε μπορείτε να το λέτε όπως θέτε. Και θα κρίνεσθε γι' αυτό.
:)
όπως άλλως τε κατεστράφησαν πράγματι τα εκεί σταλέντα στρατεύματα της Αγγλίας και της Γαλλίας και εδεκατίσθησαν οι εκεί στόλοι των. (...) μόνον οι Άγγλοι έχασαν εκεί 5.241 αξιωματικούς και 210.791 στρατιώτας και τα ωραιότερα πλοία του στόλου των της Μεσογείου
Την ημέρα που το Βασιλικό Ναυτικό αποχώρησε οριστικά από την περιοχή, τα πυρομαχικά των φρουρίων των Στενών είχαν μόλις εξαντληθεί. Εάν αυτό ήταν γνωστό, ο συμμαχικός στόλος μπορούσε απλώς να πλεύσει μέχρι την Κων/πολη και να την πάρει αμαχητί.
 
Last edited:
Την ημέρα που το Βασιλικό Ναυτικό αποχώρησε οριστικά από την περιοχή, τα πυρομαχικά των φρουρίων των Στενών είχαν μόλις εξαντληθεί. Εάν αυτό ήταν γνωστό, ο συμμαχικός στόλος μπορούσε απλώς να πλεύσει μέχρι την Κων/πολη και να την πάρει αμαχητί.
Ε, ίσως να το λέει αυτό ο Βενιζέλος παρακάτω στο βιβλίο!
 
Τώρα τελευταία διάβασα το "Ιστανμπούλ" του Ορχάν Παμούκ, αλλά διακόπηκε βίαια η ανάγνωση του, γιατί έπρεπε να το επιστρέψω στον κάτοχό του. Μου άρεσε πάρα πολύ, διάβαζα για μια πόλη που λατρεύω και ο συγγραφέας ασχολείται με κάθε χαρακτηριστικό της, από τον εθνικισμό που τη χαρακτήριζε κάποιες εποχές και τις προσπάθειες εκδυτικισμού ("μη φτύνετε καταή"), μέχρι την "κουλτούρα του Βοσπόρου" και την "αιώνα θλίψη" των κατοίκων της. Κάποιες φωτογραφίες (και έχει πολλές, από προηγούμενες δεκαετίες) είναι συγκλονιστικές.
Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, αφιερωμένο στην πιο ενδιαφέρουσα Πόλη
 
Ξαναπέτυχα πρόσφατα ένα πάρα πολύ ωραίο βιβλίο που είχα διαβάσει παλιότερα και που με είχε εντυπωσιάσει. Είναι ο "Κώδικας της Ψυχής" του Αμερικανού ψυχολόγου James Hillman (http://en.wikipedia.org/wiki/James_Hillman) που περιγράφει μια ενδιαφέρουσα θεωρία για το κάλεσμα και το πεπρωμένο κάθε ψυχής, αντλώντας στοιχεία από τον Πλατωνικό μύθο του Ηρός (Πολιτεία 614Β), αρχαίο Ελληνικό πολυθεϊσμό και Γιουγκιανή ψυχολογία.

Διαβάζω εδώ σε μια συνέντευξη:

"One of the greatest of these mysteries, in Hillman's view, is the question of character and destiny. In his bestseller The Soul's Code, he proposes that our calling in life is inborn and that it's our mission in life to realize its imperatives. He calls it the "acorn theory," the idea that our lives are formed by a particular image, just as the oak's destiny is contained in the tiny acorn."

Μιλάει για διάφορες ζωές και πεπρωμένα διάσημων προσωπικοτήτων και πώς εκδηλώθηκε ο δαίμονάς τους (με την πλατωνική έννοια), όπως π.χ. της Τζούντυ Γκάρλαντ, της Έλλα Φιτζέραλντ, του Τρούμαν Καπότε και την περίπτωση του κακού σπόρου (αν υπάρχει) στο πρόσωπο του Χίτλερ.

Εδώ, μερικές σκέψεις για το έργο.
 

dipylos

New member
Γιουγκιανή ψυχολογία
Αυτά ισχύουν μόνο για Κριούς με ωροσκόπο Αιγόκερω και τη Σελήνη στο γκαράζ. :D Όποιος ενδιαφέρεται σοβαρά για την Ψυχολογία, και όχι για δεισιδαιμονίες και παραμυθάκια, μπορεί να διαβάσει π.χ. Cloninger.

Ξεκίνησα να διαβάζω το "Greek Ways" του Bruce Thornton, αλλά είναι πολύ του νηπιαγωγείου (αυτά παθαίνει όποιος ψωνίζει στην FNAC), οπότε λέω να το παρατήσω και να αρχίσω το "The Greek Stones Speak" του Paul MacKendrick. Γενικά με ενδιαφέρουν οι ιστορίες των σημαντικών ανασκαφέων (Dörpfeld, Blegen, Beulé κτλ). Αν έχετε προτάσεις, τις ακούω.

Moderator's note: Το επόμενο ποστ σε αυτό το πνεύμα θα διαγραφεί. Πρόσεξα το "δεν ειρωνεύομαι υμάς" αλλά αυτό δεν είναι καθόλου σαφές στο παρόν ποστ.
 
Last edited by a moderator:
Αυτά ισχύουν μόνο για Κριούς με ωροσκόπο Αιγόκερω και τη Σελήνη στο γκαράζ. :D Όποιος ενδιαφέρεται σοβαρά για την Ψυχολογία, και όχι για δεισιδαιμονίες και παραμυθάκια, μπορεί να διαβάσει π.χ. Cloninger.

Δίπυλε, καταρχήν κόψε την ειρωνία και το πατρονάρισμα γιατί δεν τα δέχομαι. Και αιτιολόγησε την απάντησή σου (αν μπορείς βέβαια). Τι σχέση έχει η Γιουγκιανή ψυχολογία με τα Κριαράκια;
 

dipylos

New member
Δεν ξέρω, εγώ είμαι Λέων.

ΥΓ: Και δεν ειρωνεύομαι υμάς, τα διάφορα Γιουνγκονόθα του Φρόυντ ειρωνεύομαι.
 
Μόλις τέλειωσα το "Μύρτο" του Μάτεσι (πολύ δυνατό!) και χαλαρώνω με το "Salem's Lot" του King.
 
Top