Να λείπει το βύσσινο

Η σημασία της φράσης αυτής είναι «ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω», μα από πού είναι η προέλευση; Προφανώς είναι θρυλική η επόμενη ιστορία:

Παροιμιώδης φράση άρνησης είναι το γνωστό «να λείπει το βύσσινο», που λέμε όταν θέλουμε να δηλώσουμε ότι δεν επιθυμούμε κάτι που μας προτείνουν.

Σύμφωνα με τον Τάκη Νατσούλη, η φράση αυτή και η εναλλακτική «να μένει το βύσσινο», γεννήθηκε γύρω στα 1905-1908.

Ο μύθος λέει ότι κάποτε, κάποιος ψηφοφόρος ενός βουλευτή παρήγγειλε στο σερβιτόρο του καφενείου, που συναντήθηκαν, ένα γλυκό βύσσινο, για να τον κεράσει κι έτσι να πετύχει ρουσφετάκι του.

Ο βουλευτής όμως, σκληρό καρύδι, δε φαινόταν να θέλει να τον βοηθήσει. Αγανακτισμένος τότε ο ψηφοφόρος, που έβλεπε πως άδικα θα τον κερνούσε, φώναξε δυνατά στο σερβιτόρο: «Να μένει το βύσσινο!».'

Ίσως μπορεί μου πει κάποιος συμφορίστης σαν, ας πούμε, ο Σάραντ.

Theseus said:

Η σημασία της φράσης αυτής είναι «ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω», μα από πού είναι η προέλευση; Προφανώς είναι θρυλική η επόμενη ιστορία:

Παροιμιώδης φράση άρνησης είναι το γνωστό «να λείπει το βύσσινο», που λέμε όταν θέλουμε να δηλώσουμε ότι δεν επιθυμούμε κάτι που μας προτείνουν.

Σύμφωνα με τον Τάκη Νατσούλη, η φράση αυτή και η εναλλακτική «να μένει το βύσσινο», γεννήθηκε γύρω στα 1905-1908.

Ο μύθος λέει ότι κάποτε, κάποιος ψηφοφόρος ενός βουλευτή παρήγγειλε στο σερβιτόρο του καφενείου, που συναντήθηκαν, ένα γλυκό βύσσινο, για να τον κεράσει κι έτσι να πετύχει ρουσφετάκι του.

Ο βουλευτής όμως, σκληρό καρύδι, δε φαινόταν να θέλει να τον βοηθήσει. Αγανακτισμένος τότε ο ψηφοφόρος, που έβλεπε πως άδικα θα τον κερνούσε, φώναξε δυνατά στο σερβιτόρο: «Να μένει το βύσσινο!».'

Ίσως μπορεί μου πει κάποιος συμφορίστης σαν, ας πούμε, ο Σάραντ.

Click to expand...

Δεν έχω χρονολογήσει τη φράση.
Κι εγώ αναφέρω το ανέκδοτο. Γράφω:

Πολύ διαδεδομένη είναι η παροιμιακή φράση «να λείπει το βύσσινο» ή «να μένει το βύσσινο», που τη λέει κάποιος όταν αρνείται πρόταση ή προσφορά που του έγινε, επειδή συνοδεύεται από υποχρεώσεις που δεν θέλει να δεχθεί ή επειδή τη βρίσκει ασύμφορη ή επικίνδυνη. Σύμφωνα με το ανέκδοτο, η φράση γεννήθηκε όταν ένας ψηφοφόρος παράγγειλε γλυκό βύσσινο στο καφενείο για τον κομματάρχη του, ζητώντας του παράλληλα ένα ρουσφέτι. Ο κομματάρχης, που δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να το ικανοποιήσει, είπε τη φράση αυτή στον σερβιτόρο. Ή ίσως την είπε ο ψηφοφόρος όταν είδε πως το ρουσφέτι ναυάγησε. Πικρό βύσσινο.

Θεγξ, Σάραντ, για το λινκ προς το άρθρο σου. Ήξερα ότι πρέπει να έχεις γράψει κάτι κάπου αλλά δεν μπορούσα να το βρω.