Μετάφραση του Έρνεστ Χέμινγουεϊ Για ποιον χτυπά η καμπάνα κεφ. 13

Έχει κανείς συφορουμίτης αντίγραφο του παραπάνω κεφαλαίου στα ελληνικά ή μπορεί κάποιος να με παραπέμψει σε μια ηλεκτρονική ιστοσελίδα με μια μετάφραση αυτού του κεφαλαίου στη ελληνική; Φαίνεται ότι η πηγή της αγγλικής φράσης 'did the earth move for you?' προέρχεται από το βιβλίο αυτό. Εδώ είναι το σχετικό σύντομο απόσπασμα:-

"''Then there was the smell of heather crushed and the roughness of the bent stalks under her head and the sun bright on her closed eyes . . . and for her everything was red, orange, gold-red from the sun on the closed eyes. . . . For him it was a dark passage which led to nowhere, then to nowhere, then again to nowhere, once again to nowhere, always and forever to nowhere, heavy on the elbows in the earth to nowhere . . . now beyond all bearing up, up, up and into nowhere, suddenly, scaldingly, holdingly all nowhere gone and time absolutely still and they were both there, time having stopped and he felt the earth move out and away from under them.''

After a little while, he asks, ''But did thee feel the earth move?'' and she says yes, ''And then the earth moved. The earth never moved before?'' He assures her it truly never before had for him. Fourteen pages later, under pressure from one of the guerrilla leaders to tell what happened, Maria looks away and says only, ''The earth moved.''

Είναι μια θαυμάσια περιγραφή του ερωτικού σμιξίμου--κι όχι κατ' ανάγκη του οργασμού, τον οποίο τώρα σημαίνει γενικώς η φράση στν αγγλική 'did the earth move for you?'-- και θα ήθελα πάρα πολύ μετάφραση στα Ελληνικά του κομματιού αυτού.
 

daeman

Administrator
Staff member
...
«Κι ήταν η μυρουδιά απ' τα πατημένα ρείκια, και τα τραχιά τους λυγισμένα κλωνιά κάτω απ' το κεφάλι της, κι ο ήλιος λαμπερός πάνω στα κλειστά της μάτια, κι όλη του τη ζωή θέ να θυμόταν την καμπύλη του λαιμού της με το κεφάλι της σπρωχμένο πίσω ανάμεσα στις ρίζες των ρεικιών, και τα χείλη της που σάλευαν ανάλαφρα και μόνα τους, και το τρέμισμα στα ματόκλαδα, και τα μάτια της που ήταν κλεισμένα στον ήλιο και στο κάθε τι, και για κείνην όλα ήταν κόκκινα, πορτοκαλιά, κι όλα είχαν αυτό το χρώμα, όλα, όλα, η πλήρωση, η απόχτηση, το δόσιμο, όλα μ' αυτό το χρώμα, όλα σ' ένα θάμπος απ' αυτό το χρώμα. Για κείνον ήταν ένα σκοτεινό πέρασμα που δεν οδηγούσε πουθενά, και πουθενά, και πάλι πουθενά, και ξανά πάλι πουθενά, πάντα και για πάντα πουθενά, βαρύ στους αγκώνες πάνω στη γη για πουθενά, σκοτεινό, χωρίς ένα τέλος ποτέ για πουθενά, μετέωρο αδιάκοπα για πάντα σ' άγνωρο πουθενά, αυτή τη φορά και πάλι για πάντα πουθενά, τώρα ανυπόφερτα πάλι ξανά για πάντα πουθενά, τώρα ακράτητα πάνω, πάνω, πάνω και στο πουθενά, άξαφνα, καίγοντας, σφίγγοντας, όλο πια το πουθενά είχε φύγει, κι ο χρόνος είχε ακινητήσει ολότελα, κι ήταν οι δυο τους εκεί, κι είχε σταματήσει ο χρόνος, κι εκείνος ένιωσε τη γη να σειέται και να ξεφεύγει από κάτω τους.
...

—Για πες μου: Ένιωσες τη γη να σειέται;
—Ναι. Καθώς πέθαινα. Μα, έλα, αγκάλιασέ με!

...

—Κι έπειτα, η γη σείστηκε. Σείστηκε ποτέ άλλοτε η γη;
—Όχι. Αληθινά, ποτέ.

...

—Τώρα θα μου πεις, της είπε η Πιλάρ. Ό,τι και νάναι. Θα δεις. Τώρα θα μου πεις.
—Η γη σείστηκε, είπε η Μαρία χωρίς να κοιτάξει τη γυναίκα. Αλήθεια. Ήταν κάτι που δε μπορώ να σου το πω.
»


Για ποιον χτυπά η καμπάνα, μτφ. Νίκου Σημηριώτη, εκδ. Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 1980 (σσ. 210-212, 231)


το σμίξιμο, του σμιξίματος / του σμίξιμου (λογοτ.)
 
Έλα ντε, Δαεμάνε! Δεν ξέρω πώς το κάνεις! Έχω ψάξει για πολύ καιρό να βρω αυτό το κεφάλαιο στην ελληνική. Σ' ευχαριστώ πολύ. :)
(Παρεμπ. θεγξ για τη διόρθωση της λέξης 'σμίξιμου/σμιξίματος'.)
 

daeman

Administrator
Staff member
Έλα ντε, Δαεμάνε! Δεν ξέρω πώς το κάνεις!

Απλά και παραδοσιακά, old school: έχω το έντυπο βιβλίο από το 1981, πρωτοχρονιάτικο δώρο από καλό φίλο, έψαξα και βρήκα τα αποσπάσματα και τα πληκτρολόγησα. :) Να 'σαι καλά, Θησέα.
 
Top