Με έκπληξη διαπιστώνω ότι δεν έχουμε στα ελληνικά κάποιον σύντομο όρο για τις ουσίες αυτές, αλλά γράφουμε «ουσίες που καταστρέφουν το όζον» ή, ακόμα χειρότερα, «ουσίες που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος». Μήπως μπορεί κανείς να φανταστεί γιατί δεν καθιερώσαμε π.χ. το οζονοφθόρες, το οζονοκαταστρέφουσες ή το οζονοκαταστροφικές;
ozone-depleting substances = οζοντοφθόρες ουσίες
- Thread starter dharvatis
- Start date
presunto
Member
...
Βρίσκω πάντως «οζονοκτόνες ουσίες» στα Νέα (Φεβ 2004) και στην Καθημερινή (Ιούν 2004), ενώ «οζονοκτόνες ενώσεις» (και τη γενική «οζονοκτόνων») σε σχετική πτυχιακή από το ΤΕΙ Πειραιά (2000).
Βρίσκω πάντως «οζονοκτόνες ουσίες» στα Νέα (Φεβ 2004) και στην Καθημερινή (Ιούν 2004), ενώ «οζονοκτόνες ενώσεις» (και τη γενική «οζονοκτόνων») σε σχετική πτυχιακή από το ΤΕΙ Πειραιά (2000).
οζοντοφθόρες, οζοντοφθόρων. Επειδή η γενική είναι «του όζοντος».
οζοντοφθόρες OR οζοντοφθόρων
https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=οζοντοφθόρες+OR+οζοντοφθόρων
οζοντοφθόρες OR οζοντοφθόρων
https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=οζοντοφθόρες+OR+οζοντοφθόρων
Και επειδή υπάρχουν και οι οζόνες, οπότε οζονοφθόρες θα ήταν και αυτές που καταστρέφουν τις οζόνες.
Προφανώς το ίδιο ισχύει και για όποιο σύνθετο αρχίζει με το οζον-ο-.
Να και σχετικό σημείωμα στο ΛΝΕΓ (λήμμα όζον):
όζον - ιόν: οζοντόσφαιρα ή οζονόσφαιρα; ιοντόσφαιρα ή ιονόσφαιρα; οζοντίζω ή οζονίζω; ιοντίζω ή ιονίζω;
Τα όζον και ιόν, ως ουσιαστικοποιημένες μετοχές και τα δύο (το όζον < μτχ. ενεστ. ο όζων, η όζουσα, το όζον του ρ. όζω· το ιόν < μτχ. ενεστ. ο ιών, η ιούσα, το ιόν τού αρχ. εἶμι), κλίνονται αντιστοίχως το όζον, του όζοντος και το ιόν, του ιόντος, πράγμα που δηλώνει ότι το θέμα τους (από όπου σχηματίζονται κανονικώς τα παράγωγα και τα σύνθετα) είναι οζοντ- και ιοντ-. Άρα οι σωστά σχηματισμένοι τύποι είναι τα: οζοντ-ό-σφαιρα, οζοντ-ίζω, οζοντ-ικός, οζοντ-ο-με-τρικός, που είναι προτιμότερα από τα οζον-ό-σφαιρα, οζον-ίζω, οζον-ικός, οζον-ο-μετρικός. Ομοίως, όπως έχει από παλιά διδαχθεί, τα ιοντ-ό-σφαιρα, ιοντ-ίζω, ιοντ-ικός, ιοντ-ο-μετρικός είναι προτιμότερα —ως σωστά σχηματισμένοι τύποι— στη χρήση αντί των ιον-ό-σφαιρα, ιον-ίζω, ιον-ικός, ιον-ο-μετρικός. Τα οζονόσφαιρα, οζονίζω, ιονόσφαιρα, ιονίζω κ.τ.ό. έχουν σχηματιστεί —σε ξένες γλώσσες— απευθείας από το θέμα της ονομαστικής.
Τα όζον και ιόν, ως ουσιαστικοποιημένες μετοχές και τα δύο (το όζον < μτχ. ενεστ. ο όζων, η όζουσα, το όζον του ρ. όζω· το ιόν < μτχ. ενεστ. ο ιών, η ιούσα, το ιόν τού αρχ. εἶμι), κλίνονται αντιστοίχως το όζον, του όζοντος και το ιόν, του ιόντος, πράγμα που δηλώνει ότι το θέμα τους (από όπου σχηματίζονται κανονικώς τα παράγωγα και τα σύνθετα) είναι οζοντ- και ιοντ-. Άρα οι σωστά σχηματισμένοι τύποι είναι τα: οζοντ-ό-σφαιρα, οζοντ-ίζω, οζοντ-ικός, οζοντ-ο-με-τρικός, που είναι προτιμότερα από τα οζον-ό-σφαιρα, οζον-ίζω, οζον-ικός, οζον-ο-μετρικός. Ομοίως, όπως έχει από παλιά διδαχθεί, τα ιοντ-ό-σφαιρα, ιοντ-ίζω, ιοντ-ικός, ιοντ-ο-μετρικός είναι προτιμότερα —ως σωστά σχηματισμένοι τύποι— στη χρήση αντί των ιον-ό-σφαιρα, ιον-ίζω, ιον-ικός, ιον-ο-μετρικός. Τα οζονόσφαιρα, οζονίζω, ιονόσφαιρα, ιονίζω κ.τ.ό. έχουν σχηματιστεί —σε ξένες γλώσσες— απευθείας από το θέμα της ονομαστικής.