Περί... good loser

Καλησπέρα σε όλους!

Στο κείμενο που διορθώνω, ο προπονητής λέει: "Show me a good loser and I'll show you a loser" (βρήκα ότι αποδίδεται στον Βινς Λομπάρντι).
Ο μεταφραστής μεταφράζει: "Δείξε μου κάποιον που ξέρει να χάνει και θα σου δείξω κάποιον που χάνει".

Κι εγώ θα πρότεινα κάτι σαν "Δείξε μου κάποιον που δέχεται την ήττα του και θα σου δείξω έναν (πραγματικά) ηττημένο" ή "Αυτός που αποδέχεται την ήττα του είναι ο μεγαλύτερος ηττημένος".

Βρήκα και αυτό: "Δείξε μου κάποιον που ξέρει να χάνει και θα σου δείξω έναν πραγματικά χαμένο".

Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι εννοεί αυτόν που παραιτείται μετά την ήττα. Γιατί το να "ξέρω να χάνω" έχει μάλλον θετική σημασία, λέω ναι έχασα και δεν κοιτάω να επινοήσω δικαιολογίες και ναι μεν, αλλά...

Κάποια άλλη πρόταση/άποψη;
Ευχαριστώ :)

Εγώ θα το 'γραφα λίγο-πολύ όπως ο μεταφραστής, αυτή είναι η σημασία: το good loser ως αντίστιξη στο sore loser — που στα καθ' ημάς είναι αυτός που δεν ξέρει να χάνει, κι άρα το αντίθετό του είναι αυτός που ξέρει. Για μένα, μια χαρά στέκεται η μετάφραση.

Ωραία!
Μήπως το παραζάλισα κι εγώ χωρίς λόγο.
Ευχαριστώ!

Καλησπέρα.

Θα συμφωνήσω με τον Ζαζ για το πρώτο σκέλος, «Δείξε μου κάποιον που ξέρει να χάνει». Έχω όμως ένα προβληματάκι με το δεύτερο, το «κάποιον που χάνει». Αν δεν έχω υπόψη μου το αγγλικό, εύκολα θα φανταστώ διαφορετική σημασία για το «κάποιον που χάνει». Μπορεί να είναι αυτός που χάνει αυτή τη στιγμή, όχι κάποιος που χάνει συστηματικά. Θα έμπαινα λοιπόν στον πειρασμό να το διευκρινίσω: «Δείξε μου κάποιον που ξέρει να χάνει και θα σου δείξω κάποιον που δεν παύει να χάνει» — αν και προτιμώ την παραλλαγή που λέει «Δείξε μου κάποιον που ξέρει να χάνει και θα σου δείξω κάποιον που δεν ξέρει να κερδίζει».

Εμένα πάλι τα παραπάνω μου μοιάζουν για υπερμετάφραση· το ευφυολόγημα και ο ευσύνοπτος χαρακτήρας του εξυπηρετούνται όπως είπα μια χαρά κατά τη δική μου γνώμη ως έχει η προτεινόμενη μετάφραση.

Στην αρχή το διάβασα κι εγώ όπως ο Ζαζ, όσο το ξανακοιτάζω όμως τόσο νιώθω ότι χρειάζεται μια ενίσχυση: το τελευταίο του Νίκελ είναι νομίζω το καλύτερο.

Δευτερευόντως, λέμε όντως στα ελληνικά «Δείξε μου... και θα σου δείξω...»; Αμερικανιά μού μοιάζει. Έστω όμως ότι το κρατάμε στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή είναι παράθεμα - θα πρότεινα τότε να γίνει «...κι εγώ θα σου δείξω...».